Dieren en ander natuurlijk spul.

Gisteren waren we in Glasier Natioanl Park. Het ligt tegen de Canadese grens aan en heeft een zusterpark over de grens. Het is er hoog en koud en erg mooi. We wilden de Weg naar de Zon rijden. Deze weg gaat over een hele hoge pas en je het prachtig uitzicht. Jammergenoeg konden we maar 16 mijl van deze weg rijden. De rest was dicht wegens sneeuw en reparaties.

Op de terugweg zijn we een aantal keren langs de rivier gestopt om naar de prachtige watervallen en stroomversnellingen te kijken. En dan valt mijn oog op deze vlinder op een paaltje.

Wat een juweeltje!

Het leuke van Nationale Parken: je hebt voor elk wat wils. Wil je een wandeling langs de rivier? Wil je klimmen en klauteren? Wil je de backcountry in en mogelijk gevaar tegenkomen? Prima, maar wees goed voorbereid en neem voorzorgsmaatregelen. Wij zijn niet zo dapper. Ik ga de trap af naar de rivier, steek de brug over naar "bearcountry" , loop een meter naar rechts en een meter naar links het bos in en voel mij een hele held. Dan huppel ik vrolijk over de brug weer terug en zie dus geen beren. Jammer, dan.

Zo snel en woest als de rivier naar benden dendert, zo kalm en glad is het meer. Het landschap weerspiegelt zich in het water.

Het is van een adembenemende schoonheid.

Alsof een kunstenaar aan het werk is geweest.

Een beetje surrealistisch is het ook.

Alsof het landschap gekanteld is. Prachtig.

In de middag rijden we verder. We willen het National Bison Refuge bezoeken.

Het Refuge is begin 20e eeuw opgericht om de resterende 100 bizons in de VS te beschermen en te voorkomen dat ze zouden uitsterven.

Dat is goed gelukt. Tegenwoordig zijn er ongeveer 250.000 bizons, verspreid over verschillende kuddes. We hebben een hele grote kudde gezien in Rooseveld National Park in 2007 en we hopen er morgen in Yellowstone Park ook een kudde te zien.

Het zijn prachtige beesten en je kunt ze van vrij dichtbij bekijken, maar ze zijn levensgevaarlijk. Ze zijn groot, zwaar, onvoorspelbaar en razendsnel. Hier in het Refuge kun je ze ook van dichtbij bekijken, maar overal word je gewaarschuwd in je auto te blijven als ze erg dichtbij zijn. En dat doe ik braaf!

Ook het landschap en de vegetatie wordt beschermd. Dat doen ze hier toch wel redelijk fanatiek. Je mag geen planten van de ene staat naar de andere staat meenemen. Er wordt overal gewaarschuwd voor vreemde onkruiden, die lokaal niet voorkomen en dan de boel kunnen infecteren. In sommige plaatsen worden planten, die er van oorsprong niet voorkomen, actief verwijderd. Dat kost heel veel geld. Boten moeten schoon zijn en voorzien van een document erover voor ze ergens het water in mogen. Zo willen ze voorkomen dat slakken, krabben en vissen in wateren terecht komen waar ze geen natuurlijke vijanden hebben en de boel overnemen. En er wordt opgeroepen om geen brandhout van huis mee te nemen, maar brandhout te kopen of te rapen (ja dat mag hier op heel veel plekken), waar je het gaat gebruiken. Dit om verspreiding van insecten te voorkomen.

Een lief bizonkalfje kijkt waar zijn moeder is gebleven.

Maar hij of zij hoeft niet bang te zijn, mama is altijd in de buurt.

Er zijn ook andere dieren in het Refuge. Amerikanen hebben voor elk hert een naam. Dit is geloof ik elk.

Staat rustig langs een riviertje te grazen. Voelt geen angst, want het ervaart de mens niet als een vijand.

Mooi, hè!

Dit is mule dear. Deze ligt aan de overkant van een watertje in de schaduw te herkauwen.

Op een van de hoogste plekken in het Refuge, in de bocht van de weg, stuiten we op dit groepje Big Horn Sheep. Ze liggen daar majesteitelijk in het gras.

En kijken ons onverstoorbaar aan.

Ja, ok, nog 1 foto dan.

Vandaag waren we in Crater of the Moon National Park.

Een heel vreemd landschap, dat uit lava bestaat. De laatste eruptie was 2000 jaar geleden! Toen dus de oudste Giant Segoia's ontstonden! Toen onze jaartelling zo'n 15 jaar oud was!

Prachtig, schitterend en een heel vreemd tegelijkertijd.

Er groeien de mooiste en kleinste bloemetjes.

Prachtig, toch!

Ze heten Monkeyflowers!

Dit is een vetplantje met schattige bloempjes.

Je ziet ze overal verspreid over de zwarte lava.

En jahoor, daar is meneer eekhoorn ook.

Mijn nieuwe fototoestel is geweldig en vergroot deze kleine beestjes als of ik ernaast sta.

Is ie niet schattig?

Maar deze aapjes zijn de winnaar van vandaag!

Groet, Marina.

Posted with Blogsy