Ik neem vrijwel altijd souvenirs mee van vakantie.
Het liefst iets dat we thuis echt niet hebben.
De Nationale Parken in de Verenigde Staten zijn voor mij
een fantastisch bron van leuke souvenirs!
Ik vind alles, dat met beren te maken heeft fantastisch.
Het idee, dat je in een gebied kunt wandelen
waar beren voorkomen!
waar beren voorkomen!
En dan ook nog echt werkelijk beren zien,
vanuit de auto of diep beneden in een dal!
Adembenemend.
Ik heb vast en zeker ook nog
het eerste foldertje dat ik ooit,
het eerste foldertje dat ik ooit,
in 1978, toen wij voor het eerst
naar de VS gingen, heb gevonden,
naar de VS gingen, heb gevonden,
waarin wordt verteld
wat je moet doen, of laten,
wat je moet doen, of laten,
als je een beer tegenkomt!
Dit is ook zoiets.
Een bel meenemen, als je een wandeling gaat maken,
om beren af te schrikken.
En dat is dan ook nog eens echt waar
en gebeurt al meer 100 jaar.
In winkels waar je sport artikelen kunt kopen,
kun je ook een bel kopen om met klittenband
aan je rugzak vast te maken.
Maar deze is veel mooier.
Met kraaltjes en macramé knopen en een festonhaak!
Om bijvoorbeeld aan de kleren
van een kleuter vast te maken,
van een kleuter vast te maken,
zodat je bij de wandeling
altijd weet waar het kind is!
altijd weet waar het kind is!
Ik heb deze al jaren!
Goed opgeborgen voor je weet maar nooit!
En vandaag was het zover.
Ik had er eentje nodig.
Onze kleindochter is dol op alles
dat geluid en muziek maakt.
dat geluid en muziek maakt.
Alles dat ze tegenkomt wordt heen en weer geschud.
Als het geen geluid maakt,
wordt het met een grote zwaai
aan de kant gegooid.
Ik probeerde, naast de rammelaars, die ze heeft,
iets te verzinnen, dat steeds geluid zou maken
als ze het oppakte.
En toen herinnerde ik mij de Bear Bell.
Het was even zoeken,
maar wie wat bewaart,
die heeft wat.
Ik heb er zelfs 2!
Ze vindt hem prachtig.
Ze heeft er eindeloos mee geschud.
Ze beweegt met haar bovenlichaam met de muziek mee.
Ze draait rondjes op haar billen, terwijl ze er mee schudt.
Een schot in de roos.
En geen beer in velden of wegen te bekennen!
Zomerse groeten, Marina.
Wat leuk. Jaren heb ik voor een van onze honden zo'n bel gehad, vooral in gebruik in voor- en najaar. Onze Bassett was een fervent jager en de bel alarmeerde de prooi op tijd. Wel kreeg ik geregeld te horen dat het bij andere wandelaars een "kerstgevoel" opriep.... alsof de kerstman in aantocht was, hahaha. Nooit geweten dat er ook "bear-bellen" bestonden.
BeantwoordenVerwijderen