Er gebeurt een wondertje in mijn vijver(tje).
In de omgeving waar ik woon zijn veel slootjes en in de zomer bloeit er de zwanenbloem.
Als ik 's zomers door het natuurgebied wandel, zie ik ze veelvuldig en ik vind ze prachtig.
Twee jaar geleden heb ik in een tuincentrum zo'n plantje voor mijn vijver gekocht.
Eigenlijk tegen beter weten in, want de plant heeft een diepte nodig van 60 cm tot 1 m.
En mijn (mini) vijver is misschien net aan 50 cm.
Vorig jaar is de plant wel gegroeid maar heeft niet gebloeid en in de winter is hij dood gegaan.
Dit voorjaar is de plant weer opgekomen.
Door de harde wind viel hij veelvuldig om en elke keer sleepte ik hem weer
uit het water en zette hem rechtop.
Ik maakte hem vast, eerst met 1 touwtje, toen met 2 en tenslotte met 3.
En sindsdien is de plant niet meer omgekukeld.
Het is een beetje nietszeggende bos groene sprieten waar de kikkervisjes
een beetje omheen konden zwemmen.
Ik heb er het hele voorjaar verder niet zoveel aandacht aan geschonken.
Vanavond zat ik even in de koelte in de tuin en toen zag ik er warempel een knop in.
Ik ben helemaal verbaasd.
En heel verheugd.
Ik ben benieuwd wat er uit de knop gaat komen en of het inderdaad een zwanebloem is.
Dat zou pas echt leuk zijn.
En kijk dit nou eens.
Hij heet Milo en hij is van mijn dochter. Zes weekjes oud en alles doet het. Hij likt zichzelf en valt daarbij af en toe nog om, hij bijt zich tussen de nageltjes, hij gaat op de kattenbak, hij eet uit een bakje en hij drinkt water. Hij kauwt er op alsof het ik weet niet wat is. En hij springt en speelt dat het een lieve lust is. Vandaag was ik op aaivisite. Maar het was meer een kijkvisite. Lief, he!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten