Phoenix en Saguaro's.

De stad Phoenix is een miljoenenstad midden in de woestijn. Het is er 98 graden Fahrenheit en dat is iets meer dan 36 graden Celsius. Dan wil je niet buiten zijn. Het is een hele groene stad. Het stadsbestuur doet er alles aan om de stad een aangename sfeer te geven en dat lukt goed. Er zijn ontzettend veel palmbomen. En elk mogelijk plekje is beplant met bomen, struiken, allerlei soorten cactussen en vetplanten. Zelfs langs de snelwegen, die verhoogd dwars door de stad gaan en de mega grote stad heel goed bereikbaar maken. En dan moet je je voorstellen dat alles in bloei staat. Het voorjaar, zelfs met deze temperatuur, moet het mooiste seizoen van Phoenix zijn. Dan kun je dit soort dingen zien. De stad staat vol saguaro cactussen. Het zijn net grote wachters, die je vriendelijk begroeten en welkom heten.

Rondom Phoenix groeien heel veel saguaro's. De saguaro cactus is meer dan manshoog. Hij krijgt zijn eerste zijarm pas na 70 (zeventig) jaar.

Er zijn er geen 2 hetzelfde. Hoeveel zijarmen de cactus zal krijgen, waar ze zullen komen en hoe hoog ze zullen worden en of de zijarmen vertakt zullen worden, is volkomen willekeurig. De cactus heeft een zeer wijd verspreid oppervlakkig wortelstelsel, waardoor de cactus bij regen heel snel heel veel water op kan nemen. Binnen in de cactus zit een houten skelet, waardoor de cactus harde wind en storm kan weerstaan.

Tussen de houten staken van het skelet zit een sponsachtig weefsel, dat heel veel vocht vast kan houden, waardoor de plant lange tijd kan overleven. In mei bloeit de saguaro met witte wasachtige bloemen. In juni draagt de saguaro vrucht. Zoete rode vruchten, die een traditioneel voedsel voor de Indianen zijn. Zij plukken de vruchten met een lange houten stok, met een "vork" aan het uiteinde. Dat is een forse kleus waar vaak hele families bij betrokken zijn. Ook vogels zijn er dol op.

De vruchten hebben heel veel pitten en zijn zo niet te eten. Daarom worden de vruchten gekookt en het ingedikte sap wordt gebruikt voor het maken van vruchtendrank, jams en het zoeten van allerlei gerechten. In juli zijn alle vruchten weer weg en is de saguaro groen en majestueus. De cactussen op de foto zijn honderden jaren oud.

Dit is de huid van de saguaro. Elk zwart puntje kan een scherpe naald hebben, een knop worden en vrucht dragen of een zijarm worden. Vogels maken vaak gaten in de huid om te nestelen. De plant beschermt zich tegen dit soort "aanvallen" door een kurk laagje te vormen en zo te voorkomen dat het vocht verliest of geveld kan worden door bacterien. En zo ziet een dwarsdoorsnede van de cactus eruit.

De planten- en dierenwereld weet zich op wonderbaarlijke wijze aan te passen aan de harde en vaak onbarmhartige omstandigheden in de woestijn. En toch weten zij hun schoonheid te behouden. Hun schoonheid en aanpassingsvermogen zijn voor mij een grote bron van vreugde en bewondering.