Tsja, die 6e rand.....

Zaterdag 21 november was er weer cursus voor het log cabin project en ik had mij voorgenomen dat dan de 24 blokken voor de 6e rand af zouden zijn. Het was even doorbijten, maar het is gelukt. Ik had alle stukjes in een lange snijsessie gesneden en in keurige stapeltjes gelegd. Lekker overzichtelijk. Er moesten ook vrij veel diagonale naailijntjes worden getekend en daarvoor heb ik een extra makkelijk glijdend pennetje gezocht. Dat scheelt ook weer tijd. En het naaien ging best goed. Ik word steeds vaardiger, en ook sneller, in het net naast het lijntje naaien, waar door de strookjes steeds mooier worden en dan ook weer beter aan het blok passen.Toen het laatste strookje aangenaaid was en het blok gestreken, voelde ik grote voldoening en ook wel opluchting. Ik ben maanden met deze blokken bezig geweest en pff, ik was het ook wel zat. Maar ze zijn ook wel heel mooi geworden!
De volgende dag op de cursus heb ik voor het eerst alle blokken aan de quilt "aangelegd". Het zag er prachtig uit. Voor zolang als het duurde!
Later op de ochtend, tijdens het bespreken van een bepaalde kleurkeuze voor een volgend blok, kwam de grote deceptie. Er zit een fout in het blok! Grrrr! Het is een kleurfout. En de fout is gemaakt ergens in mei toen ik het blok op papier heb ingekleurd. Ik heb gekozen om een extra kleur in te voegen, roze, en in plaats van het stukje in de blauwe rand te plaatsen heb ik het in de lichte rand geplaatst. Als je het blok ziet, zie je er niets van en 's morgens bij het bekijken van de hele quilt hebben we het ook niet gezien. Maar als je het in het gehele perspectief ziet, zie je het wel. Na een lichte rand komt een blauwe rand en dan weer een lichte. En dit patroon is nu dus doorbroken. Mijn quiltjuf zag het toen we de grote quilt ernaast legden om de volgende blokken te bekijken. Ik zag de fout wel, maar ik kon niet direct het effect van het geheel overzien. En ik was heel boos op mijzelf. Mijn eerste reactie was: ik haal het uit, maar dat doe ik dus niet. Het uithalen is vreselijk veel werk en het opnieuw naaien ook. Want dan moet je in een kant en klaar blok gaan knoeien en dat wordt echt niet mooi. Dus laat ik het zitten en moet ik er mee leren leven dat het net even iets anders wordt dan ik eerst gedacht heb. En als de quilt af is, zal niemand er iets van zien. We hebben samen bekeken hoe het nu moet worden en hoe ik het volgende blok moet maken en dat is een prima oplossing geworden.
Dit was wel een oefening in probleem loslaten en direct aan een oplossing werken. En dat is niet mijn sterkste kant!
Vanmorgen heb ik mijn quilt op de vloer uitgelegd. Eerst op de "foute" manier, met de roze puntjes naar buiten (de onderste foto). Daarna op de "goede" manier, met de roze puntjes naar binnen (de bovenste foto). En dan zie je het effect heel goed en dat er maar 1 manier is en dat is met de roze puntjes naar binnen.

Een mandje vol hartjes.

In het voorjaar heb ik voor een speciaal project 2 hartjes gemaakt. Het was een simpel patroontje en snel klaar. Het resultaat was erg leuk. Ik heb ook de borduurmogelijkheid van mijn nieuwe naaimachine geprobeerd en er hartjes op geborduurd. Toen zich een poosje later een nieuwe gelegenheid voordeed, besloot ik voor een groep, waar ik aan deelnam, ook hartjes te maken. Het zijn er uiteindelijk 35 geworden en ze zijn allemaal verschillend. Ik heb het werk in porties verdeeld. Tijdens mijn vakantie, 's avonds in de hotelkamers tijdens onze rondreis door de zuidwestelijke staten van de Verenigde Staten, heb ik de achterkanten met een malletje getekend en uitgeknipt. Ook voor de vulling heb ik dezelfde mal gebruikt. Terug in het land ben ik smalle strookjes stof aan elkaar gaan naaien. Eerst snijden, dan een beetje leuk verdelen en tenslotte naaien. Daarbij merkte ik dat de lap stof, die zo ontstond een beetje krom ging trekken. In een artikel in een tijdschrift las ik, bij toeval, dat je de strookjes steeds van een andere kant aan moet naaien, zodat je dat krom trekken voorkomt. Het is wel een megaklus geworden en tegen het einde heb ik wel iets bredere stroken gebruikt want anders was het niet op tijd gereed gekomen. De voorkant heb ik ook met de mal omgetrokken en om de ontstane stof zo goed mogelijk te gebruiken, legde ik de mal telkens anders. Hierdoor hebben sommige harten vertikale stroken of horizontale stroken of diagonale stroken. Hierdoor zijn ze niet alleen kwa strookjes verschillend geworden, maar ook kwa stofrichting. Een lintje er aan om ze op te hangen en met de kartelschaar de omtrek langsgeknipt als afwerking. Dit was nog een heel avontuur, want mijn 2 kartelscharen waren zo bot als je maar kunt bedenken en ik kon maar centimeter voor centimeter knippen en het duurde dus eindeloos voor ik daar mee klaar was. Na afloop heb ik de 2 scharen meteen weg gedaan en een nieuwe gekocht.(Sindsdien natuurlijk geen kartel meer geknipt!)
Ik heb dit keer maar 1 hart geborduurd, met een tekst dit keer.
De hartjes zijn heel erg leuk geworden. Het was ook heel leuk om de hele "oogst" zo bijelkaar te zien. Het uitdelen ervan was een heel fijn en dankbaar gebeuren.

En weer een nieuwe ervaring.

Afgelopen vrijdag heb ik een workshop foundation piecing gevolgd. Ik weet nu eindelijk wat het verschil is tussen paper piecing en foundation pecing. Op papier naaien en dat later weghalen en op een ondergrond naaien, dat je laat zitten. Ik heb voor het eerst op theezakjes papier genaaid. Een grappige ervaring. Er is vrij veel voorbereidend tekenwerk, maar als dit klaar is, is het naaien niet moeilijk of ingewikkeld. Je moet wel alles in spiegelbeeld doen en het zijn hele kleine stukjes, soms echt hele hele hele kleine stukjes. De naadtoeslag is dan groter dan het stukje waar het om gaat. Ik vind het een interessante techniek, die ik zeker zal toepassen op blokken met kleine stukjes. Misschien probeer ik het uit op een Civil War blokje. En ik vind de vogeltjes van Heleen Pinkster echt heel schattig. Daar moet ik maar eens wat geduld voor gaan oefenen.

Blokje nr. 3: Anxieties.

Dit was een heel lastig blokje om te naaien. Zo veel kleine strookjes, die ook nog eens schuin afliepen aan beide kanten. Soms was mijn lapje te klein en dan weer te groot. Ik vind het heel moeilijk om de juiste maat te schatten en te zorgen dat het aan alle kanten voldoende naadtoeslag heeft. Ik ben of te zuinig of het is veel te ruim. En mijn zwarte lapje was aan de kleine kant, dus ik was bang niet uit te komen. Maar uiteindelijk is het gelukt en hield ik nog een stukje over. Oefening baart kunst, dus ga ik vrolijk verder met een volgend blokje.