zondag 8 mei 2011

Phoenix en Saguaro's.

De stad Phoenix is een miljoenenstad midden in de woestijn. Het is er 98 graden Fahrenheit en dat is iets meer dan 36 graden Celsius. Dan wil je niet buiten zijn. Het is een hele groene stad. Het stadsbestuur doet er alles aan om de stad een aangename sfeer te geven en dat lukt goed. Er zijn ontzettend veel palmbomen. En elk mogelijk plekje is beplant met bomen, struiken, allerlei soorten cactussen en vetplanten. Zelfs langs de snelwegen, die verhoogd dwars door de stad gaan en de mega grote stad heel goed bereikbaar maken. En dan moet je je voorstellen dat alles in bloei staat. Het voorjaar, zelfs met deze temperatuur, moet het mooiste seizoen van Phoenix zijn. Dan kun je dit soort dingen zien. De stad staat vol saguaro cactussen. Het zijn net grote wachters, die je vriendelijk begroeten en welkom heten.


Rondom Phoenix groeien heel veel saguaro's. De saguaro cactus is meer dan manshoog. Hij krijgt zijn eerste zijarm pas na 70 (zeventig) jaar.
Er zijn er geen 2 hetzelfde. Hoeveel zijarmen de cactus zal krijgen, waar ze zullen komen en hoe hoog ze zullen worden en of de zijarmen vertakt zullen worden, is volkomen willekeurig. De cactus heeft een zeer wijd verspreid oppervlakkig wortelstelsel, waardoor de cactus bij regen heel snel heel veel water op kan nemen. Binnen in de cactus zit een houten skelet, waardoor de cactus harde wind en storm kan weerstaan.



Tussen de houten staken van het skelet zit een sponsachtig weefsel, dat heel veel vocht vast kan houden, waardoor de plant lange tijd kan overleven. In mei bloeit de saguaro met witte wasachtige bloemen. In juni draagt de saguaro vrucht. Zoete rode vruchten, die een traditioneel voedsel voor de Indianen zijn. Zij plukken de vruchten met een lange houten stok, met een "vork" aan het uiteinde. Dat is een forse kleus waar vaak hele families bij betrokken zijn. Ook vogels zijn er dol op.



De vruchten hebben heel veel pitten en zijn zo niet te eten. Daarom worden de vruchten gekookt en het ingedikte sap wordt gebruikt voor het maken van vruchtendrank, jams en het zoeten van allerlei gerechten. In juli zijn alle vruchten weer weg en is de saguaro groen en majestueus. De cactussen op de foto zijn honderden jaren oud.

Dit is de huid van de saguaro. Elk zwart puntje kan een scherpe naald hebben, een knop worden en vrucht dragen of een zijarm worden. Vogels maken vaak gaten in de huid om te nestelen. De plant beschermt zich tegen dit soort "aanvallen" door een kurk laagje te vormen en zo te voorkomen dat het vocht verliest of geveld kan worden door bacterien. En zo ziet een dwarsdoorsnede van de cactus eruit.

De planten- en dierenwereld weet zich op wonderbaarlijke wijze aan te passen aan de harde en vaak onbarmhartige omstandigheden in de woestijn. En toch weten zij hun schoonheid te behouden. Hun schoonheid en aanpassingsvermogen zijn voor mij een grote bron van vreugde en bewondering.

donderdag 5 mei 2011

"Zouden ze hier een quiltwinkel hebben?"

"Zouden ze hier een quiltwinkel hebben?" Mijn ironische vraag als we een kleine tot superkleine plaats passeren. Volgens mijn man is de kans groot, dat er in Springerfield, Arizona een quiltwinkel zal zijn vanwege de regiofunctie van deze plaats. We zijn net door een totaal leeg Nieuw Mexico gereden en dit piepkleine plaatsje is het eerste levende dat we in uren zien, behalve koeien. En zowaar ...... we passeren een rij winkels en een ervan is Quiltshoppe & More.










Maar we gaan eerst naar het hotel. We hebben een uur gewonnen en hebben alle tijd vandaag. Na het inchekken gaan we terug naar de quiltwinkel, die geen quiltwinkel meer blijkt te zijn, maar een opvangplek voor lichamelijk en geestelijk gehandicapten. Dit vertelt een vriendelijke jongedame aan ons als we naar binnen gaan. Langs de wanden staan rekken met rollen stof, maar de aanwezige gehandicapte mensen zitten in het halfduister gezamelijk iets te doen. We lopen al bijna weg als het meisje vertelt dat er naast de Safeway een quiltwinkel is. Ik val hier van de ene verbazing in de andere. We rijden weer richting het hotel en komen langs een winkelcentrumpje met een Saveway (met Starbucks) en .... inderdaad White Mountain Quilt Studio.











Het is een grote winkel met allervriendelijkste mensen. Ik word te woord gestaan door een aardige mevrouw, die frisdrank drinkt uit een grote kartonnen beker met een rietje. Ik mag rondkijken en foto's maken. Ze hebben een klaslokaal waar een aantal dames op een boduurmachine bezig zijn. Het zijn Bernina's naaimachine met computer borduurmogelijkheid. Een mevrouw is ervaren en een andere doet het vandaag voor het eerst. De machines snorren en de dames leunen achterover. Ik blijf een tijdje kijken en zij vertellen meteen honderduit over wat ze aan het doen zijn. Het valt mij op dat naast elke tafel een roltas staat waar zij hun naaimachine in vervoeren. Dat lijkt mij een goed idee. Als ik thuis kom, ga ik eens kijken of Pfaff ook zo iets heeft voor mijn naaimachine. Dat scheelt een boel gesjouw.

Er is ook een ruimte met een longarm quiltmachine. Het is de allergrootste die je je kunt voorstellen. Zeker 4 meter lang en volledig computergestuurd.










Er ligt een quilt op die eerst geborduurd is en daarna gequild. Zo ongelooflijk mooi, dat je je bijna niet kunt voorstellen dat iemand zoiets kan maken. Wat de kleur betreft: smaken verschillen.












Ik zie nog meer hele mooie quilts. Een aantal heeft zelfs een prijs gekregen.





Dit is een applique quilt en schitterend gemaakt.
Dit is raw-end applique. Totaal anders dan wat ik meestal in Nederland zie.

Dit is een circusquilt, gemaakt met een panel en een rand wilde dieren. Een hele bonte quilt en het is net alsof de buitenste rand er niet bij hoort. De quilt is heel vrolijk.

Ik raak in gesprek met een verkoopster en dat is erg gezellig. Zij quilt nog niet zo lang en is er heel erg enthousiast over. Zij kan nog geen knoop aannaaien, maar het quilten heeft haar helemaal gegrepen. Ze heeft zelfs een naaimachine gekregen met kerst. Zij laat mij de stof zien, die speciaal is ontworpen ter ere van het 100-jarig bestaan van de staat Arizona in 2012. Ik had erover gelezen op de website van het quiltersgilde van Arizona en ik vind het erg leuk om het nu in het echt te zien.


Er staan allerlei zaken op die in Arizona voorkomen. Ik zie route 66, saguro cactus en andere bleoiende planten, Indiaans aardewerk, sieraden met turkoois, cowboys, een wit kerkje uit een Pueblo, Monument Valley en nog veel meer. Er zijn ook bijpassende stofjes.


De winkel ziet er leuk uit en hangt vol met mooie quilts.

Het was weer een hele leuke ervaring om in deze quiltwinkel te zijn. Ik herkende stofjes waar ik zelf mee aan het quilten ben, zag mooie dingen en ongewone dingen en ontmoet alleen maar hartelijkheid. En de bereidheid te vertellen over het eigen werk. Elke winkel is anders en in elke winkel hoor je andere verhalen en zie je andere dingen. Dat is zo ongelooflijke leuk. Ik word er heel blij van.

woensdag 4 mei 2011

The Museum of International Folk Art in Santa Fe.

Santa Fe is de oudste hoofdstad in de Verenigde Staten en is de hoofdstad van New Mexico. New Mexico heeft een hele mooie vlag en een interessante geschiedenis.
















Het is een hele gezellige stad met een mooi oud centrum en gezellige straatjes met allerlei winkels en restaurants. In de stad is alles zoveel mogelijk in Adobe stijl gebouwd. Iets buiten het oude centrum is Museum Hill waar 4 musea zijn gevestigd. Een van de 4 is het Museum of International Folk Art.
Het museum heeft een hele grote collectie Folk Art in een prachtige permanente tentoonstelling. Althans 10.000 van de 100.000 stuks zijn tentoongesteld. Het museum heeft deze collectie gekregen van een echtpaar dat hun leven lang deze stukken heeft verzameld. Het is een prachtige tentoonstelling, geschikt voor jong en oud. Ik ben er nu 3 keer geweest en elke keer met veel plezier. Je ziet elke keer weer nieuwe dingen. Een kleine impressie.




Deze poppetjes zijn gebreid!

Het laatste avondmaal.


Een stoffenwinkeltje, misschien 25 cm hoog.

Deze en onderstaande figuurtjes zijn gemaakt van kraaltjes.



Wat een lief nonnetje. En wat een zielige armpjes!


Het is echt een fantastische en veelzijdige tentoonstelling. Ik heb nog veel meer foto's, maar die zal ik in een Picassa-album plaatsen.

In het museum is op dit moment ook de tentoonstelling Folk Art from the Andes.
Ook een mooie tentoonstelling.
Het museum gebruikt deze beeldjes op de poster.



De beeldjes staan in deze kast. Het is een groepje van 3 figuurtjes.



Zelden kom ik mijn naam ergens tegen. En nu op zo'n leuke manier.
Ik kon dit echt niet voorbij laten gaan.Het andere poppetje heet trouwens Beronika (B=V).

Santa Fe.

In 2008 kocht ik mijn eerste quiltlapjes in deze winkel Santa Fe Quilting.










Het was het begin van mijn quiltavontuur dat nog steeds vrolijk doogaat en voorlopig nog niet is afgelopen. Het is een grote langwerpige winkel met een aantal kamers achter elkaar. Een hele vriendelijke dame in een prachtig lila batik jasje helpt mij en staat mij toe net zo veel foto's te maken als ik wil. Zij wijst mij de afdeling met Southwest lapjes, cowboy stoffen en Mexicaanse Day of the Dead stoffen. Daar ben ik naar op zoek, want die zijn specifiek voor dit gebied. Dit zijn de lapjes die ik gekocht heb.










Ik heb ook Pefect Circles gevonden, maar dan de grote maten, houten naalden kokertjes, een vingerhoed en een handig transparant etui. En 2 potloden met een inch verdeling. Leuk voor mijn potloden verzameling.










Ik kwam ook deze grote kant-en-klare quiltblokken tegen met afbeeldingen van de Mimbres Cultuur.










Deze mensen hebben van 1000 tot 1250 AD in de berggebieden van New Mexico gewoond en zijn bekend geworden door hun bijzondere zwart witte aardewerk decoraties. Ik heb al jaren een serie kleine blokken in de kast liggen. Overigens, ook in deze winkel gekocht. Ik wist nooit wat er mee te doen, maar misschien kan ik de grote en de kleine blokken nu combineren tot iets leuks.

In deze winkel zijn ontzettend veel boeken. Echt overal waar je kijkt, zie je boeken. En zo ontdekte ik dit boek.










Ik heb het een paar weken geleden op internet ontdekt en er ging een wereld voor mij open. Ik heb ooit wel eens in een film een personage gezien dat van trein op trein sprong en zo het land doorreisde op zoek naar werk, maar nooit geweten dat zij een eigen serie tekens gebruikten om elkaar boodschappen te geven. Die tekens zijn nu tot simpele quiltblokken verwerkt. Tussen de quiltblokken foto's en verhalen van de mannen en hun levens. Het zijn treurige verhalen over armoede, pijn, rampspoed en de eeuwige zoektocht naar werk in de tijd van de grote depressie. Erg interessant om te lezen.
En nu een aantal foto's als impressie an de winkel.



dinsdag 3 mei 2011

Rood en Wit, verbluffend.

















Infinite Variety: Three Centuries of Red and White Quilts was een prachtige tentonstelling in het American Folkart Museum in New York. Ik heb de tentoonstelling niet gezien (ik ben graag in de Verenigde Staten, maar ik kan mijn vrije dagen nou eenmaal niet rondom mooie tentoonstellingen plannen), maar ik heb er prachtige foto's en filmpjes van gezien en de meest fantastische beschrijvingen ervan. Dus ben ik verder op zoek gegaan en dit is wat ik ben tegengekomen.

Joanna Rose, een quiltverzamelaarster uit New York,  heeft een verzameling van meer dan 1300 quilts. Zij wilde haar verzameling rood witte quilts tentoonstellen. Het zijn er 651 en zij zijn allen verschillend. Het is een prachtige tentoonstelling geworden, o.a. ook door de ongewone, maar spectaculaire manier waarop de quilts zijn tentoongesteld.

Dit is een foto-impressie in 2 delen.
http://quiltsinthebarnaus.blogspot.com/2011/04/impressions.html
http://quiltsinthebarnaus.blogspot.com/2011/04/amazement.html

http://verom.canalblog.com/archives/2011/03/26/20729918.html#ooid=cyb3IxMjo_a4xRLRe15egg7ATVvXNHO5

Een aantal filmpjes op You Tube.
http://www.youtube.com/watch?v=PJn0B7yLBGI&feature=player_embedded
http://www.youtube.com/watch?v=1g2ze9ZmahI&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=iu6_nCjgtR8&feature=related

Een serie foto's met commentaar.
http://www.themarthablog.com/2011/03/infinite-variety-three-centuries-of-red-and-white-quilts.html

Een artikel over deze bijzondere collectie.
http://www.1stdibs.com/introspective/on_location/quilts_an_extraordinary_collection/

En een artikel uit de New York Times met foto's van het opbouwen van de tentoonstelling. Erg leuk.
http://cityroom.blogs.nytimes.com/2011/03/24/finally-mrs-rose-and-the-public-can-see-all-her-rugs/?emc=eta1



Ik heb er enorm van genoten.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...