Workshops in het Naaimachinehuis in Haarlem.

Half oktober en half november heb ik in  het Naaimachinehuis in Haarlem 2 workshops gevolgd om meer met mijn naaimachine te kunnen doen. Ik heb meer dan 30 jaar een Husquarna naaimachine gehad en die zei 2 jaar geleden r#@!x?/+*&/ en was ook niet meer te repareren. Mijn nieuwe naaimachine is een Pfaff en is een geweldig apparaat. Ik kan er veel meer mee dan alleen maar rechtuit naaien, maar ik kom er niet toe dit uit te proberen. Er is ook geen fluit aan om met de handleiding naast je op tafel alle voetjes en foefjes uit te proberen. Het Naaimachinehuis organiseert daarom 2 workshops, die zij een paar keer per jaar aanbiedt. Het leuke is dat je ook mee kunt doen als je je naaimachine niet bij hen hebt gekocht. Dit is bij sommige winkels wel anders. De eerste workshop heet Hartendief en ik heb allerlei hartjes gemaakt.

Ik heb gewerkt met vliesofix, stik en trek, stof gekrinkeld met de strijkbout, genaaid met een biezenvoet,

cordonneervoet, een tweelingnaald en een zwaardnaald, sierbandjes aangenaaid en siersteken gemaakt en ondertussen van alles geleerd over steekbreedte, draadspanning en de werking van de naaimachine.

Heel erg leuk. De workshop heeft plaats voor 4 personen. We zitten aan een tafel in de winkel en terwijl wij les krijgen worden de klanten geholpen en op de achtergrond hoor je vanuit de werkplaats het geluid van machines die onderhouden worden. Echt heel gezellig.
Tijdens de 2e workshop maakten we een tas. Althans, dit was de bedoeling, maar mijn bekende traagheid en het humeur van mijn naaimachine veroorzaakten vertraging. Maar het was ook nu weer erg leuk en leerzaam. We hebben weer stof voorbereid voor het krinkelen. Dat heet officieel crashen.

Daarna heb ik met een cratief spoelhuis gewerkt. Een speciaal spoelhuis waarmee je dik garen in het spoeltje kunt doen en met gewoon bovendraad werkt.

Je houdt bij het naaien van de siersteek de stof onderste boven, waardoor het dikke garen op de goede kant van de stof verschijnt. Tijdens het naaien zie je niks, dus er komt veel vertrouwen bij kijken. Het is wel goed uitproberen, want de onderspanning luistert hierbij nauw om de draad echt bovenop de stof te krijgen. Bij mij kwam er dus een schroevendraaiertje aan te pas. Draadspanning vind ik een erg lastig onderwerp, dus het was goed opletten geblazen. En het effect is super.
Daarna heb ik een strook stof bewerkt met een heel dik garen, dat via een draadgeleider aan de achterkant van de machine door een speciaal voetje ging en met het bovendraad werd vastgezet.

Je wekt daarbij uit de vrije hand en maakt allerlei slingerbewegingen. Een erg leuke techniek. Mijn naaimachine vond er niets aan en veroorzaakte problemen. De draad ging bij de naald rafelen. We hebben van alles geprobeerd, maar niets hielp. En dat is nu zo fijn van een workshop. Thuis was ik allang gaan denken dat het aan mij lag. Later op de dag heb ik dit onderdeel op een naaimachine van de winkel afgemaakt.


Ik heb ook nog met een voetje met 9 gaatjes gewerkt. Je rijgt 9 sierdraden (dmc borduurgaren bijvoorbeeld)  door de gaatjes en je kiest een brede siersteek met een mooie kleur garen en dan ga je naaien.

Met het bovengaren naai je met de siersteek de draadjes op de stof vast en dit geeft een prachtig effect. Het allerleukste vond ik het naaien van siersteken.We werkten met machineborduurgaren.

Dit is een heel dun garen in prachtige kleuren, ook verlopende kleuren. Ook in het spoeltje zit een dun garen. En de prachtitge steken van mijn machine komen heel mooi uit. Ik heb ook geleerd om een serie steken achter elkaar te zetten.

De tas is bij lang na niet af, maar ik heb alle materialen mee gekregen, dus daar kan ik zelf mee aan de slag. Voor het inzetten van een rits heb ik het voetje en met mijn nieuw verworven zelfvertrouwen moet het toch wel lukken dit met de handleiding erbij voor elkaar te krijgen. En zo niet, dan kan ik altijd weer langs gaan bij mijn nieuwe favoriete winkel. Ik ga in elk geval naar hun volgende "voetjesdag".