Roots in de Elzas.

Het Elzasser klederdracht kostuum heeft als belangrijkste kenmerk de grote zwarte strik, 

die de vrouwen op hun hoofd dragen. 

Hier is de dracht afgebeeld op de rand van een tafelkleed 

van het textielhuis Beauville, 

dat we op een van de reisdagen bezocht hebben.

Oorlogsmonument in Ribeauville

Ik ken de klederdracht uit mijn jeugd. Toen ik klein was, zijn we een paar keer in de Elzas op vakantie geweest. Mijn oma kwam dan uit Parijs en zat in pension in Gerardmer. Mijn ouders logeerden in een pension in Longemer en mijn broer en ik zaten in een jeugdherberg er vlak bij. Waarom deze ingewikkelde constructie? Geen idee. Maar ik herinner mij de frambozenstruiken langs de kant van de weg, ooievaars en de mooie klederdracht. Ik ken ook een foto van mijn moeder in zo'n Elzasser kostuum. Het bijzondere is dat de foto in Brazilie is genomen.  Mijn moeder was begin 20 toen zij het kostuum droeg, tijdens bijeenkomsten van het Rode Kruis om geld in te zamelen voor het verzet in Frankijk. Ine, de reisleidster, vertelde tijdens de bustochten over de geschiedenis van dit gebied. Een geschiedenis les, die mij goed bekend is. Het is lange tijd een omstreden gebied geweest tussen Duitsland en Frankrijk. Het was afwisselend Frans en Duits. Dat is nu nog steeds te merken aan de vele Duitse namen. In de oorlog van 1870 dreigde de Elzas weer door Duitsland bezet te worden. De patriotten uit de Elzas wilden dit niet. Als blijk van vaderlandsliefde, bevestigden de vrouwen een blauw-wit-rode rozet op de zwarte strik van hun klederdracht. Je ziet het vaak op afbeeldingen. 

Omstreeks 1870 woonde mijn familie van moederskant in de Elzas. De 3 zonen wilden geen Duitsers worden en wilden niet dat hun eventuele kinderen Duitsers zouden worden. Daarom trokken zij weg uit het gebied. Een zoon ging naar Indo-China, het huidige Vietnam. Toen een Franse kolonie. De 2 andere zonen gingen naar Brazilie. En zo ontstond mijn Frans-Braziliaanse familie. 

Rijdend in een bus door het Elzasser landschap, onderweg naar het prachtige quiltfestival in St. Marie-aux-Mines, dringt de geschiedenis zich aan mij op. Geschiedenis is heel persoonlijk. 

Dat maakt het zo leuk.

Er is vanuit de bus veel te zien.

De daken van sommige gebouwen zijn prachtig versierd.

Het is het dak van deze moderne kerk in Ribeauville.

We mogen het bezichtigen.

De glas in lood ramen zijn schitterend.

Ze beslaan de hele wand van de kerk.

Maar het toppunt van deze reis waren natuurlijk de quilts.

Vooral deze

adembenemende schoonheid.

Het zijn antieke log cabin quilts uit de Verenigde Staten. 

Uit Nebraska.

Naast elke quilt hangt een moderne variant.

Maar daar ben ik niet zo weg van.

Ik heb alleen maar oog 

voor de schitterende antieke quilts.

Het is de eerste tentoonstelling, 

die ik op de eerste dag bezoek.

En voor mij is het festival al geslaagd.

Ik neem mij voor, 

de volgende dag nog een keer terug te komen, 

om nog eens volop van deze prachtige quilts te genieten.

Ik hou erg van log cabin quilts.

Ik heb er zelf ook een gemaakt.

Het is zo leuk om de eindeloze variaties uit te proberen 

voor je die enige juiste kiest.

Maar sinds ik deze tentoonstelling heb gezien, 

heb ik ook een grote liefde gekregen voor het courthouse steps blok.

Volgende keer een paar moderne quilts.

Groet, Marina.