Quilten uit de vrije hand.

Ik heb een aantal tops, die gequilt moet worden en daar ben ik niet sterk in. Ik vind het moeilijk een patroon uit te zoeken, maar ik vind het vooral moeilijk om te doen. Zo'n opgepropte quilt in de arm van mijn machine en het lastige manouvreren er mee. En dan de omvang van de quilt. Ik ben bang met lelijk quiltwerk mijn hele quilt te verprutsen. Ik ben er niet gerust op. En vrije hand quilten lijkt mij al helemaal moeilijk. Ik heb geen idee hoe ik dat moet doen. Op het blog van The Free Motion Quilting project staan honderden videofilmpjes waarop je kunt zien hoe het moet. Het ziet er fantastisch uit. Het zijn mooie patronen, en wat mij het meest opvalt is de zekerheid en het gemak waarmee de naald over het lapje gaat. Dit ziet er uit als honderden uren oefening. Maar voor het eerst vind ik hier aanknopingspunten om het zelf te gaan doen. De kleine vierkantjes zijn overzichtelijk, de instrukties zijn duidelijk en ik vind een aantal voorbeelden voor beginners. En zo ging ik eergisteren aan de slag.
En het werd ook wel een slagveld. Ik had geen idee hoe mijn machine hiervoor in te richten. De handleiding geeft heel weinig informatie en achter de elektronische knopjes zit van alles, maar je moet wel eerst weten waar dat over gaat.
Ik ben begonnen met te doen wat er in de handleiding staat, dus de goede voet eraan, de transporteur laten verzinken en beginnen maar. En het werd een puinhoop. De draadspanning, die volgens de handleiding automatisch wordt ingesteld, was niet goed waardoor ik aan de onderkant van het lapje mega grote lussen kreeg en de machine liep vast. Op mijn tafel lag een schroevendraaier om de voetplaat op te tillen, een schaar om al die draden weg te knippen, het borsteltje om de boel steeds schoon te borstellen, de handleiding van de naaimachine en het accessoireboekje en hopen draad. En een glas water!! Het was een puinhoop en niets lukte. Dan maar met de naaimachine naar de winkel in Haarlem om daar uitleg vragen. Maar de winkel is dicht wegens de vakantie. Wat een pech. Maar gelukkig is daar dan weer het internet. Eerst de website van Pfaff afgestruind naar informatie. Daar vond ik een paar filmpjes en via You Tube heb ik nog meer filmpjes gevonden. En op de website van Leah Day van The Free Motion Quilting Project vond ik informatie hoe je naaimachine in te stellen om te kunnen beginnen. En die informatie was net wat ik nodig had. Bijvoorbeeld: zet je steekgrootte op nul en laat de transporteur niet zakken!! Dat geeft vaak problemen met de draadspanning. Nou en hoe! Daar weet ik nu alles van. Ze vertelt ook over het lastige op en neer springen van de naaivoet en hoe je dit kunt verhelpen met een tangetje en een elastiekje! Ik heb dubbel gelegen van het lachen. Het op en neer gaan vind ik inderdaad ook vervelend, maar ik heb nog veel te weinig ervaring om te weten waar ik op mijn machine dat elastiekje zou moeten bevestigen! Ze knipt ook met een tangetje haar naaivoetje open om beter zicht te hebben op haar werk en dat vind ik een hele handige tip. Nu ben ik niet iemand die dan ook maar meteen een tangetje pakt en met enig geweld een naaimachine voetje te lijf gaat. Nee, in zo'n geval zoek ik op internet of er een open voetje voor vrije hand quilten voor mijn naaimachine bestaat en bestel die dan online! Over een paar dagen is die er!
Ondertussen ben ik aan het oefenen geslagen. Ik ben begonnen met rechte lijnen, een zigzag en een paar kronkel lijnen. En daarna een bloempje getekend met de blauwe stift en de lijnen gevolgd.

Ik vind het heel erg leuk. De steken lijken nog nergens naar. Ze zijn piepklein en onregelmatig. Mijn naaimachine gaat nog veel te snel en mijn handen bewegen nog veel te langzaam. En het volgen van de lijn is nog heel lastig. Ik schiet alle kanten op en maak hoeken in plaats van bogen.

Op de site is echt veel waardevolle informatie te vinden. Ik heb mijn stoel in de hoogste stand gezet en een telefoonboek voor mijn pedaal gelegd om een betere stand van mijn voet te hebben. Dit helpt bij het regelen van de snelheid met je pedaal. En ik heb mijn quilt handschoenen weer te voorschijn gehaald. En dat is echt wel nodig allemaal, want het vrije hand quilten is erg inspannend en nu, een dag later, voel ik mijn polsen nog. Vandaag dus maar een beetje rustig aan doen om niets te forceren.

Dit lapje met deze tekening had ik nog over van een cursus machinaal quilten. Ik heb de tekening een beetje aangepast, de lijn er om heen gezet en de open ruimten opgevuld en ik ben er mee aan de slag gegaan. Het ziet er leuk uit en ik vind het hoopgevend, maar ik moet nog honderden uren oefenen voor ik iets dergelijks  in een quilt zou kunnen proberen. Maar het is wel heel erg leuk.
Gisteravond herinnerde ik mij dat op mijn moeders oude naaimachine aan de zijkant een ronde zwarte knop zat, die je uit kon trekken, waardoor de naaimachine langzamer naaide. Dat was mijn redding, als ik als kind op mijn moeders naaimachine mocht (dat mocht soms bij zeer hoge uitzondering, want mijn moeders naaimachine, die jaren lang haar broodwinning is geweest, was volstrekt off limits voor kleine meisjes handjes). Zou er op mijn hypermoderne elektronische naaimachine ook zo'n magische zwarte knop zitten? En ja wel, die is er. Hij is piepklein, rond, grijs, zit op de voorkant vlak voor mijn ogen en heeft een tekentje dat ik absoluut niet met snelheidsvermindering associeer en vandaag ga ik studeren hoe dit knopje werkt. Dus nu, hup, naar de handleiding en het accessoire boekje voor instrukties!