Vorige week ben ik naar het Frans Hals Museum in Haarlem geweest. Daar is de tentoonstelling 'Who is She?' Portretten vertellen.De tentoonstelling begint met een monumentaal werk, dat een hele zaal in beslag neemt: 'Guess who's Coming to Dinner To' van Patricia Kaersenhout. In de zaal zie je een driehoek van gedekte tafels. Elke plek aan tafel representeert een vrouw van kleur, die nog geen plek in de geschiedenisboeken heeft gekregen. Voor elke vrouw is een tafelkleed ontworpen, een sjerp en glaswerk. Op elk tafelkleed is de naam geborduurd met glazen kralen. Aan de muur hangt een overzicht van de vrouwen en hun geschiedenis. Erg interessant.De tentoonstelling gaat in andere zalen verder met vrouwen portretten uit de collectie van het Frans Hals museum. Dit is Elsje van Lier, dochter van kunsthandelaar Carel van Lier. Als 18 jarige moest zij de kunsthandel van haar vader overnemen toen hij in 1943 door de Duitsers werd opgepakt.Uitgangspunt van dit deel van de tentoonstelling is het onderwerp van het schilderij: de vrouw, die is afgebeeld en niet de kunstenaar, vaak een man, die het schilderij gemaakt heeft. Hoe werden zij afgebeeld? Hoe werden zij gezien door anderen? Er zijn echt prachtige portretten te zien. Dit is 'Dame met een zwarte hoed' van Charley Toorop. Vind ik erg mooi.Dit is 'Dame met een mondkapje.' Op de laatste dag dat het verplicht was!
Wat ik extra leuk vind is de inspiratie van Patricia Kaersenhout voor haar werk. Het is 'The Dinner Party' van Judy Chicago uit 1979. De 3 tafels staan in een driehoek, teken van gelijkwaardigheid, en voor elke vrouw is er een placemat, een bord, een beker, bestek en servet gedekt. Voor elke vrouw is een symbool ontworpen, dat is verwerkt in het bord en in het borduurwerk. Aan de muur hangen 6 geweven banieren, elk met een tekst, die de gelijkwaardigheid van vrouwen accentueert. Er hebben meer dan 400 vrouwen aan gewerkt en nadat het kunstwerk over de wereld heeft gereisd, heeft het nu een definitieve plek in het Brooklyn Museum in New York. Ik ben beslist van plan het te gaan bezoeken, als ik ooit weer in New York ben. Ook van dit werk is een overzicht van de vrouwen te vinden en die wil ik beslist verder onderzoeken, want velen ervan ken ik niet. Grote kritiek op het werk van Judy Chicago is het ontbreken van vrouwen van kleur in haar kunstwerk en daar heeft Patricia Kaersenhout op gereageerd en een aanvulling op gemaakt. Deze tentoonstelling bezorgt mij veel huiswerk en dat bewaar ik voor saaie herfst en winter middagen! Een verdere kennismaking met deze voor mij onbekende kunstenaar. In de museum winkel kwam ik een heel leuk boek tegen: Meisjes en Kunst. De 50 Meest Vernieuwende Vrouwelijke Kunstenaars Wereldwijd. Ik weet niet precies voor welk meisje ik dit boek gekocht heb, maar ik vind het alvast erg leuk. Ik lees elke dag een portret. Erg leuk!Groet, Marina.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten