Een bezoek aan Handi Quilter.

 

Op mijn lijstje met wensen voor deze vakantie stond Salt Lake City.

Ik wilde graag de fabriek van Handi Quilter bezoeken. Zij maken de Handi Quilter longarm quilting machines, die ik 2 jaar geleden in Birmingham op het quiltfestival gezien heb. Op hun website had ik gelezen dat je de fabriek kunt bezichtigen. Ongeveer een maand voor we op vakantie gingen, heb ik hen gemaild om naar een mogelijk bezoek te informeren. Ik kreeg een heel hartelijk mailtje terug van Nate Arnesen, de public relations man voor internationale betrekkingen. Ik was van harte welkom de fabriek te bezoeken. Hij wilde weten wie ik was en vroeg of ik iets over mijn quiltervaring wilde vertellen. We hebben een paar mails gewisseld en het bezoek afgesproken. Afgelopen donderdag, in de USA hebben ze geen hemelvaartsdag, was het zover.

De fabriek staat op een industrie terrein in het noorden van Salt Lake City. Het was gemakkelijk te vinden. Bij binnenkomst zagen we mensen werken in een ruimte , die vol hing met quilts. De blonde mevrouw op de foto is een Duitse, die 10 jaar in Amerika woont en het erg leuk vond Duits te spreken met mijn man.

We werden heel hartelijk ontvangen. We waren een beetje vroeg en moesten even wachten op Nate. Dit gaf mij de gelegenheid rond te kijken en te praten met de mensen, die in deze ruimte aan het werk waren. Ze waren allemaal heel nieuwsgierig wat een stel Nederlanders daar kwamen doen.

Overal hangen quilts. Op elke wand, op elk tussenschot, bij elke werkplek. Ik had rustig een uur rond kunnen lopen om ze te bekijken. Na een kwartiertje kwam Nate kennismaken. Hij nam uitgebreid de tijd om mij van alles te vertellen. Hij nam mij mee naar het klaslokaal. Hij heeft mij uitgebreid uitgelegd hoe het frame en de quiltmachine werkt. De verschillen tussen de machines en de verschillende mogelijkheden ervan.

Er stonden heel veel machines. Er kunnen in totaal wel 24 mensen tegelijk les hebben in het lokaal. De mensen, die er les krijgen zijn wederverkopers van de machines en particulieren, die een machine hebben.

Ze komen voor 1 dag of voor 3 dagen, afhankelijk van wat ze willen leren. De lesruimte zag er een beetje gehavend uit. Dat komt omdat een paar machines weg waren en de quilts, die normaal aan de muur hangen ook. Ze werden gebruikt in een grote quiltshow, die precies op de dag dat ik er was in Salt Lake City werd gehouden. Ik had van Nate het aanbod gekregen naar de quiltshow te gaan in plaats van naar de fabriek, maar dat heb ik niet gedaan. Het was een grote show en het was mij een beetje teveel van het goede.

Daarna kreeg ik een rondleiding door de fabriek. Ik mocht alles zien en net zoveel foto's maken als ik wilde. De machines worden daar in elkaar gezet. De onderdelen komen overal vandaan en een paar worden daar zelf gemaakt. Iedereen werkt aan een totale machine en zet hem helemaal in elkaar. Zo krijg je betrokkenheid bij het product.

Er heerste een opgewekte sfeer en iedereen was geconcentreerd bezig. Half open machines stonden op de tafels en er werd van alles in geschroefd en gedraaid.

Elke machine, die klaar is, wordt 4 uur lang getest op verschillende snelheden om zeker te zijn, dat ze in orde zijn.

Deze machines zijn klaar en getest. Nu wachten zij op hun beurt om op een frame gezet te worden.

Elke machine wordt door een quiltster 20 minuten intensief gebruikt en getest op alle mogelijkheden. Dan gaat de machine naar de elektronische afdeling om daar nog allerlei onderdelen te krijgen.

Dan worden ze ingepakt en verzendklaar gemaakt. De machines gaan naar alle hoeken van de wereld. De enige aanpassing , die ze krijgen is het snoer, dat voorzien wordt van de juiste stekker. Alleen al voor Amerika, Engeland en Nederland heb je 3 verschillende stekkers nodig!

Daarna mocht ik op een machine " spelen". Dat was natuurlijk feest. Een van de werkneemsters van het bedrijf kwam mij instrueren en van alles voordoen. Ik heb eerst gewoon wat gedaan.

Daarna heb ik geoefend met het werken met linialen. Er zijn allerlei verschillende soorten linialen. Ze zijn een kwart inch dik en je gebruikt ze om allerlei figuren te maken. Het was heel lastig, want je duwt de liniaal goed naar beneden (er zit een onderplaat onder de quilt), tegen de voet van de machine aan en de voet van de machine tegen de liniaal aan, maar het resultaat is erg mooi. De machine beweegt heel soepel, maar is ook behoorlijk zwaar. Daardoor is het geheel erg stabiel. De bediening zit verwerkt in de handvatten en je hebt alles onder de duimen beschikbaar. Op de machine zit een scherm waarmee je steeklengte, snelheid, naald omhoog, naald omlaag regelt en nog meer dingen. Super handig.

Daarna kreeg ik uitleg hoe de quiltcomputer werkt. Dit is een los te kopen onderdeel, waarmee de machine geheel zelfstandig de prachtigste patronen kan quilten. Het is het zwarte scherm dat op de machine gemonteerd is.

Ik mocht een paar patronen uitproberen. Het was net toveren.

Je drukt op het scherm, maakt een paar keuzes en hupsakee, daar gaat de machine.

En als het gekozen patroon klaar is, stopt de machine vanzelf.

Ik vond het erg leuk om de fabriek te bezichtigen en de machines uit te proberen. Ik heb met verschillende mensen gesproken en het was ongelooflijk zoveel tijd ze voor ons uittrokken en hoe vriendelijk ze waren.

Het motto van Handi Quilter is: Van quilters voor quilters. Dit motto proberen ze op alle manieren in praktijk te brengen. En dat was te voelen.

Ik heb een liniaal gekocht met verschillende vormen eraan om met mijn eigen naaimachine uit te proberen. Bij het afscheid kreeg ik een kadootje als herinnering: een klein schaartje aan een zinger. Om altijd bij de hand te hebben bij het naaien. En een paar folders met informatie over de machines.

Ik vond het een hele leuke ochtend. Het was spannend, inspirerend en leuk om de grote machines uit te proberen. Maar het was ook een hele bijzondere ervaring om zomaar in de fabriek te mogen rondlopen met iemand die rustig de tijd nam om alles te vertellen en al mijn vragen te beantwoorden. Fantastisch gewoon.

Marina.

 

Posted with Blogsy