De jellyroll quilt is af!

En hij is heel erg mooi geworden! Het heeft een tijdje geduurd voor ik er weer mee verder ben gegaan. Dit komt onder andere doordat ik niet goed wist wat ik met de achterkant zou doen. Ik heb 2 meter van een prachtige stof gekocht, die mijn moeder eigenlijk zelf heeft uitgekozen, doordat ze er steeds overheen wreef en zei dat ze het zo een leuk stofje vond. Ik heb daar 2 meter van gekocht. De mevrouw in de winkel zei dat het te smal was en dat ik er een randje van het een en ander tussen moest zetten, want het was te duur en zonde om een 3e meter  aan mij te verkopen. Ja, daar ben ik in mee gegaan, maar achteraf had ik daar wel spijt van, want nu moets ik iets verzinnen voor een breedte van 5 cm. Het heeft aardig wat hoofdbrekens gekost, maar uiteindelijk ben ik er uitgekomen. Het is een strook geworden van effen stofjes uit dezelfde serie, die ik nog over had. De strook zit in het midden en ik vind het niet mooi, maar het is niet anders. En ik heb ervan geleerd. De volgende keer koop ik gewoon 3 meter! De voorkant is des te mooier. De rode rand maakt het echt af. Voor het biesje had ik niet genoeg. Dat was wel de bedoeling en de mevrouw in de winkel heeft gewoon niet goed geknipt of niet goed geluisterd of ze had haast of ......... Ik moet voortaan zelf beter opletten in deze winkel en zorgen dat ik thuis kom met wat ik wil. Het biesje is gemaakt van strookjes aan elkaar genaaide reststroken en het geheel ziet er goed uit. Ik ben er erg tevreden over. Het is gequilt in de ditch en dat is goed gelukt. Mijn dochter vindt de quilt ook erg mooi. Ik heb nog stroken van dezelfde stof in een honeybun ( smalle stroken) en daarvan ga ik iets voor haar maken. Ik ben erg blij met dit resultaat.

Een lieve kerstgroet van een quiltvriendin.

Hartverwarmend.

Vrolijk kerstfeest.

Net op tijd klaar voor de kerstperiode.

Een jaar geleden heb ik de top van dit kerstkleed gemaakt. Er was toen geen tijd meer voor de afwerking. Een jaar lang heeft de top netjes opgevouwen gewacht tot het seizoen weer aanbrak en nu is het klaar. Het kleed mag eerst 2 weken op de tafel in mijn werkkamer liggen en daarna op de eettafel thuis.
Het is een paneel met de afbeelding van een kerstliedje: On the first day of Christmas my true love gave to me....... a partridge in a pear tree. En dan komen er 11 coupleten achteraan. Ik vind het een erg leuk lied. Er omheen heb ik een rand van blokjes gemaakt, een vierkant in een vierkant. Elk lapje komt 2 keer voor. De ene keer als binnenvierkant en de andere keer als buitenvierkant. Er is 1 lapje dat maar 1 keer voorkomt en dat is ook geen kerstlapje, maar waarom dat is, weet ik niet meer. Misschien dat ik net 1 blokje tekort kwam om de rand volledig te maken. De achterkant is gemaakt van kerstzuurstokjesstof.

Tsja, die 6e rand.....

Zaterdag 21 november was er weer cursus voor het log cabin project en ik had mij voorgenomen dat dan de 24 blokken voor de 6e rand af zouden zijn. Het was even doorbijten, maar het is gelukt. Ik had alle stukjes in een lange snijsessie gesneden en in keurige stapeltjes gelegd. Lekker overzichtelijk. Er moesten ook vrij veel diagonale naailijntjes worden getekend en daarvoor heb ik een extra makkelijk glijdend pennetje gezocht. Dat scheelt ook weer tijd. En het naaien ging best goed. Ik word steeds vaardiger, en ook sneller, in het net naast het lijntje naaien, waar door de strookjes steeds mooier worden en dan ook weer beter aan het blok passen.Toen het laatste strookje aangenaaid was en het blok gestreken, voelde ik grote voldoening en ook wel opluchting. Ik ben maanden met deze blokken bezig geweest en pff, ik was het ook wel zat. Maar ze zijn ook wel heel mooi geworden!
De volgende dag op de cursus heb ik voor het eerst alle blokken aan de quilt "aangelegd". Het zag er prachtig uit. Voor zolang als het duurde!
Later op de ochtend, tijdens het bespreken van een bepaalde kleurkeuze voor een volgend blok, kwam de grote deceptie. Er zit een fout in het blok! Grrrr! Het is een kleurfout. En de fout is gemaakt ergens in mei toen ik het blok op papier heb ingekleurd. Ik heb gekozen om een extra kleur in te voegen, roze, en in plaats van het stukje in de blauwe rand te plaatsen heb ik het in de lichte rand geplaatst. Als je het blok ziet, zie je er niets van en 's morgens bij het bekijken van de hele quilt hebben we het ook niet gezien. Maar als je het in het gehele perspectief ziet, zie je het wel. Na een lichte rand komt een blauwe rand en dan weer een lichte. En dit patroon is nu dus doorbroken. Mijn quiltjuf zag het toen we de grote quilt ernaast legden om de volgende blokken te bekijken. Ik zag de fout wel, maar ik kon niet direct het effect van het geheel overzien. En ik was heel boos op mijzelf. Mijn eerste reactie was: ik haal het uit, maar dat doe ik dus niet. Het uithalen is vreselijk veel werk en het opnieuw naaien ook. Want dan moet je in een kant en klaar blok gaan knoeien en dat wordt echt niet mooi. Dus laat ik het zitten en moet ik er mee leren leven dat het net even iets anders wordt dan ik eerst gedacht heb. En als de quilt af is, zal niemand er iets van zien. We hebben samen bekeken hoe het nu moet worden en hoe ik het volgende blok moet maken en dat is een prima oplossing geworden.
Dit was wel een oefening in probleem loslaten en direct aan een oplossing werken. En dat is niet mijn sterkste kant!
Vanmorgen heb ik mijn quilt op de vloer uitgelegd. Eerst op de "foute" manier, met de roze puntjes naar buiten (de onderste foto). Daarna op de "goede" manier, met de roze puntjes naar binnen (de bovenste foto). En dan zie je het effect heel goed en dat er maar 1 manier is en dat is met de roze puntjes naar binnen.

Een mandje vol hartjes.

In het voorjaar heb ik voor een speciaal project 2 hartjes gemaakt. Het was een simpel patroontje en snel klaar. Het resultaat was erg leuk. Ik heb ook de borduurmogelijkheid van mijn nieuwe naaimachine geprobeerd en er hartjes op geborduurd. Toen zich een poosje later een nieuwe gelegenheid voordeed, besloot ik voor een groep, waar ik aan deelnam, ook hartjes te maken. Het zijn er uiteindelijk 35 geworden en ze zijn allemaal verschillend. Ik heb het werk in porties verdeeld. Tijdens mijn vakantie, 's avonds in de hotelkamers tijdens onze rondreis door de zuidwestelijke staten van de Verenigde Staten, heb ik de achterkanten met een malletje getekend en uitgeknipt. Ook voor de vulling heb ik dezelfde mal gebruikt. Terug in het land ben ik smalle strookjes stof aan elkaar gaan naaien. Eerst snijden, dan een beetje leuk verdelen en tenslotte naaien. Daarbij merkte ik dat de lap stof, die zo ontstond een beetje krom ging trekken. In een artikel in een tijdschrift las ik, bij toeval, dat je de strookjes steeds van een andere kant aan moet naaien, zodat je dat krom trekken voorkomt. Het is wel een megaklus geworden en tegen het einde heb ik wel iets bredere stroken gebruikt want anders was het niet op tijd gereed gekomen. De voorkant heb ik ook met de mal omgetrokken en om de ontstane stof zo goed mogelijk te gebruiken, legde ik de mal telkens anders. Hierdoor hebben sommige harten vertikale stroken of horizontale stroken of diagonale stroken. Hierdoor zijn ze niet alleen kwa strookjes verschillend geworden, maar ook kwa stofrichting. Een lintje er aan om ze op te hangen en met de kartelschaar de omtrek langsgeknipt als afwerking. Dit was nog een heel avontuur, want mijn 2 kartelscharen waren zo bot als je maar kunt bedenken en ik kon maar centimeter voor centimeter knippen en het duurde dus eindeloos voor ik daar mee klaar was. Na afloop heb ik de 2 scharen meteen weg gedaan en een nieuwe gekocht.(Sindsdien natuurlijk geen kartel meer geknipt!)
Ik heb dit keer maar 1 hart geborduurd, met een tekst dit keer.
De hartjes zijn heel erg leuk geworden. Het was ook heel leuk om de hele "oogst" zo bijelkaar te zien. Het uitdelen ervan was een heel fijn en dankbaar gebeuren.

En weer een nieuwe ervaring.

Afgelopen vrijdag heb ik een workshop foundation piecing gevolgd. Ik weet nu eindelijk wat het verschil is tussen paper piecing en foundation pecing. Op papier naaien en dat later weghalen en op een ondergrond naaien, dat je laat zitten. Ik heb voor het eerst op theezakjes papier genaaid. Een grappige ervaring. Er is vrij veel voorbereidend tekenwerk, maar als dit klaar is, is het naaien niet moeilijk of ingewikkeld. Je moet wel alles in spiegelbeeld doen en het zijn hele kleine stukjes, soms echt hele hele hele kleine stukjes. De naadtoeslag is dan groter dan het stukje waar het om gaat. Ik vind het een interessante techniek, die ik zeker zal toepassen op blokken met kleine stukjes. Misschien probeer ik het uit op een Civil War blokje. En ik vind de vogeltjes van Heleen Pinkster echt heel schattig. Daar moet ik maar eens wat geduld voor gaan oefenen.

Blokje nr. 3: Anxieties.

Dit was een heel lastig blokje om te naaien. Zo veel kleine strookjes, die ook nog eens schuin afliepen aan beide kanten. Soms was mijn lapje te klein en dan weer te groot. Ik vind het heel moeilijk om de juiste maat te schatten en te zorgen dat het aan alle kanten voldoende naadtoeslag heeft. Ik ben of te zuinig of het is veel te ruim. En mijn zwarte lapje was aan de kleine kant, dus ik was bang niet uit te komen. Maar uiteindelijk is het gelukt en hield ik nog een stukje over. Oefening baart kunst, dus ga ik vrolijk verder met een volgend blokje.

Het is nu echt doorbijten.

Ik ben met de 6e rand van het log cabin project bezig. Het is de meest bewerkelijke rand. Elke hoek van het blok heeft een patroondeeltje. Een strookje voor het log cabin blok bestaat uit 4 stukjes en dat is veel, heel veel werk om 1 strookje klaar te maken. Per blokje moet ik nog 4 strookjes maken en dan nog 23 keer om alle 24 blokjes af te hebben. Het is nu echt doorbijten en doorzetten. Ik zal blij zijn als deze rand af is.

Er is weer een blokje klaar:Hungry Soldiers.

Ik weet het nu zeker. Ik vind paper piecing of foundation piecing niet leuk. Maar je krijgt er wel mooie blokjes mee, dus ga ik er maar wel mee door. Vooral ook omdat er in de Civil War quilt heel veel paper piecing blokjes zitten en het zou toch zonde zijn om die niet te maken.
Het lastigste vind ik om in te schatten hoe groot het stukje stof moet zijn dat je moet gebruiken. Ik heb gemerkt dat ik heel vaak te zuinig ben, waardoor het stukje net te klein is of dat ik te ruim hartig ben en dan verspil ik veel stof. En dat vind ik heel vervelend!?
Maar als een blokje af is, ben ik er wel heel blij mee.

Het zit in de genen!

Vandaag heb ik ontdekt dat mijn zus, die aan de andere kant van de wereld woont, dezelfde hobby heeft als ik. Mijn dochter, die haar een paar jaar geleden bezocht heeft, vindt dat wij heel veel op elkaar lijken, vooral in onze manier van doen. Zelfs zo, dat zij af en toe dacht haar moeder te zien ipv haar tante. In ons werk hebben we ook veel raakvlakken. We geven beiden leiding aan een organisatie voor kinderen. Zij een kindertehuis, ik een basisschool. En nu blijken we ook nog op dezelfde manier onze vrije tijd te besteden. Het zit gewoon in onze genen!

EQ6

Een nieuw element kan aan het quiltavontuur worden toegevoegd. Ik heb deze week EQ6 quiltprograma gekregen. Het is een veelomvattend programma met een gedegen Nederlandse en Engelse handleiding. Er zijn veel demonstratievideo's bij en dat is erg prettig.Ik heb er vandaag een beetje meegestoeid en de paars-roze log cabin quilt geprobeerd te "ontwerpen". Het is een barnraising geworden. Morgen probeer ik een ander patroon ervan te maken. Ik hoop dat we dan zo tot een keuze kunnen komen. Ik vind het erg leuk.

En dan ook nog maar een "gewone" log cabin maken.

Het eerste blok heb ik op de klassieke wijze gemaakt en ben ik om het eerste vierkantje gaan naaien. Ik heb eerst een tekening op millimeter papier gemaakt en ingekleurd en daarna heb ik de stroken gesneden. Het ging goed en bij een cursusgenote zag ik vervolgens een snellere methode. En dat scheelt heel veel in tijd. Ik heb nu 12 dezelfde blokken af en nu reeds kon ik met de blokken spelen en
verschillende lay outs proberen. Ik heb een schitterend boek dat over log cabins gaat en daar kun je alle verschillende lay outs in vinden, met de bijbehorende namen erbij. Erg leuk en voorlopig hebben we nog niet besloten welke layout het wordt.

Een paar foto's van het log Cabin project.

Het Logcabin project

Je mag hier rustig van project spreken. Ik ben in januari 2009 met deze cursus begonnen en in januari 2010 is de laatste cursusdag. Een jaar later hebben we dan de terugkomdag waar iedereen haar quilt kan showen. Ik maak een quilt in reproductiestofjes in rood, blauw en ecru. De quilt bestaat uit 9 rijen in het vierkant en wordt levensgroot. Elke rij is een andere variatie op een log cabin blok.Nu is de mop dat ik nog nooit een log cabin blok had genaaid en maar meteen met de variaties begon... Het is ongelooflijk leuk en de quilt wordt heel mooi. Die van mijn medecursisten ook. En onderweg leer ik heel veel techniek, want er komen allerlei foefjes aan te pas om de strookjes samen te stellen. Ik heb ook veel over kleurgebruik geleerd en de keuze van stofjes om een levendig geheel te krijgen. Uit mijzelf zou ik voor veel symmetrie hebben gekozen en door de hele quilt heen dezelfde stofjes hebben gebruikt. Maar mijn quiltjuf, die recentelijk helaas overleden is, heeft mij laten zien dat je veel verschillende stofjes moet gebruiken in dezelfde kleurstelling. Daardoor wordt de quilt levendig en er is nog een ander groot voordeel: als een van je stofjes op is en je kunt hem niet meer krijgen, kun je zo met een ander stofje doorgaan. Het is heerlijk om in de winkel stofjes voor de quilt uit te zoeken en het is erg fijn daarbij geholpen te worden. Zo heb ik in mijn quilt stofjes verwerkt, waar ik uit mijzelf absoluut niet voor gekozen zou hebben, maar ze passen er erg goed bij en geven er iets extra's aan. Dat is het grote voordeel van een cursus en van deskundige leraren en winkel personeel. Soms lijkt het wel corvee als ik 24 dezelfde blokken moet maken, maar als ze af zijn en er weer een rand klaar is, is de voldoening groot.

The Civil War Diary quilt.

Vorige week zaterdag ben ik met de "Civil War" begonnen. Een nieuwe cursus met veel informatie en duidelijke patronen. Ik ga hem maken van reproductie stofjes. Dat vind ik er het beste bij passen. Maar wat een keuze is er van mooie stofjes. Ik probeer zo dicht mogelijk bij de orginele blokken te blijven. Ik ben benieuwd naar het effct.

Het eerste blokje heet Greenfield and Stockton en is in de paperpiecing techniek genaaid.