Fruita, een gehucht langs de Fremont river in Utah bestaat niet meer. Het is 1880 gesticht door Nels Johnson, die de eerste bewoner was in de Fremont River valley. Hij bouwde zijn huis vlakbij de rivier. Al snel volgden andere Mormonen om zich daar te vestigen met kleine boerderijen en boomgaarden. Zo ontstond het dorp Junction, Utah. De naam werd in 1902 veranderd in Fruita. Het dorp was inmiddels bekend geworden door het vele goede fruit en jams die er geproduceerd werden.
Fruita lag ontzettend afgelegen en was moeilijk te bereiken. Er hebben nooit meer dan 10 families gewoond en zij voorzagen in hun totale levens onderhoud. Handel verliep voornamelijk dmv van ruihandel en er was weinig geld in omloop. Het klimaat is dit gebied was goed en het groeiseizoen relatief lang van april tot oktober en er was meer dan voldoende water. Zij verbouwden allerlei soorten groentes en veel soorten fruit. Appels, peren, kersen, pruimen, abrikozen, perziken om er maar een paar te noemen. Een deel werd vers gegeten en een deel werd ingemaakt.
Er was zoveel fruit dat zij het ook in verder weg geleden gebieden konden verkopen. Maar de tocht was lang en de wegen erg slecht. Als het weer slecht was, waren de wege onbegaanbaar. De boeren gezinnen hielden ook koeien voor het vlees en de melk, kippen, eenden, varkens en schapen voor de wol.
De vachten werden verwerkt tot wol waarvan kleding werd gemaakt voor de koude winters. De vrouwen sponnen de wol zelf. Zij maakten ook kleding voor zichzelf en de vaak grote gezinnen.
Er werd geborduurd.
En er werd gequild.
Ook werden er vloerkleden geweven van restanten stof die tot stroken werden gevlochten.
Eind 19e eeuw werd er
een school gebouwd, waar de kinderen van Fruita naar school konden gaan en waar allerlei bijeenkomsten en feesten werden gehouden.
De vrouwen kwamen er bijelkaar om te quilten.
In 1930 werd het gebied waar Frutia gevestigd is door de regering van de USA benoemd tot National Monument vanwege de geweldige natuur. Er werden wegen aangelegd en Fruita werd verbonden met de buitenwereld. Bewoners begonnen te werken voor het National Park Service om zo hun inkomen te vergroten. In 1943 kwam er elektriciteit in het dorp. En pas tijdens de 2e wereld oorlog kwam er een eerste tractor. Begin jaren 50 begon de National Park Service land te kopen van de boeren die binnen het National Monument woonden. Nog later werd het monument het Capitol Reef National Park. Het gebied van Fruita is nu een beschermd historisch gebied. De
school met 1 klaslokaal, staat er nog. Er is ook nog een cabin en de
boomgaarden zijn er nog. En er is nog 1 huis. Het
Gifford Homestead. Het is het huis van de laatste bewoners van het dorp. Zij hebben er tot 1969 gewoond. Toen hebben zij het huis aan het park verkocht en zijn ergens anders gaan wonen. Het huis is nu te bezichtigen en zo krijg je een indruk hoe de mensen toen geleefd hebben. In de keuken is nu een kleine winkel gevestigd waar je oa jams, zeep, brood, appeltaart en gequilte produkten kunt kopen.
en deze schattige speldenkussens.
