Het valt echt nog niet mee!

Heb ik mij even vergist in dit "klusje"! Ik dacht dat cirkels quilten lastig was, maar dit is ook heel moeilijk. Ik ben aan 1 kant van de quilt bezig en dan heb je aan de zijkant van de naaimachine ontzettend veel bulk, dat natuurlijk alle kanten op draait. Je maakt telkens een halve draai. En netjes op de lijn blijven is ook niet eenvoudig. Ik voel mij net een meisje van zes dat lettertjes op overtrekpapier moet overtrekken van de juf: netjes op het lijntje blijven! Het zweet staat op mijn voorhoofd. Als de blauwe verf van de stift verwijderd is, valt het gelukkig nog wel mee en de achterkant ziet er ook wel aardig uit.
Op zondagavond heb ik de andere 2 zijden gedaan. Die gingen wel gemakkelijker, door de eerder opgedane ervaring. Ik denk dat ze ook mooier en gelijkmatiger zijn, maar gelukkig valt dit niet op. Het verwijderen van de blauwe inkt vraagt wel de nodige aandacht. Ik gebruik een plantenspuit en je moet echt elk plekje met het water raken. Ik zie telkens weer blauwe stipjes, die zijn blijven zitten, zowel op de quilt als op de rand, die ik gisteren heb gedaan. Dus nu ligt de quilt, weer enigzins nat, weer te drogen op de grond. Morgen verder met het biesje.



Spannend!

Oef, wat kan quilten af en toe spannend zijn!
Ik heb vulling gekocht, die vastplakt aan de stof door te strijken. Merel van Birdblocks heeft mij heel helder uitgelegd hoe ik dit moet toepassen, inclusief handigheidjes van lostrekken als het niet goed zit en het gebruik van bakpapier voor de randen, zodat de strijkbout niet vies wordt en dat soort zaken. Heel fijn. Maar het begon er mee dat de vulling  4 cm te smal is en je er dus aan 1 kant een stuk aan moet "plakken"op de strijkplank en dat lukte niet helemaal. Het strijken op zich ging heel goed. De vulling is mooi recht, zodat je de stof er goed langs kunt leggen. Je trekt de stof inderdaad ook zo los als het verkeerd gaat. De achterkant zat er ook snel op. Maar toen nog het randje. Dat was echt een stuk lastiger. Ik denk dat als je een bredere strook aan moet zetten het wel beter gaat. En een volgende keer zal ik spelden gebruiken om de zaak vast te zetten.
Alles zag er prachtig glad uit en zo begon ik aan een ander spannend avontuur.

Cirkels op de stof tekenen met een blauwe stift. Ik heb dit eerder gedaan op een cursus en met eigen ogen gezien dat het blauw er met water af gaat, maar toch.....! Eerst even op een los lapje geprobeerd en het verdween echt. Maar als je dan met zo een dikke blauwe stift vette cirkels op een mooie quilttop tekent, vraag je je toch wel af, waar je mee bezig bent.

Ik heb een glas, een schaaltje en een grote schaal gebruikt. Alles van glas, want dan kun je er doorheen kijken en goed het midden van alles zien, maar dat is niet helemaal waar....! Het oog bedriegt goed. Tenslotte heb ik mijn eigen duimen en vingers gebruikt als maat om een en ander goed in het midden en gecentreerd te krijgen en dat is aardig gelukt.
Toen hop naar de naaimachine. Ik heb mijn pas gekochte open applicatievoet in de machine gezet, zodat ik goed zicht had en de quilttafel aangelegd en met de stoel in de hoogste stand kon ik aan de slag. Binnen de kortste keren had ik pijn in mijn schouders en in mijn rug en begonnen mijn vingers vervelend aan te voelen van het vasthouden, drukken en schuiven met de stof. (Wie bedenkt er nou trouwens om cirkels te quilten als je nog niet zo ervaren bent?????). Ik herinnerde mij, dat ik in het voorjaar op vakantie in de USA voor een prikkie quilthandschoenen had gekocht. Ik had nooit gedacht die dingen te zullen gebruiken en ze eigenlijk meer als een soort rariteit gekocht. Want waar zouden die nou toch in vredesnaam voor kunnen dienen! Handschoenen in de winter en in de tuin, ja, maar aan de naaimachine???Hmm.

Nou, ze zijn het ei van Columbus en ik quilt nooit meer zonder. Ik ben de hele avond bezig geweest en het werkt super. Ze passen precies, zijn redelijk dun, zodat je toch goed kontakt houdt met de quilt en voorzien van dikke bolletjes van een antislip materiaal, waardoor je de quilt heel goed kunt vasthouden en door de naaimachine heen kunt leiden. Zonder enige inspanning van je vingers of je polsen of schouders. Ik had nergens meer last van. Heerlijk.
Maar, tijdens het quilten liet de stof los van de vulling.. De quilt werd veelvuldig opgerold en in elkaar geduwd om onder de opening door te gaan. Ik was immers met cirkels bezig en dan draait de quilt voortdurend in de rondte en dat was funest. Opnieuw strijken kon niet, vanwege de blauwe stift tekening. Ik heb ergens gelezen, dat die er na het strijken niet meer af gaat en ik was niet bereid dit risico te lopen. En dat was dus heel lastig en ook erg vervelend. Uiteindelijk ben ik met veiligheidsspelden aan de gang gegaan om elke cirkel strak te zetten. Maar aan de onderkant is toch wel het een en ander misgegaan. Jammer maar helaas!

Maar wat is er fout gegaan? Wie het weet mag het zeggen.
Een volgende keer zal ik langzamer strijken en de bout langer op de quilt houden (maar wordt de vulling dan niet geplet?) En ik denk dat ik toch maar de lagen met veiligheidsspelden aan elkaar vast maak. Ik denk niet dat ik de temperatuur zal verhogen, want er wordt duidelijk katoen aangegeven.
Een en ander kan ik direkt uitproberen, aangezien het randje van 4 cm er weer aangemaakt moet worden.
En dan wil ik de rand met een randmotief quilten. Daarvoor heb ik een sjabloon en dat wordt het volgende spannende avontuur: Hoe krijg ik het patroon er mooi doorlopend op getekend. Pff. Spannend hoor!

Eindelijk weer aan het quilten.

Het heeft een poosje geduurd, maar ik ben weer achter mijn naaitafel en de naaimachine terecht gekomen en weer begonnen met quilten. De top van de Kaffe Fassettquilt is opgeborgen en wacht op een idee voor het quilten en mijn naaikamer is opgeruimd. Alles staat weer op zijn eigen plek en in mijn hoofd is ook weer ruimte gekomen voor andere zaken. Ik ben de jellyroll quilt voor mijn dochter aan het afmaken. De stof is van Moda. Het is Patisserie van Fig Tree Quilts. Prachtige zachte kleuren met zeer uiteenlopende dessins. Vanavond is de top gereed gekomen. Morgen ga ik de vulling en achterkant sandwichen. Ik denk erover om zelfklevende vulling te gebruiken. Dat heb ik nog nooit gedaan en ik lees er gunstige dingen over. Ik ben alleen een beetje bang voor de konsekwenties voor de naaimachine. Dus ga ik mij morgen eerst maar eens laten informeren.
Voor wie deze quilt bekend voorkomt, kan ik zeggen, dat dit de 2e versie is van deze jellyrolls. Ik heb er een voor mijn moeder gemaakt. Mijn dochter vond hem zo mooi, dat ik er ook een voor haar gemaakt heb. Een ander blokpatroon en een andere maat, dat wel.

Dit is de quilt voor mijn dochter.
Hiervoor heb ik alleen de driehoeken gebruikt.

En dit is die van mijn moeder , gemaakt van driehoeken en stroken.

Vanavond heb ik ook mijn eerste blokje voor de Stitching for Christmas quilt afgemaakt. Het is het sneeuwmannetje. En hij is heel erg leuk geworden. Maar ik moet daar maar weer even een paar dagen mee stoppen, want mijn pols begint te protesteren. Mijn vingers hebben niet voldoende conditie om dit echt een hele avond achter elkaar te doen.

Al met al: I am back in business!

Nog meer simpele vormen.

Als je ogen eenmaal `op simpele vormen` staan, is er geen houden meer aan. Vandaag waren we in Zierikzee. Langs de haven staan prachtige huizen. En kenmerkend voor deze huizen is dat er boven de voordeur een raam zit. Soms vierkant, soms rechthoekig en er zit een verdeling in het glas. En elk raam is anders dan het volgende. Ik heb de prachtigste patronen gezien. Je zou ze zo in een quilt kunnen gebruiken.

En zo kan ik nog wel een poosje doorgaan, want ik heb nog veel meer foto´s met nog veel meer prachtige raampatronen. Maar die zal ik in een apart fotoalbum opnemen.

Kaffe Fassett en Simple shapes.

In de inleiding van zijn boek vertelt Kaffe Fassett hoe hij geinspireerd raakt door simpele vormen: vierkanten, rechthoeken, driehoeken en cirkels. Hij roept zijn lezers als het ware op in hun eigen omgeving uit te kijken naar dergelijke vormen en zich daardoor te laten inspireren. Eergisteren was ik in Ootmarsum, in Twente. Ootmarsum is een kleine plaats met een prachtig historisch centrum, dat weigert in vergetelheid te raken en zichzelf omgetoverd heeft tot kunstenaarsdorp met Ton Schulten als grote trekpleister. Ik denk dat vele quiltsters zijn werk mooi zullen vinden. Het is erg kleurig en geometrisch van aard. http://www.tonschulten.nl/In het centrum zijn veel galeries, veel horeca en veel oude gebouwen, waaronder een grote kerk en een oud stadhuis. Overal in de oude kern en in de nieuwbouw wijk staan beelden en in het oude centrum vind je een keur aan prachtig plaveisel. Ik heb mijn ogen uitgekeken en natuurlijk foto´s gemaakt. Hier een paar foto´s van prachtig plaveisel.

Vierkante en rechthoekinge stenen liefdevol en met aandacht in schitterende patronen gelegd.

Soms functioneel en soms voor de sier. Ik geniet er enorm van.

Van de nood een deugd maken.

Vandaag waren we in Coevorden in het Stedelijk Museum. Het is gevestigd in het voormalige arsenaal. Coevorden heeft een lange historie en in het museum is daar van alles over te zien. Op de bovenste verdieping, tussen de lage balken waar zelfs ik de neiging had om te bukken en mijn man dit daadwerkelijk ook moest doen, is de afdeling kleding. Van vroege meisjes en vrouwenkleding tot moderne politieuniformen. Ik was niet heel erg geinteresseerd (we waren al de hele dag aan het lopen en van alles aan het bekijken en ik was een beetje moe) maar toen ik langs deze uitstalling liep, was mijn belangstelling helemaal terug.
Ik wist meteen waar ik naar keek. Damesrokjes, die na de 2e Wereld Oorlog waren gemaakt, toen stof nog heel erg schaars was. Ik heb een exemplaar gezien op de grote quilttentoonsteling in het Fries Museum. Ik had niet verwacht er ooit nog een te zien.
Ze zijn erg verschillend. Deze is erg decoratief van gebloemde stoffen.

En deze is gemaakt van stoffen, die refereren aan de voorbije strijd en ontbering.

Het heeft zeker tot 1950 geduurd voor er weer stoffen te koop waren om kleding van te maken.

Dit is trouwens mijn honderdste bericht!

Nog meer kadootjes.

Er zijn zo van die dagen dat je kadootjes krijgt! En ik heb 2 prachtige boeken gekregen. En beide boeken staan vol voorbeelden van Kafe Fassett stof en zijn quilts. Een schot in de roos.


En dan dit schattige borduurschaartje. Hier knip ik voortaan al mijn stitcheriedraadjes mee!

Kadootje!

Mijn dochter heeft van haar vakantie in Brazilie een kadootje voor mij meegebracht.

En dat zat in dit leuke tasje.

En dit is wat er uit kwam.

Vier stofjes, eh.... 3 lapjes. Heh???

Een stofje..... eh 4 printjes. Ik snap er niets van!

Even verder kijken.... Ja, hier ook 4 patroontjes op de stof.

En op dit lapje ook! Dat is leuk!

En het wordt nog leuker, als ik de stofjes helemaal uitvouw.

Er staan 7 patroontjes op de stof!

En hier ook.

En hier ook!

Heb ik zomaar 21 stofjes, verwerkt in 3 lapjes van mijn lieve dochter gekregen.

Echt zo leuk. Ik had zoiets nog nooit gezien. Geweldig.

Ik kan zo aan de slag met een quilt, want alle kleurtjes en alle patroontjes passen prima bij elkaar!

Nu alleen nog een blok uitzoeken.

Jeugdsentiment.

Gisteren heb ik het 1e blokje voor de Stitching for Christmas quilt gedownload. Een leuk sneeuwmannetje in kerstsfeer. Op zoek naar borduurzijde  voor de verschillende kleurtjes, moest ik diep graven in mijn geheugen. Want waar had ik nou het etuitje opgeborgen waar nog een paar strengetjes in moesten zitten? Uiteindelijk vond ik een plastic tasje in een plastic mandje onder in de kast waar mijn werktafel opleunt. Echt goed opgeborgen, aangezien ik nooit meer van plan was er iets mee te doen! In de tas zat inderdaad het etui. En terwijl ik de strengetjes bekeek, die al heel oud zijn (35jaar?) en mij verwonderde over de prachtige kleuren, realiseerde ik mij dat het etui nog veel ouder is.

Ik zat in 1961 in de 5e klas van de lagere school en met Sinterklaas kregen alle meisjes uit de klas een dergelijk naaietui. Ik zie mijzelf nog zitten, toen ik het kreeg en het uitpakte. Door een groep ijverige moeders, geen idee of de mijne ook mee gedaan heeft, zijn de etuis genaaid van babyrib, gevoerd met een brabants ruitje met een vilten diertje voorop. In het etui zaten naaibenodigdheden. Een paar spelden, een paar naalden, een centimeter, een vingerhoed en nog zo wat dingen. Binnen in is een bandje vast gezet, waarachter de naaispulletjes een plaatsje kregen. Geen idee wat de andere meisjes er van vonden. Ik vond het mooi. Niet lang daarna ben ik aan een megagroot kruissteekborduurwerk begonnen. Het was een wandkleed met daarop een draaiorgel met een sliert dansende kinderen. Met op de achtergrond een brug over een gracht, een toren en grachtenhuizen. Het patroon kwam uit de Libelle. Het borduren van het wandkleed was een ware beproeving. Het was zo groot! En je moest zo precies werken! Oef!! Maar... ik heb het afgemaakt. Al heb ik er wel 6 jaar over gedaan. Wat er met het wandkleed gebeurd is, weet ik niet meer. Ik heb er jaren niet meer aan gedacht. Tot ik een jaar of 2 geleden, bij een bezoek aan het Amsterdams Historisch Museum, in de museumwinkel een ansichtkaart tegenkwam met een foto van het wandkleed. Ik was stomverbaasd en op een bijzondere manier heel erg blij. Als of ik mijn wandkeed had teruggevonden!

Ach, ja. Wat een leuke herinneringen. Om terug te komen op het etui. Ik heb het na 49 jaar nog en de borduurzijde, die is iets jonger, is er ook nog. En die ga ik dus gebruiken voor de Stitcherie for Christmas.

Wie wat bewaart, die heeft wat!