Moab, It's Sew Moab.

 

We hebben een paar dagen doorgebracht in Green River. Het is een gehucht van niks, echt waar. Behalve het prima hotel langs de oever van ..... de Green River. Dit is de grote rivier, die in de Colorado rivier stroomt en dan de Grand Canyon uitslijt! Ongeveer 40 mijl ervandaan ligt Moab. Moab is bekend als mormonen nederzetting, bekend van vroegere uranium mijnen, bekend van Hollywoodfilms, vanwege de fantastische ligging in adembenemende natuur en tegenwoordig een druk toeristen centrum. Raften op de rivier,kanoën, mountainbiken, fietsen, met jeeps door de woeste natuur karren ( en met woest bedoel ik woest: niet op gebaande paden blijven maar zoveel mogelijk rotsen opzoeken en als een soort berggeit met je jeep daar over heen "rijden"), rijden met kwats, motorrijden en paardrijden. Alles kan in de omgeving van deze plaats. Het laatste weekeinde van april verzamelt elke jeepliefhebber van de USA zich hier voor rally's in alle soorten en moeilijkheidsgraden, een parade van oude en nieuwe jeeps en alles wat je verder met jeeps kunt doen. We hebben ze wel eens weg zien rijden, de dag erna. Amerikanen kamperen graag en ze hebben de mooiste en meest bijzondere kampeerwagens, die je je kunt voorstellen. De allerkleinste en de allergrootste. En ze vinden het geen punt om van alles achter zich aan te trekken. Dus achter een grote kampeerbus kun je een auto aan de trekhaak zien hangen. En achter een pick-up truck met een grote trailer er aan, kan een aanhangwagen zitten met daarop een jeep, of 2 motoren of een quat of wat dan ook. Een feest om te zien. Wij waren er vlak voor Moederdag. Daar wordt hier veel aandacht aan besteed. Er waren heel veel kampeerders, zowel met tent, caravan als trailers. En heel veel fietsers. Ook werd er veel gepaft en gekanood. Het is een gezellig stadje waar wij graag komen. Arches National Park ligt er om de hoek en iets verder weg ligt Canyonlands, ons favoriete park. En er is quiltwinkel It's Sew Moab. Ik ben er al een aantal keren geweest en de eigenaresse herkent mij al!

Ze heeft altijd leuke quilts. Deze keer viel deze quilt mij direct op. De figuren zijn op een zwarte ondergrond geappliqueerd. Heel erg mooi.

Ik heb wat van deze stofjes gekocht en het patroon.

D

De winkel is niet groot, maar smaakvol ingericht en ze heeft prachtige stofjes.

Deze vrolijke quilt is gemaakt van de stofjes, die er achter op het bed liggen.

En dan deze groen met grijze quilt. Een heel simpel patroon, maar de stofjes zijn prachtig en de quilt is heel mooi gequilt.

Deze quilt hing aan de muur van de lesruimte. Allemaal batiks.

Na het bezoek aan de quiltwinkel zijn we naar Canyonlands gegaan.

En dat ziet er ongeveer zo uit.

 

 

 

 

 

 

We zijn vast van plan er nog eens naar toe te gaan.

Marina.

 

Posted with Blogsy

Een bezoek aan Handi Quilter.

 

Op mijn lijstje met wensen voor deze vakantie stond Salt Lake City.

Ik wilde graag de fabriek van Handi Quilter bezoeken. Zij maken de Handi Quilter longarm quilting machines, die ik 2 jaar geleden in Birmingham op het quiltfestival gezien heb. Op hun website had ik gelezen dat je de fabriek kunt bezichtigen. Ongeveer een maand voor we op vakantie gingen, heb ik hen gemaild om naar een mogelijk bezoek te informeren. Ik kreeg een heel hartelijk mailtje terug van Nate Arnesen, de public relations man voor internationale betrekkingen. Ik was van harte welkom de fabriek te bezoeken. Hij wilde weten wie ik was en vroeg of ik iets over mijn quiltervaring wilde vertellen. We hebben een paar mails gewisseld en het bezoek afgesproken. Afgelopen donderdag, in de USA hebben ze geen hemelvaartsdag, was het zover.

De fabriek staat op een industrie terrein in het noorden van Salt Lake City. Het was gemakkelijk te vinden. Bij binnenkomst zagen we mensen werken in een ruimte , die vol hing met quilts. De blonde mevrouw op de foto is een Duitse, die 10 jaar in Amerika woont en het erg leuk vond Duits te spreken met mijn man.

We werden heel hartelijk ontvangen. We waren een beetje vroeg en moesten even wachten op Nate. Dit gaf mij de gelegenheid rond te kijken en te praten met de mensen, die in deze ruimte aan het werk waren. Ze waren allemaal heel nieuwsgierig wat een stel Nederlanders daar kwamen doen.

Overal hangen quilts. Op elke wand, op elk tussenschot, bij elke werkplek. Ik had rustig een uur rond kunnen lopen om ze te bekijken. Na een kwartiertje kwam Nate kennismaken. Hij nam uitgebreid de tijd om mij van alles te vertellen. Hij nam mij mee naar het klaslokaal. Hij heeft mij uitgebreid uitgelegd hoe het frame en de quiltmachine werkt. De verschillen tussen de machines en de verschillende mogelijkheden ervan.

Er stonden heel veel machines. Er kunnen in totaal wel 24 mensen tegelijk les hebben in het lokaal. De mensen, die er les krijgen zijn wederverkopers van de machines en particulieren, die een machine hebben.

Ze komen voor 1 dag of voor 3 dagen, afhankelijk van wat ze willen leren. De lesruimte zag er een beetje gehavend uit. Dat komt omdat een paar machines weg waren en de quilts, die normaal aan de muur hangen ook. Ze werden gebruikt in een grote quiltshow, die precies op de dag dat ik er was in Salt Lake City werd gehouden. Ik had van Nate het aanbod gekregen naar de quiltshow te gaan in plaats van naar de fabriek, maar dat heb ik niet gedaan. Het was een grote show en het was mij een beetje teveel van het goede.

Daarna kreeg ik een rondleiding door de fabriek. Ik mocht alles zien en net zoveel foto's maken als ik wilde. De machines worden daar in elkaar gezet. De onderdelen komen overal vandaan en een paar worden daar zelf gemaakt. Iedereen werkt aan een totale machine en zet hem helemaal in elkaar. Zo krijg je betrokkenheid bij het product.

Er heerste een opgewekte sfeer en iedereen was geconcentreerd bezig. Half open machines stonden op de tafels en er werd van alles in geschroefd en gedraaid.

Elke machine, die klaar is, wordt 4 uur lang getest op verschillende snelheden om zeker te zijn, dat ze in orde zijn.

Deze machines zijn klaar en getest. Nu wachten zij op hun beurt om op een frame gezet te worden.

Elke machine wordt door een quiltster 20 minuten intensief gebruikt en getest op alle mogelijkheden. Dan gaat de machine naar de elektronische afdeling om daar nog allerlei onderdelen te krijgen.

Dan worden ze ingepakt en verzendklaar gemaakt. De machines gaan naar alle hoeken van de wereld. De enige aanpassing , die ze krijgen is het snoer, dat voorzien wordt van de juiste stekker. Alleen al voor Amerika, Engeland en Nederland heb je 3 verschillende stekkers nodig!

Daarna mocht ik op een machine " spelen". Dat was natuurlijk feest. Een van de werkneemsters van het bedrijf kwam mij instrueren en van alles voordoen. Ik heb eerst gewoon wat gedaan.

Daarna heb ik geoefend met het werken met linialen. Er zijn allerlei verschillende soorten linialen. Ze zijn een kwart inch dik en je gebruikt ze om allerlei figuren te maken. Het was heel lastig, want je duwt de liniaal goed naar beneden (er zit een onderplaat onder de quilt), tegen de voet van de machine aan en de voet van de machine tegen de liniaal aan, maar het resultaat is erg mooi. De machine beweegt heel soepel, maar is ook behoorlijk zwaar. Daardoor is het geheel erg stabiel. De bediening zit verwerkt in de handvatten en je hebt alles onder de duimen beschikbaar. Op de machine zit een scherm waarmee je steeklengte, snelheid, naald omhoog, naald omlaag regelt en nog meer dingen. Super handig.

Daarna kreeg ik uitleg hoe de quiltcomputer werkt. Dit is een los te kopen onderdeel, waarmee de machine geheel zelfstandig de prachtigste patronen kan quilten. Het is het zwarte scherm dat op de machine gemonteerd is.

Ik mocht een paar patronen uitproberen. Het was net toveren.

Je drukt op het scherm, maakt een paar keuzes en hupsakee, daar gaat de machine.

En als het gekozen patroon klaar is, stopt de machine vanzelf.

Ik vond het erg leuk om de fabriek te bezichtigen en de machines uit te proberen. Ik heb met verschillende mensen gesproken en het was ongelooflijk zoveel tijd ze voor ons uittrokken en hoe vriendelijk ze waren.

Het motto van Handi Quilter is: Van quilters voor quilters. Dit motto proberen ze op alle manieren in praktijk te brengen. En dat was te voelen.

Ik heb een liniaal gekocht met verschillende vormen eraan om met mijn eigen naaimachine uit te proberen. Bij het afscheid kreeg ik een kadootje als herinnering: een klein schaartje aan een zinger. Om altijd bij de hand te hebben bij het naaien. En een paar folders met informatie over de machines.

Ik vond het een hele leuke ochtend. Het was spannend, inspirerend en leuk om de grote machines uit te proberen. Maar het was ook een hele bijzondere ervaring om zomaar in de fabriek te mogen rondlopen met iemand die rustig de tijd nam om alles te vertellen en al mijn vragen te beantwoorden. Fantastisch gewoon.

Marina.

 

Posted with Blogsy

The Indians of the Plaines.

 

Een paar dagen geleden hebben we een museum bezocht met een tentoonstelling over de Lakota Indianen, de Sioux, de Oglala en Gros Ventre. Dit zijn de Indianenstammen, die nomadisch leefden en in tipi's woonden. Zij versierden hun kleding en gebruiksvoorwerpen met tekeningen, kralenwerk en de naalden van stekelvarkens.

Het opzetten, vervoeren en inrichten van de tenten, die zij lodges noemen, was de verantwoordelijkheid van de vrouwen. Het waren ingenieuze bouwwerken van houten palen en dierenhuiden. En toen die er niet meer zoveel waren, van zware katoenen stof. De tent heeft een opening van boven om de rook van de vuurplaats af te voeren. Rondom de opening zijn flappen aangebracht om de omvang en richting van de opening te reguleren, zodat er geen regen, sneeuw of rook naar binnen kon. De flappen werden bediend met lange stokken, die er aan bevestigd waren.

De voorkant werd gesloten met een houtje-touwtje systeem. In beide delen van de huid werden gaten gemaakt en dan werd er een houtje doorheen gestoken om het dicht te maken. Voor de opening hing een flap. Bij warm weer konden de onderkanten opgerold worden voor ventilatie. Op de vloer lagen huiden.

Kleding werd gemaakt van dierenhuiden. Het schoonmaken, uitrekken en bewerken van de huiden was ook de taak van de vrouwen. Het beschilderen van de kleding en gebruiksvoorwerpen werd door mannen en vrouwen gedaan. Mannen versierden hun kledingstukken met concrete afbeeldingen om te verhalen van hun helden daden of om kracht te geven aan een kledingstuk of gebruiksvoorwerp. Vrouwen versierden hun kleding met abstracte afbeeldingen.

Dit zijn draagstellen voor babies. De baby lag warm ingebakerd in het draagstel. De moeder kon haar kind op de rug dragen en had zo de handen vrij voor het dagelijks werk of voor het verzamelen van zaden of wat dan ook. Ook kon zij het draagstel tegen een boom of tegen de tipi aan zetten als zij aan het werk was.

Als de stam zich verplaatste, werd alles vervoerd op een draagstel. Hiervoor werden de palen van de tent gebruikt.

 

Voordat de Spanjaarden paarden introduceerden en de indianen de paarden in hun leefgewonden opnamen, gebruikten zij honden om de vracht te vervoeren.

Om hun eigendommen te bewaren en droog te houden werden tassen van dierenhuid gebruikt.

De kleding werd versierd met schelpen, dierenhaar, veertjes en glazen kralen. De kralen werden verkregen door ze te ruilen met de blanken.

Deze mocassins zijn gemaakt van dierenhuid en versierd met stekels van het stekelvarken. De stekels zijn wit met een zwarte punt. Ze werden geplet en geverfd in de gewenste kleur. Vervolgens konden ze verwerkt worden. De lichtblauwe rand is gemaakt met kralen.

Dit is een sterk versierd jak van een man.

Niet alle indianen volken trokken rond. Er waren ook volken, die langere tijd op 1 plek woonden. Zij bouwden cirkelvormige huizen of woonden in meer traditionele huizen met huisraad zoals wij dit kennen.

Er werden ook quilts gemaakt.

Deze werden gebruikt naast de traditionele gebruiksvoorwerpen.

Deze huid is versierd met een zon of ster opgebouwd uit driehoekjes.

Het sterpatroon in deze quilt heeft dezelfde inspiratiebron.

Evenals deze moderne quilt, die in het jaar 2000 is gemaakt.

Het was een prachtige tentoonstelling. De inrichting was heel bijzonder en ook de tentoongestelde voorwerpen waren ongelooflijk mooi. Het was een heel bijzonder museum. Het bestond uit 5 verschillende musea rondom een centraal gebouw. We hebben deze tentoonstelling gezien en de tentoonstelling over William "Buffallo Bill" Cody. Wat was dat een bijzondere man. Er was een tentoonstelling over Yellowstone Park. Die hebben we niet gedaan, aangezien we dit de dag ervoor bezocht hebben. En voor de 2 andere tentoonstellingen hadden we geen tijd. Dat moet dan maar een andere keer.

Marina.

 

Posted with Blogsy