Een wandeling door het park.

A day in the park is een patroon van Susan Smith.
Het heeft in maart in Australian Homespun gestaan.
Ik was er direct weg van.
Gelukkig vond mijn dochter het ook leuk
en kon ik beginnen aan het speelkleed
voor mijn kleine klein dochter.
De cirkels en vissen heb ik
in een eerder blogbericht laten zien.

De afgelopen periode ben ik bezig geweest
met het voorbereiden van de applicaties
voor de brede witte rand.
Vlinders, vogels, bloemen, eenden, een hond en een kat.

Elk bloempje heeft een hartje
en elke vlinder heeft een lijfje.
Werk aan de winkel dus.
De doos met gekleurde garenklosjes
kwam weer eens goed van pas.
Alles is met de apliquick staafjes geplakt
en er zit geen vulling in.

Tijdens de bee van de Nine Patches
mocht iedereen zich uitleven.
De tafel is daar lekker groot en zo
 kreeg ik een idee van de mogelijkheden.

De bomen schuin in de hoek was zo'n idee.
Vogels in de boom en vlinders over randje
laten vliegen vond ik ook leuk.
De boomstammen en boom kruinen
heb ik ter plekke vast geplakt.

De overige applicaties heb ik vast gespeld.

Thuis gekomen kon ik direct aan de slag.
Boomkruinen teruggeslagen en stammetjes
met een festonsteek vastnaaien.
Dan blijkt weer dat vast plakken
echt veel handiger is dan spelden.
Ik prik mij steeds en de gespelde applicaties
vallen er tijdens het naaien af. 

De boomkruinen naai ik met een groter steekje vast.
Dat past beter bij de proporties van de bomen.

Dan schuif ik de keuken tafel tegen de eettafel aan
om een lekker groot werkvlak te krijgen.
De overige applicaties krijgen hun definitieve plek.
Ik vind het leuker om de bloemen
dichter bij de "grond" te plaatsen
en de vogels en vlinders
meer in de "lucht".
We moeten de kleine meid
niet meteen in verwarring brengen!

Het appliqueren van alle elementen is niet echt moeilijk.
Ik kies telkens een bijpassend garen en een kleinere steek.

Het is wel veel draaien en keren en

dat is best lastig met zo'n grote lap.

Maar het werk vordert gestaag

en het wordt heel erg leuk.
Het hoofd van de hond en de kat
heb ik vooraf met de hand vastgezet.

Tegen het eind wordt het naaien wel een beetje saai,

maar het einde is er !

En de beloning is er naar.
Van welke kant je ook kijkt,
hij is leuk.
Nu komt er nog een laatste randje om heen.
Anders zweven de bomen zo.
Welke stof dat wordt,
is nog best lastig.

Groet, Marina.