dinsdag 31 juli 2012

Van Ootje's Goet.


Vandaag was ik in Bunschoten naar de tentoonstelling Van Ootje's Goet. Het is een hele leuke tentoonstelling, die ik iedereen aan raad te gaan bezoeken. Mooie quilts, bijzondere quilts, bijzondere vormen, die afwijken van alles dat gangbaar is. Voor de toegangsprijs hoef je het niet te laten: 3 euro 50 en dan krijg je ook nog korting op de toegangsprijs van het Klederdracht en Visserij Museum in Spakenburg. Daar ben ik vorig jaar geweest en ook die tentoonstelling is de moeite waard. 
Als je geluk hebt, krijg je een persoonlijke rondleiding!

Free Motion Commotion!


Ik geloof dat deze titel wel de lading dekt! 
Zondag en maandag gaven een wisselend weer buiten 
en een wisselende sfeer binnen bij het quiltframe. 
Met een volstrekt dieptepunt gistermiddag rond een uur of 2. Na de zoveelste draadbreuk al bij de eerste bocht die ik maakte, was ik klaar om machine en frame bij het grof vuil te zetten.
Maar de wil om het toch voor elkaar te krijgen kreeg gelukkig toch weer de overhand.

Ik ben op internet informatie gaan zoeken over het Aurifill garen dat ik gebruik. 
Dit was leerzaam. 
Ik weet nu wat de kleuren van de spoelen betekenen en wat dit wil zeggen over de dikte van het draad. Ik heb vervolgens heel systematisch telkens 1 ding aangepast en opgeschreven wat er gebeurde. 
En uiteindelijk lukte er iets. Maar niet consistent genoeg. 
Gelukkig moest ik toen naar een verjaardag bij mijn broer thuis en kon ik het allemaal even laten rusten. We hebben heerlijk in de tuin gezeten en de barbecue was lekker.
Onderweg naar huis kwamen we in een wolkbreuk terecht, brr. 
Ik kon geen hand voor ogen zien en reed 60 op de snelweg. 
De bliksem knalde voor mijn ogen.

Vanmorgen bedacht ik mij dat de draadbreuk misschien wel aan mijn manier van doen ligt. 
Misschien ben ik wel zo gespannen, dat ik de breuk zelf veroorzaak. 
Je weet maar nooit. 
En daarom heb ik mijn vriendin gevraagd om de handels ter hand te nemen.
En hup, al bij de eerste bocht knapte de draad. 
Ok, dat wisten we ook weer.

Maar zij vond het gashandeltje niet prettig knijpen. 
Je moest het ver inknijpen voor er wat gebeurde en de snelheid liep niet geleidelijk aan op. 
Er waren dus geen verschillende snelheden.
We hebben een beetje zitten studeren op de konstruktie van het machientje 
en hebben toen een aanpassing gedaan. 
Ook heb ik het pedaal verder onder het wiel van het machientje geduwd. 
Hierdoor knijpt het handeltje soepeler en loopt de snelheid meer geleidelijk op en af.
Ik heb het Aurifill garen vervangen door het dikkere King Tut garen en toen kon ik 46 bochten maken.
En daarna weer 46 bochten. Ik was bijna in hoezee stemming.
Dat gevoel werd nog heviger toen ik vervolgens 256 bochten kon naaien 
en 3,5 keer het frame op een neer was gegaan! 
Ik was er, het was gelukt, ik kon het! Wat een feest!
Nu wilde ik het met het iets dunnere Aurifill garen proberen.
Had ik niet moeten doen. Het ging weer helemaal fout.
Ik besloot voor de rest van mijn leven King Tut garen te gebruiken. 
Ziezo , dat was dat.

Maar het King Tut garen was op. 
En ik kan pas morgen op z'n vroegst dit garen gaan kopen, 
als ik uitgezocht heb waar het te koop is 
en daarom besloot ik dat de rest van mijn leven nog maar even moest wachten. 
Ik had nog een hele zondag middag en avond voor de boeg en dat was mooi om uit te proberen 
of mijn machine toch ook niet een ander draadje lust.

Dus toch maar weer het rode Aurifill garen met de groene spoel op de machine gezet. 
King Tut is garen met dikte 40, opgebouwd uit 3 draden. 
Aurifill op de groene spoel is dikte 40 opgebouwd uit 2 draden. 
Dat lijkt toch op elkaar, niet?

En ja wel.
Dit is het resultaat:

54 cirkels genaaid. Dat is 1,5 keer heen en weer.
Een hele rij recht uit genaaid. Na 1 bocht brak de draad. Ai..!
30 cirkels van links naar rechts genaaid, vervolgens doorgegaan met stipling 
en achterwaarts terug met swirls en 2 spiralen. 
Toen (pas) brak de draad.
18 spiralen genaaid van links naar rechts. Niets gebroken.
14 doorlopende harten genaaid van links naar rechts en niets gebroken.

Het begint er op te lijken, dat mijn machine nu al 2 draadjes lust. 
Dat ik de snelheid onder controle krijg.
Dat ik de juiste spanning voor de quilt heb gevonden (wel erg strak, hoor)
En dat ik het free Motion quilten op het frame een beetje onder de knie begin te krijgen.

Ik ben benieuwd of dit morgen nog zo is.

zondag 29 juli 2012

Even gewoon doen.



Ik heb de Kaffe Fasset sterren weer ter hand genomen. Ik heb er nog 12 nodig om een gezellig zomers kleed voor de eettafel te maken. 


Alle lapjes liggen uitgestald om nieuwe combinaties te maken.


De nieuwe combinaties liggen hier gezellig naast elkaar te wachten om gesneden te worden.

De aanhouder wint!


Gisteren heb ik vol goed hoop mijn naaimachine opgehaald. Hij was helemaal nagekeken, de pivot hoogte was  versteld en hij naaide prima. Ik kreeg nog een paar tips betreffende het naaien uit de vrije hand en blij toog ik naar huis. Het was erg warm in mijn naaikamer en daarom ben ik niet direkt met de naaimachine aan de gang gegaan. Maar zo tegen 5 uur was het te doen. Ik was van plan de proeflap weer op het frame te zetten en de lege stukken op te vullen en ik zette de machine alvast op zijn plekje. Het eerste dat ik moest doen na het aanzetten van de machine was het aanpassen van de draadspanning.  Tot mijn verbazing deed het instellingen knopje niets. Je moet dit knopje indrukken, dan kom je bij een menu en bij dit menu kun je ook wisselen van naaien uit de vrije hand of het gewone naaien en nog zo een paar essentiele zaken. Maar het knopje deed niets. Ik heb nog even de handleiding erbij gepakt, want je gaat toch twijfelen, maar niets hoor. Toen maar de telefoon gepakt en meneer Bos gebeld (geen idee of hij echt zo heet, maar zo heet de zaak, dus noem ik hem maar zo). Dank zij de draadloze telefoon kon ik naast mijn machine staande bellen en dat helpt. Meneer Bos was erg verbaasd. Er viel een diepe stilte aan de andere kant. Ondertussen was meneer Bos naar een soortgelijke machine gelopen om te zien wat ik zag. Hij vroeg mij zo eens een aantal knopjes in te drukken en er bleken er nog een paar het niet te doen. Weer stilte en ik hoopte maar dat het nadenk stilte was, want ik wist echt niet wat te doen. Bleek meneer Bos de computer aangezet te hebben om daar hulp te zoeken. Vervolgens moest ik de naaimachine uitzetten, een toetscombinatie indrukken en tegelijkertijd de naaimachine aanzetten. Op het schermpje verscheen een tekst, die ik niet meer weet en er niet toe doet en dat was goed. Ik moest de naaimachine weer uitzetten, 3 tellen wachten en weer aandoen. En ja, hoor het knopje deed het weer! Ik was zo blij. Ik moest nog wel even een beetje heen en weer om de verschillende menu onderdelen werkend te krijgen, maar het resetten van de naaimachine was gelukt.
Inmiddels was mijn bezoek aangekomen. Ik heb de naaimachine uitgezet en ben gezellig met het bezoek gaan eten. Pff, wat een opluchting!

De vreugde was echter maar van korte duur. Vanmorgen heb ik de proeflap op het frame gezet en ik wilde vrolijk gaan naaien, maar na het aanzetten van de machine, deed de instellingen knop het weer niet. Ik heb de machine uitgezet en weer aan en niks. Ik heb overwogen om de truuk van de vorige dag toe te passen, maar ja dat is natuurlijk ook geen oplossing, om telkens je machine te resetten. Met de moed der wanhoop meneer Bos gebeld. Ik kon langskomen. En een kwartiertje later zat ik in de auto richting Huizen met de naaimachine in de achterbak. Hij zou even naar de machine kijken en aanstaande dinsdag met een monteur bellen en als ik de machine in Huizen achterliet, kon hij er dinsdagmorgen direkt mee aan de slag. Het moet een heel bijzonder ritje zijn geweest, want toen de naaimachine bij meneer Bos in de winkel op tafel stond en stroom kreeg en aangezet werd, deed alles het, inclusief het instellingen knopje. Ik kreeg sterke behoefte aan het befaamde luik in de grond! Ik heb dus de hele handel weer ingepakt en ik ben naar huis gegaan. Gelukkig heeft meneer Bos gevoel voor humor. Thuis ben ik direkt weer aan de slag gegaan. Het knopje deed het, wat een opluchting! En verder het werd een grote puinhoop. Weer knoedels draad aan de onderkant.  Ik begon aardig het punt te bereiken waarop ik wenste nooit een naaimachine gezien te hebben. Maar gelukkig is er de telefoon en een geduldige meneer Bos aan de andere kant van de lijn. Hij herkende het probleem en vroeg mij of ik de draad wel strak hou' bij het inrijgen van de draad. Weet ik veel, ik doe het zoals het uitkomt. Fout!!!!  Wel nu, ik rijg de draad er nu in terwijl ik hem strak hou en raad eens wat.......



de machine naait als een zonnetje, als een stomend stoommachientje, als een zoemend bijtje en de steekjes zijn MOOI en ik kan hard en de onderkant ziet er nu ook goed uit.
Dus ik blij, maar nog niet helemaal, want als ik een bocht naar links maak, breekt de draad........! Maar ik ben, samen met meneer Bos, al zo ver gekomen, dit laatste probleempje lossen we ook wel op.

woensdag 25 juli 2012

Naaimachine " intensive care" .



Plotseling had ik er helemaal genoeg van. 
Ik vond dat ik genoeg uitgeprobeerd en geexperimenteerd had en 
ik wil dat mijn naaimachine gewoon doet wat ie moet doen. 
En aangezien de winkel waar ik mijn naaimachine heb gekocht er een half jaar na aankoop mee opgehouden is en ik mij, wat dat betreft,  behoorlijk "verweesd" voelde, heb ik de importeur gebeld. 
Ik kreeg een vriendelijke mevrouw aan de telefoon, die mij hardnekkig naar de dealer verwees. 
Ze was goed geinstrueerd. 
Maar ze zei ook dat de naaimachine behoort te doen waar die voor gemaakt is en dat als ie dat niet doet de dealer hem in orde moet maken en dat als de dealer dit niet kan er zoiets bestaat als dealer support en als dat allemaal niet helpt, kan de machine naar Duitsland voor onderzoek. 
Wat de machine in Duitsland moet, als de fabriek in China staat, weet ik niet, 
maar zo langzamerhand interesseert mij dit allemaal niet meer zo. 
Ze zei ook dat ik bij elke willekeurige dealer terecht kan en dat hij mij met alle plezier zal helpen. 
En ook dit was belangrijke informatie. 
Via de Pfaff-website heb ik alle dealers in Noord-Holland opgezocht 
en ik ben ze op internet stuk voor stuk langs gegaan. 
Ik heb alles gelezen dat ze op hun website schrijven over service en reparatie 
en uiteindelijk heb ik een winkel in Huizen uitgekozen. 
De tekst op hun website was vriendelijk, informatief en de klantvriendelijkheid 
en service gerichtheid was goed voelbaar. 
En vervolgens heb ik de winkel gebeld. 
De meneer aan de telefoon was direkt geinteresseerd, stelde vragen over de problemen 
en liet mij er uitgebreid over vertellen. 
En na een poosje heb ik een afspraak gemaakt om vandaag bij hem langs te gaan. 
Hij heeft de machine eerst uitvoerig in de gewone naaistand uitgeprobeerd. 
Rechte steek, zigzag, vooruit, achteruit (dat ding kan hard in zijn achteruit! en zonder draadbreuk!).
 Hij vond dat de steken er niet goed uitzagen en vooral de zigzag trok naar binnen toe. 
Hij besloot de onderspanning te verstellen. 
Dit deed hij met een schroevendraaier aan het spoelhuis, dat los in machine ligt. 
Dat heeft hij wel tot 3 keer toe gedaan voor hij tevreden was met de gewone naaistand 
en de zigzag mooi plat bleef liggen. 
Toen het naaien uit de vrije hand. 
Hiervoor heeft hij een speciale naald geplaatst. 
Het is een strechnaald, mt 90. 
Dit is een soort tovernaald. 
Als niets helpt, wil dit soms alle problemen verhelpen!! 
Het naaien uit de vrije hand ging direkt al een stuk beter. 
Hij heeft het op enkele stof geprobeerd en op 2 lagen met vlies ertussen 
en door het aanpassen van de bovenspanning ging het er steeds beter uitzien. 
Ik heb het zelf ook geprobeerd, met mijn eigen katoenen Aurifill garen op mijn proeflap, 
zowel met de springvoet als met de sensormatic voet en de boel liep niet vast, de draad brak niet, de draadafsnijder snijdt gewoon af en de steek ziet er zowel van boven als van onderen even goed uit. 

Ik heb natuurlijk niet kunnen uittesten, hoe de machine het doet als hij lang achterelkaar uit de vrije hand naait, maar theoretisch moet dit niet uitmaken.

Er kan ook nog iets anders aan de hand zijn. 
Ik had er op internet over gelezen en deze meneer begon er uit zichzelf ook over. 
Het is de pivot hoogte. 
Dit heeft de maken met de hoogte van de persvoet ten opzichte van de stof. 
Als die hoogte niet precies goed is, loopt de hele boel in het honderd. 
In mijn machine zit hetzelfde soort element als in borduurmachines 
en hij kent dit probleem van de borduurmachines. 

Maar daarvoor moet de machine open en daar heeft hij even de tijd voor nodig. 
Hij moet dan alle instellingen controleren en zonodig de pivot hoogte anders instellen. 
We hebben het hier wel even over millimeters, ja!

En zo is het gekomen dat mijn naaimachine nu even bij de dealer is 
en morgen een "kijkoperatie" ondergaat. 
Als hij iets vindt repareert hij het direkt 
en ook de pivothoogte wordt nagekeken en zonodig bijgesteld. 

Ik ben tot nog toe best tevreden. 
Ik heb het gevoel serieus genomen te zijn met mijn probleem; 
er is uitgebreid gekeken, bijgesteld en uitgeprobeerd en er is goed mee gedacht. 

Een deel van het probleem lijkt nu al opgelost. 
Nu nog even afwachten of er nog iets "onder de kap" vandaan komt. 
Ik ben vol goed hoop op een goed afloop.

maandag 23 juli 2012

Even wat flora en fauna.

Er gebeurt een wondertje in mijn vijver(tje).


In de omgeving waar ik woon zijn veel slootjes en in de zomer bloeit er de zwanenbloem. 
Als ik 's zomers  door het natuurgebied wandel, zie ik ze veelvuldig en ik vind ze prachtig. 
Twee jaar geleden heb ik in een tuincentrum zo'n plantje voor mijn vijver gekocht. 
Eigenlijk tegen beter weten in, want de plant heeft een diepte nodig van 60 cm tot 1 m. 
En mijn (mini) vijver is misschien net aan 50 cm. 
Vorig jaar is de plant wel gegroeid maar heeft niet gebloeid en in de winter is hij dood gegaan. 
Dit voorjaar is de plant weer opgekomen. 
Door de harde wind viel hij veelvuldig om en elke keer sleepte ik hem weer 
uit het water en zette hem rechtop. 
Ik maakte hem vast, eerst met 1 touwtje, toen met 2 en tenslotte met 3. 
En sindsdien is de plant niet meer omgekukeld. 
Het is een beetje nietszeggende bos groene sprieten waar de kikkervisjes 
een beetje omheen konden zwemmen. 
Ik heb er het hele voorjaar verder niet zoveel aandacht aan geschonken.
Vanavond zat ik even in de koelte in de tuin en toen zag ik er warempel een knop in. 
Ik ben helemaal verbaasd. 
En  heel verheugd. 
Ik ben benieuwd wat er uit de knop gaat komen en of het inderdaad een zwanebloem is. 
Dat zou pas echt leuk zijn.

En kijk dit nou eens.



Hij heet Milo en hij is van mijn dochter. Zes weekjes oud en alles doet het. Hij likt zichzelf en valt daarbij af en toe nog om,  hij bijt zich tussen de nageltjes, hij gaat op de kattenbak, hij eet uit een bakje en hij drinkt water. Hij kauwt er op alsof het ik weet niet wat is. En hij springt en speelt dat het een lieve lust is. Vandaag was ik op aaivisite. Maar het was meer een kijkvisite. Lief, he!


De proeflap is af.


Althans, ik heb de lap voor af verklaard.
Ik ben er best over te spreken. 
Ik heb gisteren en vandaag prettig gequilt. 
Dit keer een rand bloemen geprobeerd. 
Met wisselend succes moet ik zeggen, maar dit komt door de keuze van het patroon. 
Sommige bloemen zijn gewoon heel moeilijk. 




Ik moet op zoek naar bloemenpatronen, die echt doorlopen. 
Daar heb ik er al wel een van gevonden, maar niet meer geprobeerd. 
Toen had ik al besloten te stoppen.

De op een na laatste rand wilde ik slingers maken. 
Dit ging heel erg goed, tot het spoeltje leeg raakte.
Toen was de machine weer helemaal van slag en kon ik er niets meer mee.


Ik heb de machine een tijd uitgehad, maar toen dit niet hielp, 
heb ik na een paar nieuwe pogingen besloten te stoppen. 
Er is nog een stuk over, waar ik nog een rand had kunnen quilten, 
maar het was ineens helemaal over. 
Ik had er genoeg van.

Ik heb de quilt van het frame gehaald. 
Dit ging heel eenvoudig.


En toen kon ik al zien hoe het geworden is. 
Het is zo leuk om al die patroontjes te zien. 
Natuurlijk zal ik een quilt nooit zo intensief quilten, maar dit ziet er erg grappig uit.
Zoals ik al eerder schreef, ben ik over de achterkant niet echt te spreken. 
De draad ligt veel te veel op de stof en de bovendraad trekt erdoor heen. 
Toch weer een spanningsprobleem. 
Ik heb vandaag met dunner draad gequilt en dat ziet er beter uit. 
Er is dus hoop.


Ik vind mijn proeflap erg mooi. 
Met dien verstande dat het een proeflap is en het best bekeken kan worden op 2 meter afstand. Absoluut niet geschikt voor nabije inspektie.
Ik ga er beslist nog een maken, want ik durf echt nog niet aan een quilt te beginnen.

Maar eerst ga ik een paar dagen gewoon naaien. Daar heb ik nu echt zin in.


De machine is nu ook van het frame af. 
Dat is vrij simpel te doen. 
Ik heb het frame zoveel mogelijk tegen de muur geschoven en 
nu heb ik weer een beetje meer ruimte. 
Ik kan zelfs de tafel een beetje schuin zetten en een klep van de tafel omhoog doen. 
De machine is weer "omgebouwd" en startklaar om morgen weer "gewoon" te doen.

zondag 22 juli 2012

Vakantie tijd. Nu kan ik quilten wanneer ik wil.....!


En zo gingen we weer verder. 
Nu een veer met een golf erin. 

Dat viel nog niet mee. 
Een veren patroon is best lastig. 
Er moet echt veel bocht in en bij mij is het allemaal nog veel te recht. 
In plaats van veren zijn het meer poortjes. 
Het was wel erg leuk om het groot-klein te proberen. 
Dat was minder moeilijk dan ik dacht. 

Het draadspanning probleem begin ik een klein beetje onder de knie te krijgen. 
De draad breekt minder vaak. 
Maar ik ben helemaal niet tevreden over de onderkant van de quilt. 
Het lastige is, dat je die pas ziet als je de quilt oprolt en dan kun je er niets meer aan doen. 
Behalve het weer anders proberen.

De grote kunst is afstemming van draadspanning, snelheid van naaien (knijpen van het "gashandeltje dus) en tempo van bewegen van de machine zelf. 
Als dit optimaal is, gaat het goed.
Verder moet ik bij het inrijgen van de draad ervoor zorgen dat de voet in de hoogste stand staat. 
Dan zijn alle spanningsschijven open en pakken ze de draad het beste.
En heel vaak het spoeltje opnieuw inrijgen. 
Ik hoop dat het op den duur eenvoudiger wordt en het niet elke keer toeval lijkt, dat het lukt.

maandag 16 juli 2012

En de andere dagen van de week.


Zaterdag de 14e was ook geen beste dag. Draad breuk, niet naar links willen naaien (dat is de achteruit in machine taal), constant vastlopen, hopen draad aan de onderkant. Ik werd er kierewiet van. Op internet kwam ik een blog tegen uit 2008 en die ging precies over mijn problemen. Geruststellend en alarmerend tegelijk. Geruststellend omdat het meer voorkomt en alarmerend omdat het niet bij iedereen opgelost werd. Een mevrouw, die quiltlerares is, schreef in haar reactie dat we niet altijd de machine de schuld moeten geven. Onervarenheid is meestal de boosdoener en als de machine vastloopt of iets anders is het meestal een menselijke fout. Dit vond ik hoopgevend en ik besloot de machine in zijn oorspronkelijke naai toestand terug te zetten, uit te schakelen en het de volgende dag op nieuw te proberen.


Vanmiddag heb ik machine aangezet, ingesteld op freemotion naaien met de springfoot, het king tut garen geladen en een 100 naald. Ik heb de spanning een standje hoger gezet op 4.4 en .............


...............hij liep als een zonnetje.
Tijd om een motiefje te proberen.


Een beetje beverig en met ingehouden adem heb ik deze lussen gemaakt en daarna ben ik er nog eens overheen gegaan. Ik durf het niet echt hardop te zeggen, maar het ging goed. Dus ging ik door.

En dit heb ik vandaag gedaan.


Een paar motiefjes samengevoegd. 
Wel vooraf met krijt op de stof getekend en hulplijnen getrokken om een kader te hebben. De cirkeltjes en hartjes heb ik uit de losse hand genaaid. 
De krijtlijnen poets je er met een ander lapje bijna helemaal af.


Zo ziet de achterkant eruit. Het slagveld van eerdere dagen is nog te zien in de draadresten.


Ik wilde een veren patroon proberen en ik heb de eenvoudigste gekozen, die ik in het boek kon vinden.
Eerst de stof in banen verdeeld met liniaal en krijt en de 2 middelste strepen genaaid. 
Toen de bovenste bogen getekend en genaaid. Vervolgens de golfrand eromheen. 
Ik ben dan echt ingespannen bezig en heel geconcentreerd. Het lopen tijdens het naaien is niet eenvoudig. Ik kan de machine nog niet stabiel houden. 
Daarna hetzelfde langs de onderkant van de lijnen. 
Dit was overigens gemakkelijker, al weet ik niet zo goed waarom.
De draad is niet een keer geknapt. Ik heb wel ondervonden, dat als ik de automatische draad afsnijder gebruik, ik de spoel opnieuw moet plaatsen. 
Anders gaat de machine aan het begin knoeien en loopt vast. Ik heb ook besloten om zoveel mogelijk van links naar rechts te werken. De machine naait dan alleen bij cirkels en lussen achteruit.


En zo is het veren patroon geworden. Over een eerder genaaid lijntje naaien is zo eenvoudig nog niet.


Dit was een leuke en hoopgevende dag. Mijn voornaamste leerpunten: 
geduldig telkens opnieuw proberen, de spoel vaak opnieuw plaatsen en aandacht besteden aan draadspanning.

zaterdag 14 juli 2012

Vrijdag de 13e


is geen geschikte dag om met mijn naaimachine op het quiltframe te naaien. Alles ging fout. Ik heb de grootste draadknoedels, die ik ooit heb gezien, uit het gaatje van de stikplaat gepeuterd, in het blinde onder de gespannen quilt met een schaar heen en weer gezwaaid in de hoop een draadje door te knippen. De draad is heel vaak geknapt en op de display van de machine is elke mogelijk elektronische melding verschenen, die er maar in het geheugen van de machine zit. Hij meldt alleen niet dat de naald krom is. En ik heb het donkerblauwe vermoeden dat dit het geval was. Dus heb ik de naald verwisseld. En toen de draad aan het einde van mijn randje weer knapte, kapte ik er mee. Het was genoeg geweest.  Mijn geduld was hel-le-maal op.


Vandaag ga ik het opnieuw proberen. en zowaar als mijn naam Marina is, ik zal het onder de knie krijgen!

Waar ga ik op letten:
1. aan het einde van het randje er op letten dat ik niet te hard met de machine ga, 
 ten opzichte van de snelheid van het naaien 
2. goed meelopen zodat ik steeds goed voor de machine sta en niet scheef
3. bij het naar links naaien, achteruit voor de machine dus, de onderbocht mooi rond naaien, 
want daar gaat het vaak fout

vrijdag 13 juli 2012

Van nieuwe aanwinsten en nog meer oefenen.


Webwinkel Topfournituren doet zijn naam eer aan. 
De bestelde naalden en de krijtstift waren er de toegezegde dag. 
Ik heb de krijtstift gevuld met een blauwe stift. 
Die is goed te zien op de lichtblauwe stof van de proeflap.
Ik gebruik de stift om hulplijnen te tekenen. Met de hulplijnen oefen ik in het maken van even grote vormen en blijf ik enigszins recht.


Dit is mijn eerste stipling. Nog een beetje hoekige vormen. Ik hoop ze wat ronder te krijgen.


Ik leer de machine en het werken met het frame weer een beetje beter kennen. De gashandel werkte wat stug. Ik moest erg hard knijpen. Als ik het pedaal iets verder onder het mechaniek duw, gaat het een stuk soepeler. Dus ik moet er alert op zijn dat het pedaal niet wegglijdt. Misschien moet ik het pedaal met meer klittenband vastzetten. En ik heb gemerkt dat de wagen aanloopt op de bevestiging van de steunpoot in het midden. Dit moet ik maar even met de expert in Sneek opnemen.
Ik heb er veel plezier in!

maandag 9 juli 2012

Een patroontje uitproberen.


Vandaag heb ik een patroontje uit geprobeerd. Ik heb eerst 3 hulplijnen op de stof getekend om een beetje richting te hebben voor de afmeting van het motief. En toen aan de gang gegaan. Ik heb het voorbeeld erbij gehouden om af te kijken en  mijn hemeltje wat is dit moeilijk. Het is een doorlopend patroontje en ik heb geprobeerd een cadans  in mijn beweging te krijgen. Dat lukt nog niet erg. Ik moet echt feeling krijgen voor het gashandeltje en voor de beweging van de machine. Maar het leek er wel een beetje op. Op de terugweg ben ik een beetje gaan echoen. Natuurlijk weer een naald gebroken, maar de draad blijft al langer heel. Ik heb ook nog even iets kleins geprobeerd. En voor alle zekerheid via internet 20 naaimachine naalden maat 100 besteld.


En dit is leuk!!

Quilten op het machine frame.


Vandaag heb ik voor het eerst tijd gehad om het eens goed te proberen. En het lukt. Met vallen en opstaan begin ik te ontdekken hoe het allemaal werkt. Het kost mij naalden (ik moet echt een behoorlijk voorraadje inslaan), heel veel garen en heel veel geduld. Ik heb verschillende garen spanning geprobeerd en ik geloof  dat ik nu de goeie heb. En als de draad breekt of de naald of er gebeurt iets anders dan begin ik blijmoedig opnieuw. Ik heb ook al een keer de quilt moeten oprollen en de stangen  moeten verhogen. 
Zo is er elke keer een verrassing en onderwijl leer ik het frame goed kennen en 
ook hoe de machine reageert.


Mijn steken lijken nog nergens op. Veel te groot of juist te klein. Ik ben lekker aan het droedelen en vormpjes aan het uit proberen. Ik heb een proeflap van 2 meter, dus voorlopig kan ik voort. 
Met recht een nieuw avontuur!
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...