En zo gingen we weer verder.
Nu een veer met een golf erin.
Dat viel nog niet mee.
Een veren patroon is best lastig.
Er moet echt veel bocht in en bij mij is het allemaal nog veel te recht.
In plaats van veren zijn het meer poortjes.
Het was wel erg leuk om het groot-klein te proberen.
Dat was minder moeilijk dan ik dacht.
Het draadspanning probleem begin ik een klein beetje onder de knie te krijgen.
De draad breekt minder vaak.
Maar ik ben helemaal niet tevreden over de onderkant van de quilt.
Het lastige is, dat je die pas ziet als je de quilt oprolt en dan kun je er niets meer aan doen.
Behalve het weer anders proberen.
De grote kunst is afstemming van draadspanning, snelheid van naaien (knijpen van het "gashandeltje dus) en tempo van bewegen van de machine zelf.
Als dit optimaal is, gaat het goed.
Verder moet ik bij het inrijgen van de draad ervoor zorgen dat de voet in de hoogste stand staat.
Dan zijn alle spanningsschijven open en pakken ze de draad het beste.
En heel vaak het spoeltje opnieuw inrijgen.
Ik hoop dat het op den duur eenvoudiger wordt en het niet elke keer toeval lijkt, dat het lukt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten