zondag 26 oktober 2014

And yet an other adventure!


De naaimachine is ingepakt.
Snijmat, lamp, strijkijzertje en verlengsnoer in de tas.
Een doos vol lapjes.
Ik ga naar de midweek in Mennorode!


Mijn naaikamer is ongewoon en raar leeg voor een weekje.
En ik ga, ongewoon en raar, in november op vakantie.
Ja, dat kan zomaar als je met pensioen bent!
Tot ziens!

Marina.

Goed gereedschap is het halve werk!



Op de Algemene Tentoonstelling zag ik in een van de winkels een mooie licht bak. Een licht plaat eigenlijk. Echt heel dun en lekker groot. Ik was er direct weg van en vond het een heel geschikt verjaardagskadootje. 



En nu woont deze licht plaat bij mij. Hij gaat heel gemakkelijk aan en uit. Met dezelfde knop kun je het licht dimmen of juist feller maken. En dit kan gewoon op mijn naaitafel. Dus niet meer met de daglichtlamp onder de salontafel en dan onhandig voorover hangen om de tekening over te brengen op de stof. Of lamme armen krijgen van het tekenen tegen het raam. Dat ging allemaal wel, maar dit is veel relaxter en met alle applicaties, die er aan komen, ben ik hier heel erg blij mee.
Het merk is Daylight Wafer en hij is er in 2 maten. Hij is gekocht bij Veltrop.
Deze informatie heb ik toegevoegd, nadat ik er meerdere verzoeken voor heb gekregen.
Geen aandelen!


In een vorig blogje schreef ik over het wieltje van Gerda. Ik kreeg een reactie met verzoek om uitleg. Dat heb ik inmiddels via de mail gedaan. Maar een foto zegt veel meer.
Dit is het wieltje en de leren lap waar je je werk op legt. Het werkt heel gemakkelijk.




En op deze foto zie je de vouwtjes, die ontstaan en die needle turn zo gemakkelijk maken.
Piece of cake!

Marina.

zondag 19 oktober 2014

Eens per jaar......!


Is er die feestelijke dag. 
Dan ben ik jarig.
Dan krijg ik kaarten en dit jaar zelfs een brief.


Leesvoer.


Toekomstig leesvoer.


Lapjes.
(uitgekozen door mijn vrolijke zoon)


En toekomstige lapjes.


Plantjes en poempoentjes, 
die nog net een paar zonnestraaltjes vangen in de achtertuin.
Bloemen, maar die staan binnen.


Een allerliefst, allerschattigst gieter bedeltje voor mijn armband.
(uitgekozen door mijn mooie dochter)


De vorige keer kreeg ik van haar een schaartje
 (nee, hij kan niet open).

En ik heb een lichtbak gekregen, meer een lichtplaat, 
om appliqueer patronen op stof over te nemen. 
Maar daar vertel ik de volgende keer over.

Het huis was vol met de allerliefste mensen: 
mijn gezin, mijn familie en onze vrienden.


Nu heb ik na-pret.

Marina.

It's a small world after all......!

Stonefields.
Zondag 12 oktober heb ik kennisgemaakt met een buitengewoon aardige Australische vrouw, 
Susan Smith.



Die overigens een Franse moeder heeft, net als ik (dat schept een band!), en een Amerikaanse vader. Ik ben vergeten te vragen hoe het gezin in Australie terecht is gekomen. Susan ontwerpt en maakt quilts. Dat is haar hobby. Maar het is ook haar werk. Ze ontwerpt en maakt ook quilts in opdracht, voor films. Zoals de Stonefields quilt. Maar ook voor de film Charlottes' web heeft ze de quilts gemaakt. Het is een langdurig proces van voorbereiding voor ze aan een dergelijke quilt of serie quilts kan beginnen. De kleurstelling en de sfeer van zo'n quilt moet goed passen bij de tijdgeest en het thema van de film. Ze heeft ook een "echte" baan. Ze is kinderarts. Recentelijk is zij minder gaan werken. Ze werkt nu nog maar 40 uur per week! Dat was 80 uur! En ze werkt 4 dagen per week. En elke dag quilt zij 3 uur! Ze houdt van snelle methodes. En als iets niet helemaal goed uitpakt, dan laat ze het zo en haalt het niet uit. Spelden zijn lastig en kunnen steken; lijm is veel handiger en ze heeft een super handig lijmflesje waar hele kleine druppeltjes lijm uitkomen (wil ik ook!). Ze houdt van applique en past de needle turn methode toe. Zij heeft mij uitgelegd waarom een dunne naald met een klein oog het beste is. En nu ben ik overtuigd. Ik zal voortaan mijn poken van naalden niet meer gebruiken (behalve als ik de binding van een quilt met de hand vast zet. Dan is een  lekkere stevige lange naald zo prettig!). Ze vertelt zo, dat ingewikkelde dingen simpel lijken, waardoor ik het gevoel krijg dat ik het ook kan. Ze heeft een weergaloos gevoel voor kleur en feilloze stofkeuze.


Susan en haar Prince.
De in Nederland alom tegenwoordige blauwe stift gebruikt zij niet. Dat is niet mogelijk in het gebied waar zij woont. De zomers duren er 7 tot 8 maanden, hetgeen heerlijk is, maar het is er zo warm, 38 tot 45 graden celsius, dat de blauwe stift onuitwisbaar wordt van de hitte van het klimaat. Dus gebruikt zij gewoon een potlood en dat gaat er in de was ook gewoon uit! Een dag van 35 graden wordt bij haar thuis beschouwd als een koele dag! 
 Toen ik begon te quilten, had ik wel bedacht dat ik iets Amerikaans zou maken of Engels,
maar Australie is zo ver weg.
Ik kon mij niet voorstellen dat ik een Australisch patroon zou maken.
Nu word ik enorm geinspireerd door Australische quiltsters, die prachtig werk maken en er ook heel prettig en gezellig over kunnen vertellen. Zo, dat ik het werk onweerstaanbaar vind. Zelfs applique, waar ik niet echt handig in ben.  Mijn linker wijsvinger is korter, dan hij behoort te zijn, waardoor ik het werk met mijn middelvinger vasthoud. Dat is voor mij niets bijzonders. Daar ben ik aangewend.
Mijn duim, echter, blijft moeite houden met die extra centimeter dat hij verder moet reiken.
En protesteert als ik langer dan even aan het naaien ben.
Dan moet ik echt een tijdje, en soms langer dan een tijdje, stoppen.
Waarschijnlijk heb ik daarom zo'n grote voorkeur voor de naaimachine!

Mijn eerste cirkels voor The Prince.
Ik was helemaal niet van plan The Prince te gaan maken. Ik wilde simpelweg een workshop met Susan Smith volgen en van de "master her self" de kneepjes van het vak leren voor de Stonefields. Maar The Prince is zo leuk, en zo totaal niet ingewikkeld (heeft geen steeltjes en geen ingewikkelde bloemen), dat ik voor de bijl ga. Ik zie nu overal leuke printjes en mogelijkheden om cirkeltjes te combineren. Mijn applicatie tempo is erg laag. Dit zal wel iets hoger worden, maar met mijn duim-handicap reken ik op een lange termijn planning van deze quilts. Maar dan heb ik er ook lang plezier van.


Wie had nou toch kunnen vermoeden dat we op 18 oktober heerlijk in het zonnetje 
in de tuin zouden kunnen zitten. 
Het was heerlijk!


Applique the Smith Way: 
geen freezer paper, geen scheurvlies, niet rijgen, geen spelden, geen blauwe stift.
Het patroontje op de stof overgetrokken met potlood. 
Uitgeknipt met een klein naadtoeslagje (pff, dat was eng).
Vervolgens vast gelijmd. 
Bij gebrek aan het handige lijmpotje, dat hele kleine druppeltjes lijm geeft, 
doe ik een beetje lijm op een dekseltje van een potje 
en gebruik een cocktail prikkertje om kleine druppeltjes te maken.
En toen needle turn met een superdunne naald, 
die jammergenoeg ook behoorlijk kort is.
Het eerste blaadje heb ik zo geappliqueerd en dat ging niet echt erg lekker.
Maar toen herinnerde ik mij het rol wieltje van Gerda en dat maakt een wereld van verschil!
De overige bloemblaadjes heb ik met het wieltje bewerkt. 
Daardoor ontstaat er een soort vouwtje op de potloodlijn, 
waardoor het omvouwen van de naadtoeslag veel gemakkelijker gaat.
Peace of cake!
Althans voor de rechte lijnen!
Deze bloemblaadjes hebben puntjes! En die zijn lastig en halstarrig.
Maar met een extra steekje op de puntjes is het wel gelukt. 
Maar het kan mooier.
Een andere fantastische Australische quiltster, Di Ford, heeft op een you tube filmpje een techniek voorgedaan om mooie scherpe puntjes te krijgen, die ik de volgende keer ga proberen.
Zo is er altijd weer wat te leren.
Face to face of via internet.
Wat is de wereld toch klein geworden.

Marina.



woensdag 8 oktober 2014

Wat in het vat zit, verzuurt niet.


Vanavond heb ik, eindelijk, dit blokje afgemaakt. 
Het is het 6e blokje van de Scrappy Blue en ik ben er maanden geleden aan begonnen. 
Dat wil zeggen, dat ik de spulletjes ervoor maanden geleden heb klaargelegd. 
Vervolgens stond mijn hoofd er niet naar om zo iets kleins en priegeligs te maken en is het blijven liggen. Vorige week ben ik er aan begonnen. Het liep niet helemaal lekker. Ik had geen zin in het tekenen van 32 kleine driehoekjes en koos voor het eenvoudigere halfsquare triangle met 2 vierkante lapjes op elkaar. Dat zou qua hoeveelheid stof niet moeten uitmaken, maar mijn blauwe lapje was kleiner dan mijn witte lapje en dus moest er een ander lapje worden gekozen. Dat was geen probleem. Nu mijn naaikamer is opgeruimd kan ik alles weer heel goed vinden en mijn doos met blauwe lapjes is goed voorzien. Ik vind dat ik goed geslaagd ben. Ondanks heel goed opletten, ging er bij het naaien toch nog iets fout en zaten een paar driehoekjes verkeerd om. Ik moest een en ander uithalen en opnieuw naaien. Al met al een heel leuk blokje, maar wel met wat hobbels en kuilen.


Het rode zusje is al lang klaar.



Dit is de blauwe oogst.


En dit is de rode.

Er liggen nog heel veel blokjes in de voorraad 
en aangezien ik de 2 quilts gelijktijdig maak, 
is het een lang, lang heel lang lopend project.
Maar ......
Wat in het vat zit, verzuurt niet!

Marina.

vrijdag 3 oktober 2014

Een dagje naar de beurs in Rijswijk......


Niet als klant, maar in de stand van het Quiltersgilde.
We hebben veel informatie gegeven, boekenleggers voor de tentoonstelling van Miniatuurquilts uitgedeeld en ook voor het Textielfestival in Leiden.
En met bevriende quiltsters gesproken van de Flying Geese quiltgroep uit Beverwijk, 
die gezellig een dagje beurs deden!
En dit was mijn uitzicht vanuit de stand. 
Twee schattige popjes onder een hele grote paraplu!
Niet groter dan mijn hand. 
Ik heb er natuurlijk ook even met mijn neus bovenop gestaan.

De afgelopen week heb ik grote opruiming gehouden in mijn quiltkamer. 
Geen opruiming in de zin van wegdoen, maar meer in de zin van ROMMEL OPRUIMEN!
En dan heb je dit nodig.


En als de verschillende dozen alleen bij verschillende Hema's te koop zijn, ben je aangewezen op de webwinkel. Wel zo handig, want die bezorgen lekker alles aan huis.
Het yoghurt emmertje hebben we overigens wel zelf bij de AH gekocht en ook zelf leeggegeten!


En dan kan het er zo uit gaan zien.
En dan weet ik weer wat ik heb en waar het allemaal is!
En nu eens kijken of er in de nabije toekomst ook iets van quilten kan plaatsvinden.
Je weet maar nooit!

Marina.





Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...