You win some, you loose some!

 

Mijn quiltinzending voor de tentoonstelling in de Elzas is niet geselecteerd en wordt straks niet tentoongesteld. Jammer, maar helaas. Het was een leuke quilt om te maken en in het najaar is hij wel te zien op een tentoonstelling in het noorden des lands. You can't win them all, zal ik maar zeggen.

Bij het afmaken van de quilt waren nog wel een paar complicaties. Geen ernstige, maar wel grappig om te vermelden. De quilt moest 80 bij 100 cm zijn, voorzien van tunnel, lat en hoes. In de 'latten voorraad' had ik een lat, met oogjes, in de goede maat. Erg fijn, want dat scheelde een trip naar de Praxis en een restant lat van een ongeregelde maat, die misschien tot in de eeuwigheid in de schuur in de weg zou liggen. 

Een hoes had ik ook, want hoorde bij de quilt, van de eerder genoemde lat. So far so good! Ik heb stof gesneden voor de tunnel en de tunnel voorbereid met zoompjes aan alle kanten. Toen ik de tunnel ging aannaaien, vond ik hem wel een beetje aan de brede kant. Maar ja, alle zoompjes zaten er al in en die ging ik echt niet uithalen en opnieuw doen en de tunnel bleef nog wel voldoende binnen de quilt. Een tunnel aannaaien is niet mijn favoriete bezigheid en toen dit af was, slaakte ik een zucht van opluchting.

Ik wilde lat en hoes alvast te voorschijn halen om alles bij elkaar te hebben liggen. Ik liep naar de kast waar de hoes al jaren ligt en daar ligt hij niet. Hmm. Vervolgens nog een paar andere mogelijke plekken bezocht, maar de hoes was nergens te vinden. Ik werd een beetje ongerust en een beetje boos (op mijzelf). Waar is de kleine hoes??? Ik heb het hele huis afgezocht, in elke kast gekeken, ook de meest onwaarschijnlijke, maar de hoes was weg en bleef weg. Ook al zocht ik meerdere keren op dezelfde plek. Je kent dat wel, laat ik nogmaals eens kijken, want misschien heb ik er wel overheen gekeken. Nou, nee hoor. Geen hoes. Ik had totaal geen zin om een nieuwe hoes te maken. Dat is best een klus met gladde voering en al en zo'n kleine hoes gebruik je bijna nooit. Ik heb even overwogen de quilt niet in te sturen. Uiteindelijk heb ik besloten de quilt in de grote hoes te doen en de hoes met veiligheidsspelden de juiste maat te geven. Pff. Gedoe, maar alla, we gaan verder.

Ik stak de lat in de tunnel van de quilt, om hem op te rollen en tot mijn verbazing was de lat te groot, te lang. He? Wat? Wat is hier aan de hand? Krijg nou wat? Ik heb de lat opgemeten. Het is de goede maat, oogjes er aan, alles klopt. Ik was totaal verbijsterd. Hoe kan dit nou weer? 

Na enig gepieker, ben ik de quilt gaan opmeten. Wat denk je wat? De quilt is 75 cm breed ipv 80 cm. !!!???!!! Hoe kan dat nou? En toen viel het kwartje, met een harde knal!

Op zeker moment heb ik de top in wording opgemeten. Elke rij van boven naar beneden werd 5 cm breed. Ik stelde vast, dat er nog 2 rijen aan de zijkant gemaakt moesten worden en 1 rij aan de onderkant voor de precieze maat van 80 bij 100.

En ik weet nog heel goed, dat ik 1 rij aan de rechterkant gemaakt heb en 1 rij aan de onderkant en toen de quilt heb afgewerkt. Het is niet bij mij opgekomen om de top nog even een keer te meten. Waarom zou ik. Dat had ik immers al gedaan. De stof voor de achterkant was een lap, die groot genoeg was. Meten niet nodig, even als de tussen vulling. 

De hele handel is op de longarm gegaan en doorgequilt. Ging overigens fantastisch. 

Bies gemaakt. die maak ik altijd een beetje aan de ruime kant, onzichtbaar aangezet en vastgemaakt. Klaar is kees, iedereen tevreden.

Ik begreep toen wel waarom de tunnel een beetje te breed was. Die heb ik gemaakt voor een quilt van 80 cm. En als die dan 75 cm is, tja, dat verklaart het wel. Ik heb weer overwogen de quilt niet in te sturen. Hij voldeed immers niet aan de voorwaarden en de lat was te lang. 

Daar was natuurlijk wel een mouw aan te passen. Vriendin Carla had een super handige elektrische zaag en in no time was een stukje lat afgezaagd. Gaatje voorgeboord en het oog er weer ingeschroefd.

Je zag echt niet dat de quilt eigenlijk een tikkeltje te smal was. En zo heb ik hem weggebracht. En nu is hij niet geselecteerd. Het moest gewoon zo zijn!

Moraal van dit verhaal: altijd alles nog ff nameten!

En waar de kleine hoes is? Geen idee!

Groet, Marina.