maandag 28 mei 2012

De draad weer oppakken.


Ik had een paar verschillende handwerkjes meegenomen op vakantie. 
De enige die ik heb gedaan, is het tekenen en knippen van vingerhoedjes. 
Dit is een vreselijk saai werkje, waar je bijna niet bij na hoeft te denken en 
dat een fijne regelmaat in zich heeft. 
Je hebt de lapjes waar je vingerhoedjes op wilt tekenen, de mal, een klein stukje schuurpapier, 
precies groot genoeg, en een vulpotlood. 
En dan maar de mal omtrekken. 
En als het stapeltje groot begon te worden, ging ik knippen. 
De uitgeknipte vingerhoedjes op de ene stapel en de overgebleven stofresten op een andere. 
Wat een heerlijke routine. 
Voor de vingerhoedjes was een plastic zakje en voor de resten een zakje en 
samen ging alles in een ander zakje. 
Het is een aardig stapeltje geworden.

Alle vakantie spullen zijn opgeborgen; de schone kleren liggen in de kast. 
De souvenirs hebben een plekje gekregen en 
de foto's zijn netjes gesorteerd.
Nieuwe lapjes vullen een doos in afwachting van nieuwe projekten. 
En nu weer de draad oppakken. 
Letterlijk.

Nieuwe huisdieren?


Wij hebben geen huisdieren. We hebben ze wel gehad. Reptielen, poezen, een cavia, een konijn, goudvissen. En dan tel ik de farao mieren, de kakkerlakken, motten en zilvervisjes even niet mee. Die waren er ooit wel, maar die waren niet uitgenodigd. De vogels in de tuin tellen eigenlijk ook niet mee. Maar die voer ik wel heel uitbundig, dus die nodig ik eigenlijk wel uit in mijn tuin. Althans, de kleine vogels. De grote vogels jaag ik weg. Maar maakt dit hen tot huisdieren? Nee, he. Tuindieren dan maar. En dan de kikkervisjes. Wat zijn dat dan? Ik zal even bij het begin beginnen. Ik heb in mijn tuin een vijver....tje. Het bakje is 80 bij 60 cm ongeveer en ik heb het 25 jaar geleden voor 5 gulden op een rommelmarkt gekocht. Er heeft al van alles in gezeten aan plantjes en beestjes.

We hebben er een salamander in gehad, geheel spontaan en vele kikkers. De kikkers migreren tussen de vijver van mijn vriendin/buurvrouw, dezelfde die nu ook quilts maakt, en mijn vijver en waarschijnlijk al het overige water in de buurt. Ik heb zelf voor de kikkers gezorgd. Een collega van mij heeft een grote vijver en deelt graag kikkerdril uit. Nou daar had ik wel oren naar en menig voorjaar had ik een jampot of bakje met plastic zak of zelfs een emmertje met kikkerdril in mijn auto en kieperde ik dit bij thuiskomst in de vijver. Ik vind het enig. We hebben vaak hele kleine kikkertjes die door de tuin springen. En ook padden trouwens, maar ik weet niet waar die vandaan komen.
Een paar jaar geleden had ik zelf kikkerdril in de vijver en daarna een hele grote hoeveelheid kikkervisjes. Erg leuk. Ik zag ze groeien. Maar toen ze in juli nog steeds kikkervisjes waren en er nog geen pootje te zien was, vond ik dat toch wel vreemd. Ik had het er eens met die collega, met die grote vijver, over. En die zei zo terloops: misschien hebben ze niet genoeg te eten en ontwikkelen ze zich daarom niet. Ik vond dit toch zo'n briljante opmerking. Ok, de beestjes zijn ondervoed. Maar wat moet ik ze dan te eten geven? Vissenvoer was het, wederom briljante, antwoord. Ik kreeg een zakje vissenvoer voor aquarium goudvissen mee naar huis en strooide dit in de vijver. De uitgehongerde kikkervissen stormden er op af en hadden het zo op. De volgende dag ben ik naar de dierenwinkel in ons winkelcentrum geweest en vroeg aan de verkoopster vissenvoer voor kikkervisjes. Het was een hele beleefde mevrouw en ze zette grote ogen op en haar wenkbrauwen verdwenen helemaal onder de haarlijn, maar ze heeft niet gevraagd of ik misschien helemaal van lotje getikt was. Uiteindelijk ging ik de winkel uit met een kokertje goudvissenvoer. En dat heb ik mijn kikkervisjes gegeven. We hadden uiteindelijk wel kleine kikkertjes, maar of dat de mijne waren, weet ik niet.
Dit voorjaar had ik plotseling een hele troebele vijver. Ik kreeg er een beetje de p in dat ik al zo vroeg in het jaar die vieze algen in de vijver had. Maar na een paar dagen was de troebeling verdwenen en zag ik grote hoeveelheden wriemelende dingetjes. Ik realiseerde me dat het kikkerdril was, en veel! Veel! Echt niet te geloven. Ik heb er verder niet zo aan gedacht en er totaal geen aandacht aan geschonken.
Toen ik terug was van vakantie, was het vijvertje helemaal bedekt met kroos. Nou, als ik zo een groene vlakte wil, zaai ik wel gras, dus ik toog met het kleine schepnetje aan de gang om het kroos er uit te vissen. Een zomerse aktiviteit, die ik vaak doe en die altijd heerlijke ontspanning biedt, want het is gewoon lekker knoeien met water. De eerste keer dat ik het schepnetje als een lepel door de soep haalde, viste ik niet alleen een dikke bos kroos op, maar ook zo'n 30 kikkervisjes. Ik heb het schepnetje direkt omgedraaid en alles weer in de vijver laten vallen. Dit ging zo niet. Vervolgens heb ik het kroos op de vijver zo goed mogelijk aan de kant geduwd en wat ik toen zag! Een hele grote massa krioelende kikkervisjes. Echt niet te geloven. Daar waar het kroos nog op het water lag, zag ik het ook konstant bewegen. Dat is een leuk gezicht. Er liggen kleine druppels op het kroos en door het bewegen, gaat het schitteren in het zonlicht. Prachtig gewoon. Het bewegen komt van de kikkervisjes, die de algen eten, die zich aan de wortels van het kroos hechten. Want dat moet gezegd, ik heb heel helder water. Ik denk dat een alg niet echt een kans heeft in mijn vijver! Woensdag ben ik weer naar de dierenwinkel geweest. Om verwarring te voorkomen en om te voorkomen dat er aan mijn verstand wordt getwijfeld, heb ik direkt om goudvissenvoer gevraagd. Ik liep met de meneer mee en zag dat er naast de kleine kokertjes ook grote potten waren met vlokken goudvisvoer en ik vroeg om een grote pot. Tsja, hoeveel aquaria ik dan wel niet had. Want met zo'n kokertje doe je al een eeuwigheid en zo'n grote pot, ja daar kunt je je leven lang vissen mee voeren. En toen moest ik het toch weer vertellen van de kikkervisjes. Ook dit was een hele beleefde meneer......!


Nou, een eeuwigheid duurt aan de rand van mijn vijver maar een paar dagen. Op zaterdag was de grote pot met 66 gram goudvisvlokken helemaal op. Ik strooi het op het water en ze komen er op af gevlogen en na een paar minuten is het weg, helemaal weg. Het is een prachtig gezicht.
De vijver is steeds in beweging. Ook als ik niet voer. Ze zwemmen heen en weer en naar de diepte en terug. Ze eten van de algen aan de wand van de vijver en aan de wortels van het kroos. Sommige visjes blijven in de schaduw, sommigen zoeken de zon op. Sommigen zwemmen alleen, anderen zijn steeds op een kluitje. Er zijn visjes die steeds bij de waterplanten zijn en daar rondscharrelen en sommige visjes zoeken een steen op en blijven daar.



















Het is heel grappig om te zien. Ik heb zaterdag een nieuwe pot goudvisvoer gekocht. Ik heb het zelf uit het schap gehaald en ik kon het afrekenen bij een jong jongetje met een zaterdagbaantje, die nergens van opkijkt. Ik had geen zin in weer verbaasde blikken. En nu voer ik dus 2 of meer keer per dag de kikkervisjes in mijn vijver......tje. En zit er uren naar te turen.


Maar maakt ze dit nu huis/tuindieren?

zondag 20 mei 2012

Even wat technische en gebruiks- informatie over mijn iPad.


Tijdens deze vakantie heb ik voor het eerst de iPad meegenomen. Dit was een groot succes. Heerlijk licht vergeleken met de laptop en heel gemakkelijk in gebruik. In alle motels en hotels was gratis draadloos internet, meestal met een inlog-code en wachtwoord verkrijgbaar bij de balie en soms zelfs zonder code. In een paar gevallen was het signaal een beetje zwak en moest ik naar de gang of zelfs naar de lobby. In een enkel geval was het parkeerterrein oplopen al genoeg. En dat is met een iPad heel simpel. In veel restaurants, andere eetplekken en in koffieplekken is gratis draadloos internet. Dan was het hup, ritsje open, even wat plekken op de iPad aanraken en in no-time kon ik de nieuwste blogs lezen........ en de krant...... en mail van thuis....en de voetbal berichten ...... Al moet ik er wel bijzeggen, dat naarmate de tijd verstreek de krant de minste aandacht kreeg. 
Ik had een stevige en leuke hoes gekocht om de iPad tijdens de reis in te vervoeren. Ik heb er bewust voor gekozen om hem niet zelf te maken, aangezien zo'n hoes toch wat schokbestendiger moet zijn en voorzien is van allerlei openingen op handige plekken voor kabels en zo. En met de hoes kon ik de iPad ook rechtop zetten. Erg handig. De iPad blijft tijdens gebruik nl in de hoes. Dat vond ik gemakkelijk in gebruik en de iPad was zo net een beetje groter en minder kwetsbaar en minder glad, het geen op een reisvakantie wel van belang is. 
Ik had  thuis allerlei lijstjes gemaakt, die ik op vakantie handig vind om bij me te hebben. Die heb ik naar mijzelf gemaild en op de iPad geopend met Pages, een app waarmee je teksten kunt maken. De app werkt heel simpel en op de iPad teksten maken gaat uitstekend.  Het opladen van foto's op de iPad is ook echt een fluitje van een cent. De connector aansluiten, kaartje in de connector stoppen, 1 aanraking en alles gaat verder vanzelf en heel snel!


Voor het bloggen had ik ook een app nodig. Ik heb Blogsy gekocht in de appstore. Kost een habbekrats en werkt goed. Het is wel even uitdokteren hoe het werkt en voor het gebruiken van je eigen foto's in je blog heb je een Picasa account nodig. Voor het mailen heb ik web-mail gebruikt. Ik had ook een paar e-books gekocht bij Amazon.com (3 keer raden...... ja, een quiltboek van Jennifer Chiaverini!) en via iBook van Apple. Het lezen gaat prima. Op de iPhone trouwens ook. De app onthoudt waar je bent gebleven en als je op het andere apparaat overstapt, kun je daar doorgaan waar je was gebleven. Zo handig.
Mijn iPad is een fijne reismaat gebleken. Nu nog zien uit te vinden hoe ik al mijn foto's op mijn desktop computer krijg.


Marina.

zaterdag 19 mei 2012

De reis is ten einde.



We zijn weer terug in Phoenix, AZ en maken ons klaar om naar huis te gaan.
We hebben nog prachtige dingen gezien sinds mijn laatste bericht. We zijn naar Zion National park geweest en daar hebben we de mooiste canyon gezien die je je voor kunt stellen. De brede Canyon wordt steeds smaller totdat alleen de rivier er nog doorheen kan. Daar houdt het voetpad op en kun je alleen nog maar verder als je het water in gaat. En dat is voor de echte sportievelingen. Wij genieten van de omgeving en van de omhoog torende canyon wand en de, nu althans, zoetjes kabbelende rivier. We maken diverse wandelingen en er zijn eekhoorns en muledeer te zien in de vrije natuur. Maar helemaal niet bang voor mensen. Je mag ze absoluut niet voeren. Daar kun je hoge boetes voor krijgen. In het bezoekerscentrum, wat ben ik toch dol op dit soort instellingen, heb ik voorgedrukte quiltblokken gekocht met antieke afbeeldingen van Zion National Park erop. Er waren er heel veel verschillende te koop in diverse maten, zodat je er verschillende dingen mee kunt maken. Er is een bedrijf, die allerlei antieke ansichtkaarten op stof bedruk ten verkoopt voor quilts. Ook met engeltjes er op, oude auto's en oude kerstkaarten. Heel grappig.
De dagen erna zijn we zuidwaarts gereden. Eerst nog even langs Lake Powell, het prachtige hele grote stuwmeer in de Colorado rivier, waar ik uren kan kijken naar het blauw van het water en het roze en rode van de rotsen. Toen doorgereden naar de Grand Canyon waar we even een blik in de meteloze diepte hebben geworpen. Het was er niets veranderd, zei mijn man droogjes. Nee, gelukkig niet. Vervolgens door naar Prescott, een stadje met een oud centrum dat bewaard is gebleven, dankzij een aantal branden in het verleden. De oude houten stad werd herbouwd in steen en die gebouwen staan er nog. Erg leuk. Dichtbij ligt Sedona. Een prachtige moderne stad in een schitterend bergachtig landschap van rode rotsen en groene naaldbomen. Prachtig aangelegd en met veel zorg afgewerkt. En super duur. Prachtig om doorheen te rijden, koffie te drinken en naar de quiltwinkel te gaan. Van puur plezier ben ik vergeten foto's te maken. Deze winkel heeft een heel groot assortiment batiks. En in de prachtigste kleuren. Batiks zijn heel erg geschikt om het prachtige landschap hier weer te geven in quilts. Ik heb een aantal lapjes gekocht en ik ga proberen een quilt te maken met dit landschap in gedachte. Ik wil het patroon delectable mountains daarvoor gaan gebruiken.
En tot slot zijn we naar Phoenix gereden. We zijn nu 3 weken later en de saguaro cactus staat nu volop in bloei en dat is zo ongelooflijk mooi. Het was onderweg gewoonweg een feest en ik heb er veel foto's van gemaakt. Of die ook mooi zijn, is lastig te zeggen, want de cactus is zo hoog, dat je maar weinig van de bloem ziet.


In de hele stad, die gigantisch groot is, staan cactussen in bloei. En ook andere planten. Er wordt veel aandacht besteed aan de beplanting hier. Er zijn ook heel veel palmbomen. En dat midden in de woestijn!
We hebben onze laatste boodschappen gedaan en de allerlaatste quiltwinkel bezocht. The Olde world Quiltshoppe. Ze hebben er prachtige reproductiestoffen en mooie quilts en mooie boeken. Maar hier mocht ik nit fotograferen. Geeft niet, mijn geheugen is ook goed.
Tot de volgende keer. En dan weer vanuit Nederland!
Marina.

zaterdag 12 mei 2012

The Gifford Homestead.

Midden in Capitool Reef National Park liggen de resten van het oude dorp Fruita. Het is gesticht door de Mormonen om dit afgelegen gebied te koloniseren. Het klimaat is hier zo gunstig, dat er fruit kon worden gekweekt. Vandaar de naam. Vandaag de dag staat een groot aantal boomgaarden er nog en worden onderhouden door het National Park Service. Ook is het oude schoolgebouwtje er nog. Een piepklein lokaaltje, log cabin stijl, waar de kinderen uit de omgeving naar school gingen en waar op zondag de kerkdienst werd gehouden. Dit huis staat er ook nog.

Het Giffordhuis. Het huis heeft 2 kamers, een zolder en een keuken. Hier heeft een gezin met 5 kinderen gewoond. Het huis is bewaard gebleven, omdat het iets hoger ligt dan de overige huizen. Die huizen zijn weggespoeld door de Fremont rivier. Een kleine stroom, die het hele jaar door water heeft en die het leven op deze plek mogelijk heeft gemaakt. Maar een paar keer per jaar wordt het stroompje een woeste rivier. En uiteindelijk hebben de bewoners het opgegeven en zijn weggetrokken. Het huis is gerestaureerd en ziet er van binnen zo uit.

Zo een mooi fornuis.







En tot slot nog even de naaimachine!



Bij het huis is nu nog een appelboomgaard. En vanuit de oude keuken, die nu omgebouwd is tot winkel, kun je heerlijke taarten kopen. Alleen vandaag waren ze al op, voor wij er waren. Wat een pech!!

Marina.

Moab

Moab is een toeristisch stadje met een grote historie. Van indianen, mormonen, uraniummijnen, olie en Western films tot het moderne toerisme. Midden in een schitterend landschap van ruige rode rotsen, langs de Colorado rivier en aan de voet van een gebergte kun je hier vrijwel elke vorm van buitensport vinden. Om de hoek is Arches National Park en iets verder weg Canyonlands. En voor de liefhebber, zoals ik, is er ook een quiltwinkel. Wij komen hier graag en we hebben, met onze eigen gehuurde auto, al heel wat kilometers afgelegd.

Eergisteren waren we in Arches. We hebben een wandeling gemaakt naar Landscape Arche.

In het park zijn honderden Arches en honderden Windows. En rotsblokken, die op een puntje balanceren alsof ze er zometeen af gaan vallen.

En tussen al dit moois doet een bloeiende cactus zijn best te overleven en insecten aan te trekken.

De quiltwinkel is een oude bekende. Ik ben er voorgaande jaren al geweest. Even een paar foto's



Marina.

woensdag 9 mei 2012

dinsdag 8 mei 2012

Mesa Verde.

Gisteren waren we in Mesa Verde National Park. Er zijn heel veel indianen nederzettingen. Sommigen zijn heel groot en die kun je bezichtigen onder leiding van een gids. De wooncomplexen zijn gebouwd in een open grot onder de richel van de mesa.



Om de nederzetting te bereiken, moet je lange trappen af en een pad naar beneden volgen. Om er weer uit te komen, moet je 3 ladders op, die tussen de rotsen zijn geklemd. De indianen gebruikten geen ladders. Zij maakte gaten in de rots voor hun vingers en tenen!

Deze mensen maakten prachtig zwart-wit aardewerk. Dat was te zien in het museum.



Hun voorouders maakten prachtige manden.



Deze is om voorraden in te bewaren.

Deze werd gebruikt om zaden en vruchten te verzamelen en werd op de rug gedragen.

Prachtig handwerk, heerlijk om naar te kijken.

Aan de voorkant van het hotel waar we logeerden, hangen siertegels. Hieronder laat ik er een paar zien.



Meer dan genoeg inspiratie aan alle kanten.

Marina.

maandag 7 mei 2012

Buren voor 1 dag.

Eergisteren waren we in Durango. Een moderne plaats rond een oud centrum met een oud treinstation, dat in voorjaar en zomer het vertrekpunt is voor de stoomtrein naar Silverton, een oude mijnstad.

Het centrum was 10 minuten lopen van ons hotel, althans dat zei de jongeman aan de balie! Dus gingen we lopen naar het centrum om ergens iets te eten. We hadden amper het parkeerterrein verlaten, toen we het bord van de Durango Quiltcompany zagen. We waren buren!

De winkel is een losstaand gebouw, buiten het stadje aan de snelweg, omringd door hotels. We hebben heerlijk gegeten in de patio van een gezellig restaurant. Maar nu de zon weg was en de wind opstak, werd het behoorlijk koud. Het is tenslotte pas begin mei en Durango ligt best hoog in de San Juan Mountain, onderdeel van de Rocky Mountain. Het waren koude "10 minuten" terug naar het hotel. De volgende morgen zijn we eerst naar de quiltwinkel geweest.

Het is een prachtige winkel. Ruim en met mooie quilts overal uitgestald. De winkel heeft een grote collectie flanellen stoffen. In allerlei bos taferelen en voor babies. De allerleukste had een patroon van kleine beren en sparrenbomen. Maar flanel combineert niet met gewone stof en ik heb geen project er voor. En een pakket kopen is onmogelijk. Dat neemt zoveel plaats in, dat ik mijn kleren zou moeten achterlaten. Ik heb een heel leuk patroon gekocht met beren en een patroon met elanden.

En een paar mallen met een beer en boompjes. Er hing een prachtige quilt met sterren in banen afgewisseld met een prachtige bloemenstof en met witte sterren op een blauwe achtergrond: de Amerikaanse vlag.
Ze hadden er geen patroon meer van en de laatste kit was opzij gelegd voor een klant. Dat was echte pech.

Zijn deze vliegtuigjes niet enig? Daar heb ik ook het patroon van meegenomen.
Wat was dit een leuk half uurtje!
Marina.






Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...