Sommige mensen denken dat quilters altijd maar onder een schemerlampje aan een naai werkje zitten te prutsen, maar het tegendeel is waar. Je komt echt nog wel ergens!
Op 22 november had the American Book Centre in Amsterdam Kaffe Fassett op bezoek. Hij kwam in de winkel zijn nieuwste boek signeren. Ik vond het erg plezierig dat dit om half 8 's avonds werd georganiseerd, zodat ik als werkend mens ook aanwezig kon zijn. Ik had nog nooit eerder een boek laten signeren, maar ik vond dit wel een mooie gelegenheid. Ik heb voor mijn verjaardag zijn auto- biografie, Dreaming in colors, gekregen en een handtekening van de schrijver himself vind ik er wel bij passen. Ik was ruim op tijd en zo zag ik Kaffe en Brandon binnen komen en beginnen met signeren. Ik denk dan dat zo iets even aangekondigd wordt of dat er even aandacht wordt gevraagd of zo, maar nee hoor. Hup, zitten en komt U maar. Dan begint iedereen een beetje ongemakkelijk te schuiven, want ja, wie is eerst en hoe doe je dat dan en wat zeg je dan? Je kunt toch moeilijk zo je boek op tafel leggen en zonder iets te zeggen weer weggaan. En uitleggen wat je komt doen is ook weer zo gek. Dus ik bleef even kijken wat er gebeurde en hoe een en ander ging. Het was allemaal erg ontspannen en er werd aan ons gevraagd onze naam op een papiertje te schrijven. Dus ik dacht dat dit voor de beurten was. Nee, dan kon Kaffe je naam goed spellen als hij iets in je boek schreef. Toen vond ik dat het tijd was mijn verlegenheid af te schudden en stapte ik met mijn boek naar voren. Wat is er tenslotte nou zo moeilijk aan een begroetingsgesprekje met iemand die mooie dingen maakt! Het was erg leuk. Na de begroeting vertelde ik dat ik goede herinneringen had aan de masterclass in Deventer 2 jaar geleden en dat mijn Hot Diamonds quilt erg mooi was geworden. Hij moest erg lachen toen ik vertelde over mijn "gevecht" met de kleuren maar dat na 3 weken het uiteindelijk toch iets moois is geworden. Ik kreeg een ferme handdruk en een handtekening in mijn boek.
Inmiddels was het flink druk geworden en werden er aan de lopende band handtekeningen gezet. Sommige mensen hadden meerdere boeken bij zich. Ik heb een poosje staan kijken en omdat het nog vroeg was en ik nog ruim de tijd had voor om half negen de boekpresentatie zou beginnen, ben ik de winkel doorgelopen. Het is wel grappig om in Amsterdam in een Amerikaanse boekwinkel te lopen. Je ziet totaal andere boeken en boek rubrieken die ons vreemd zijn. Ik waande mij even op vakantie. De kinderafdeling was erg leuk. Pluk van de Petteflet in het Engels, Jip en Janneke in het Engels en natuurlijk Rupsje nooit genoeg. Er was ook een baby boek met dierenplaatjes en er bij geschreven welk geluid het dier maakt: de koe doet boe en een schaap zegt beh.
Nee, hoor een cow zeg boo en een lam zegt meh!
De winkel heeft 3 verdiepingen en vanuit het trappenhuis kon ik beneden 2 hoofden zien, gebogen over een papiertje om toch alsjeblieft de naam goed te spellen! Erg leuk.
Om half negen begon in de Treehouse in de Voetboogsteeg de boekpresentatie.
Kaffe Fassett vertelde over zijn jeugd en over zijn ontwikkeling tot kunstenaar.
Hij kan expressief vertellen,
en weet de zaal te boeien,
vooral als hij vertelt een afkeer te hebben van grijs
en beige
en het breien van truien in 1 kleur1
Veelkleurig moet het zijn, soms zelfs in 1 draad met een onvoorspelbaar patroon.
Of gecombineerd met elkaar.
In mutsjes en sjaals,
vesten en truien.
En wisten we wel dat je tumbling blocks ook kunt breien. Moeilijk? Wel nee, hij heeft het in een kwartier geleerd en dan kan ieder ander het ook!
Het einde van de presentatie was deze mooie quilt.
Op de vraag hoe je toch zo veel kleuren met elkaar kunt combineren antwoordde Kaffe:
Sommige mensen willen zich beperken tot 5 kleuren, omdat ze niet zo goed met kleuren zijn, maar dat is juist veel moeilijker dan met veel kleuren werken. Met 5 kleuren heb je veel minder mogelijkheden en als je met veel kleuren werkt, zul je eerder mooie en spannende combinaties kunnen maken.
En als je twijfelt, doe er dan 20 kleuren bij!
