Zaterdag de 14e was ook geen beste dag. Draad breuk, niet naar links willen naaien (dat is de achteruit in machine taal), constant vastlopen, hopen draad aan de onderkant. Ik werd er kierewiet van. Op internet kwam ik een blog tegen uit 2008 en die ging precies over mijn problemen. Geruststellend en alarmerend tegelijk. Geruststellend omdat het meer voorkomt en alarmerend omdat het niet bij iedereen opgelost werd. Een mevrouw, die quiltlerares is, schreef in haar reactie dat we niet altijd de machine de schuld moeten geven. Onervarenheid is meestal de boosdoener en als de machine vastloopt of iets anders is het meestal een menselijke fout. Dit vond ik hoopgevend en ik besloot de machine in zijn oorspronkelijke naai toestand terug te zetten, uit te schakelen en het de volgende dag op nieuw te proberen.
Vanmiddag heb ik machine aangezet, ingesteld op freemotion naaien met de springfoot, het king tut garen geladen en een 100 naald. Ik heb de spanning een standje hoger gezet op 4.4 en .............
...............hij liep als een zonnetje.
Tijd om een motiefje te proberen.
Een beetje beverig en met ingehouden adem heb ik deze lussen gemaakt en daarna ben ik er nog eens overheen gegaan. Ik durf het niet echt hardop te zeggen, maar het ging goed. Dus ging ik door.
En dit heb ik vandaag gedaan.
Een paar motiefjes samengevoegd.
Wel vooraf met krijt op de stof getekend en hulplijnen getrokken om een kader te hebben. De cirkeltjes en hartjes heb ik uit de losse hand genaaid.
De krijtlijnen poets je er met een ander lapje bijna helemaal af.
Zo ziet de achterkant eruit. Het slagveld van eerdere dagen is nog te zien in de draadresten.
Ik wilde een veren patroon proberen en ik heb de eenvoudigste gekozen, die ik in het boek kon vinden.
Eerst de stof in banen verdeeld met liniaal en krijt en de 2 middelste strepen genaaid.
Toen de bovenste bogen getekend en genaaid. Vervolgens de golfrand eromheen.
Ik ben dan echt ingespannen bezig en heel geconcentreerd. Het lopen tijdens het naaien is niet eenvoudig. Ik kan de machine nog niet stabiel houden.
Daarna hetzelfde langs de onderkant van de lijnen.
Dit was overigens gemakkelijker, al weet ik niet zo goed waarom.
De draad is niet een keer geknapt. Ik heb wel ondervonden, dat als ik de automatische draad afsnijder gebruik, ik de spoel opnieuw moet plaatsen.
Anders gaat de machine aan het begin knoeien en loopt vast. Ik heb ook besloten om zoveel mogelijk van links naar rechts te werken. De machine naait dan alleen bij cirkels en lussen achteruit.
En zo is het veren patroon geworden. Over een eerder genaaid lijntje naaien is zo eenvoudig nog niet.
Dit was een leuke en hoopgevende dag. Mijn voornaamste leerpunten:
geduldig telkens opnieuw proberen, de spoel vaak opnieuw plaatsen en aandacht besteden aan draadspanning.
Hoera. Geduld is een schone zaak, zo blijkt maar weer.
BeantwoordenVerwijderenEn je hebt bijna vakantie dus tijd genoeg. En dit is goed voor het moraal!!