Congres klinkt saai, maar dat is het echt niet!

Wie denkt dat een congres saai is, heeft het mis. Helemaal mis. Ik ben 4 dagen uit en thuis ondergedompeld geweest in longarm quilten en het was leuk! Nu, 2 weken later, is mijn hoofd er nog vol van en tuimelen de ideeën en plannen nog door mijn hoofd. Het was lang geleden dat ik met de trein naar Duitsland ben geweest en dat was al een avontuur op zich. 

Een kaartje naar Boppard in Duitsland is goedkoper, dan een enkeltje Maastricht. En voor een paar tientjes meer, zit je eerste klas. Wat je in de trein met je koffer moet doen, is mij nog steeds een raadsel. Ze denken zeker, dat je zonder bagage reist. Met grote snelheid zoeven we door het landschap. Maar..... ook in Duitsland wordt aan het spoor gewerkt en hoe! Ik moet in Keulen overstappen en mijn trein komt met een kwartier vertraging aan. Geen probleem. Ik heb genoeg overstap tijd. Echter, mijn aansluiting komt een half uurtje later; eh.... 3 kwartier later; eh........ 50 minuten later, oh, help, nu al! Chaos! Zo ongeveer elke trein in Keulen heeft vertraging en niet een beetje vertraging hoor! De perrons staan overvol. Maar iedereen blijft er kalm onder en neemt nog een slokje van het een of ander. Vertraging is goed voor de horeca! In Boppard am Rhein neem ik, samen met een andere deelneemster een taxi. 5 Minuten later stoppen we voor het hotel. Ik moest er erg om lachen. Dat de taxi ons überhaupt meegenomen heeft!

Ik krijg een kleine eenpersoonskamer op de 3e verdieping met uitzicht op de Rijn. Het is een prima, compleet ingerichte kamer met heel veel groot meubilair een grotere kamer waardig. Maar alles dat ik nodig heb is er en ik ben er weinig.

Het is prachtig weer, als ik even later een wandelingetje langs de Rijn maak. Er varen heel veel schepen. Tourboten, riviercruise schepen en vrachtschepen. Met de heuvels aan de andere kant van het water is het bijelkaar een prachtig gezicht. Ik zit een poosje op een bankje bij de bocht van de rivier en geniet van het uitzicht.

Op de eerste verdieping van het hotel zijn de lokalen voor de lessen ingericht.
Daar ontmoet ik de docenten en een aantal deelnemers.

Om 7 uur gaan we aan tafel in de "Weinkeller" van het hotel. Het gezelschap is internationaal. Er zijn deelnemers uit Frankrijk, België, Denemarken, Nederland, Duitsland en een Amerikaanse, die woonachtig is in Duitsland. Ook de docenten komen uit verschillende landen. Het eten was heerlijk, de bediening voortreffelijk en het gezelschap had last van enorme onwennigheid, aangezien we elkaar totaal niet kenden. We werden hartelijk welkom geheten op het eerste Handi Quilter congres in Duitsland. Zowel door de directie van het Duitse Handi Quilter uit Chemnitz als door een afgevaardigde van Handi Quilter in Amerika. Duits en Engels werden de voertaal en er werd veel vertaald. Na het eten stond een show and tell op het programma, maar aangezien de kelder half duister verlicht was met kaarslicht, verhuisden we naar een leslokaal.

Daar brak het ijs.

Om de beurt lieten we quilts en quilt tops zien
en vertelden we er over.

Kijk dan gaan quilters los en dan hebben we wat te praten,
ook al kennen we elkaar nog niet.

Aan het eind stelden de docenten zich voor. We kregen allemaal een kaartje met onze naam er op en op de achterkant het rooster van de lessen. Erg handig. Op mijn slaapkamer heb ik nog en poosje uit het open raam gekeken. De rivier was rustig. Er voeren geen schepen meer en het was erg mooi. Voor de deur van het hotel had een enorme tourboot zich geïnstalleerd voor de nacht. Dat was kennelijk  zijn thuishaven. Aan boord werd nog wat gepoetst en geboend en tafels gedekt voor de volgende dag.

Op vrijdagmorgen om 9.00 uur gingen we dan echt van start.

Groet, Marina.