Een quilt van een niet-quilt.

 November 2023 heb ik de jaartraining Eco Printen bij Ambermaakt afgerond.

Na een jaar lang allerlei technieken, verschillende stoffen en bladmateriaal uitgeprobeerd te hebben, hebben we een eindwerkstuk gemaakt.

Ik heb gekozen voor het bewerken van een lap ruwe zijde, dat voorbewerkt was, bedekt met bladeren gedoopt in ijzersulfaat en bedekt met een deken dat geverfd was met Brazielhout. Het geheel is 3 uur gestoomd in een langwerpige stoomkist.

In de zomer van 2023  ben ik met Ambermaakt naar een eco-print 4-daagse geweest, alwaar wij, in vrijwel dagelijkse stromende regen, prachtige prints gemaakt hebben. Er was meer dan genoeg aan verschillend blad materiaal om leuke prints te maken. We hebben op de laatste dag met Brazielhout gewerkt en ik vond dat zo'n verrassend resultaat. 

Brazielhout geeft een rode/cyclaam kleur aan katoen als het erin geweekt wordt. En de katoen geeft de kleur weer af aan de zijde als het er mee gestoomd wordt. Bijzonder voor mij is dat Brazielhout afkomstig is uit Brazilië, mijn geboorteland, en dit hout heeft het land zijn naam gegeven! Toen ik dit lapje zag, wist ik direct dat ik het wilde toepassen op mijn eind werkstuk.

Amber had de lap ruwe zijde al voorbewerkt en 's morgens ging het katoenen laken direct in de pan met de snippers Brazielhout en kon een paar uur koken en kleur opnemen. De snippers gingen in een groot kruidenei.

Je zag onmiddellijk de kleur er af komen.

En het laken werd cyclaam rood. Prachtig.

Ik had een behoorlijke voorraad blad meegenomen. Roos en Geranium uit mijn eigen tuin, Amberblad, dat ik verzameld heb bij een lange rij Amberbomen in mijn wijk, Eikenblad hortensia uit mijn tuin, Kastanje blad dat ik ooit in Almere van een kastanjeboom heb geplukt en vervolgens heb gedroogd. Robertskruid en Geranium, dat ik vers heb geplukt.

En ik had ook wel wat nodig!

Ik had geen specifiek patroon voor ogen. Ik hou' erg van random.

Aan het eind van de morgen was het naar mijn zin en 

konden we naar de volgende stap gaan.

Het laken was in het verfbad cyclaam kleurig geworden en na het goed uitwringen kon het als deken over de bladeren op de zijden lap gelegd worden. 

Daar ging plastic overheen om doordrukken te voorkomen en met de deegroller werd alles goed aangedrukt. En vervolgens strak, met hulp, op een lange ronde lat gerold.

Dat was echt wel even een klus!

De opgerolde, omwikkelde en met touw opgebonden rol ging in de grote stoomkist 

om 3 uur te stomen!

Wat er uit kwam was zo een grote verrassing!

Ik wist gewoonweg niet wat ik zag!

De zijde was helemaal roze geworden.

De blad afdrukken waren prachtig. Zelfs het gedroogde Kastanje blad 

had een mooie afdruk gemaakt.

De grote verrassing was dat er 2 afdrukken zijn. De zijden lap, die roze is geworden en de katoenen lap, die zijn rode kleur vrijwel helemaal aan de zijde heeft afgegeven en min of meer grijs is geworden. En ze zijn spiegelbeeldig!

Ik was er zo blij mee!

Na het spoelen, drogen en strijken heeft het nog een hele tijd geduurd voor ik wist wat ik met de lap wilde doen. Ik wilde hem in geen geval versnijden en 

wat doe je als quilter dan?

Je maakt er een quilt van. Er moest een rand omheen en de enige stof, 

die wat mij betreft in aanmerking kwam was..... Grunge.

Dus togen wij naar Quiltkompas, waar Ineke met engelen geduld stoffen 

uit de kast haalde voor bies en rand.

En toen nog een keer.

Afgelopen zomer heb ik de randen er aan genaaid. Dat was wel even spannend, want de ruwe zijde rekt een beetje. Maar het is goed gekomen.  En toen de Eco quilt gequilt. Dat was ook best wel een avontuur, 

want ik had nog nooit een top van ruwe zijde gequilt. 

De zijde wilde niet erg hechten aan de Hobbs en dus moest ik wel redelijk dicht op elkaar quilten. Maar met het lichtgroene garen is er weinig van het quiltwerk te zien. De spanning was tijdens het quilten prima, want het cyclaam kleurige garen van de achterkant is er niet doorheen gekomen.

En dit is het resultaat.

Ik ben er super blij mee!

Groet, Marina.

You win some, you loose some!

 

Mijn quiltinzending voor de tentoonstelling in de Elzas is niet geselecteerd en wordt straks niet tentoongesteld. Jammer, maar helaas. Het was een leuke quilt om te maken en in het najaar is hij wel te zien op een tentoonstelling in het noorden des lands. You can't win them all, zal ik maar zeggen.

Bij het afmaken van de quilt waren nog wel een paar complicaties. Geen ernstige, maar wel grappig om te vermelden. De quilt moest 80 bij 100 cm zijn, voorzien van tunnel, lat en hoes. In de 'latten voorraad' had ik een lat, met oogjes, in de goede maat. Erg fijn, want dat scheelde een trip naar de Praxis en een restant lat van een ongeregelde maat, die misschien tot in de eeuwigheid in de schuur in de weg zou liggen. 

Een hoes had ik ook, want hoorde bij de quilt, van de eerder genoemde lat. So far so good! Ik heb stof gesneden voor de tunnel en de tunnel voorbereid met zoompjes aan alle kanten. Toen ik de tunnel ging aannaaien, vond ik hem wel een beetje aan de brede kant. Maar ja, alle zoompjes zaten er al in en die ging ik echt niet uithalen en opnieuw doen en de tunnel bleef nog wel voldoende binnen de quilt. Een tunnel aannaaien is niet mijn favoriete bezigheid en toen dit af was, slaakte ik een zucht van opluchting.

Ik wilde lat en hoes alvast te voorschijn halen om alles bij elkaar te hebben liggen. Ik liep naar de kast waar de hoes al jaren ligt en daar ligt hij niet. Hmm. Vervolgens nog een paar andere mogelijke plekken bezocht, maar de hoes was nergens te vinden. Ik werd een beetje ongerust en een beetje boos (op mijzelf). Waar is de kleine hoes??? Ik heb het hele huis afgezocht, in elke kast gekeken, ook de meest onwaarschijnlijke, maar de hoes was weg en bleef weg. Ook al zocht ik meerdere keren op dezelfde plek. Je kent dat wel, laat ik nogmaals eens kijken, want misschien heb ik er wel overheen gekeken. Nou, nee hoor. Geen hoes. Ik had totaal geen zin om een nieuwe hoes te maken. Dat is best een klus met gladde voering en al en zo'n kleine hoes gebruik je bijna nooit. Ik heb even overwogen de quilt niet in te sturen. Uiteindelijk heb ik besloten de quilt in de grote hoes te doen en de hoes met veiligheidsspelden de juiste maat te geven. Pff. Gedoe, maar alla, we gaan verder.

Ik stak de lat in de tunnel van de quilt, om hem op te rollen en tot mijn verbazing was de lat te groot, te lang. He? Wat? Wat is hier aan de hand? Krijg nou wat? Ik heb de lat opgemeten. Het is de goede maat, oogjes er aan, alles klopt. Ik was totaal verbijsterd. Hoe kan dit nou weer? 

Na enig gepieker, ben ik de quilt gaan opmeten. Wat denk je wat? De quilt is 75 cm breed ipv 80 cm. !!!???!!! Hoe kan dat nou? En toen viel het kwartje, met een harde knal!

Op zeker moment heb ik de top in wording opgemeten. Elke rij van boven naar beneden werd 5 cm breed. Ik stelde vast, dat er nog 2 rijen aan de zijkant gemaakt moesten worden en 1 rij aan de onderkant voor de precieze maat van 80 bij 100.

En ik weet nog heel goed, dat ik 1 rij aan de rechterkant gemaakt heb en 1 rij aan de onderkant en toen de quilt heb afgewerkt. Het is niet bij mij opgekomen om de top nog even een keer te meten. Waarom zou ik. Dat had ik immers al gedaan. De stof voor de achterkant was een lap, die groot genoeg was. Meten niet nodig, even als de tussen vulling. 

De hele handel is op de longarm gegaan en doorgequilt. Ging overigens fantastisch. 

Bies gemaakt. die maak ik altijd een beetje aan de ruime kant, onzichtbaar aangezet en vastgemaakt. Klaar is kees, iedereen tevreden.

Ik begreep toen wel waarom de tunnel een beetje te breed was. Die heb ik gemaakt voor een quilt van 80 cm. En als die dan 75 cm is, tja, dat verklaart het wel. Ik heb weer overwogen de quilt niet in te sturen. Hij voldeed immers niet aan de voorwaarden en de lat was te lang. 

Daar was natuurlijk wel een mouw aan te passen. Vriendin Carla had een super handige elektrische zaag en in no time was een stukje lat afgezaagd. Gaatje voorgeboord en het oog er weer ingeschroefd.

Je zag echt niet dat de quilt eigenlijk een tikkeltje te smal was. En zo heb ik hem weggebracht. En nu is hij niet geselecteerd. Het moest gewoon zo zijn!

Moraal van dit verhaal: altijd alles nog ff nameten!

En waar de kleine hoes is? Geen idee!

Groet, Marina.

Weer twee Rijen af.

 De rij met zandloper blokken is af. De rij is waarschijnlijk net iets te lang, maar daar ga ik pas, als alle rijen af zijn, over nadenken. Als ze allemaal evenveel te lang zijn, is er geen probleem. Maar ik denk niet dat dit het geval zal zijn.

Het waren grappige blokken om te maken. En toen ze af waren, moest ik er nog een inch afsnijden om het bedoelde patroon te krijgen. Dit was even een verrassing, maar het effect is erg leuk.

 Ook deze rij heeft verschillende stoffen met subtiele kleurverschillen.

En ondanks een staalkaart, plakkers met de juiste letter aanduiding en regelmatige controle, heb ik het voor elkaar gekregen om met de turkooizen stoffen precies de verkeerde combinaties te maken. En, om het nog mooier te maken, ben ik daar niet konsekwent in geweest. In het geheel van de quilt zal het vast niet opvallen en anders moet ik maar door half geloken ogen kijken!

Ook in rij 6, X en O blokken, zitten verschillende kleuren, die op elkaar lijken.

En het is mij zowaar gelukt om het deze keer goed te doen. Ik heb super goed opgelet.

Ook dit blok is bewust te groot.

Dit is de werkwijze van Tara Faughnan. Ze vindt het lastig om hele precieze maten te geven en laat telkens de blokken bijsnijden tot de juiste maat. Als je het eenmaal weet, kijk je er niet meer van op. Ze maakt bij elke rij video's met snij en naai instructies. Ik heb ze kwa techniek niet echt nodig, maar ik kijk ze wel allemaal, want je weet maar nooit waar wat te leren valt. Ze geeft ook handige tips voor het echt heel precies naaien om er voor te zorgen dat de rijen op de juiste maat eindigen.  Je kan niet zo maar een stuk van een rij afsnijden als het te groot is en te klein is ook zo  onhandig!

Zes van de een en 5 van de ander.

Nu zijn de O blokken aan de beurt. Het is het square in a square blok en volgens het patroon moet ik dit met paper piecing maken. Maar daar ben ik geen fan van en ik besluit het niet te doen. Jammer genoeg staat nergens in het patroon de maat van het roze blokje, maar dat kon ik afmeten van het paper piece patroon.

Twee verschillende kleuren roze voor de ootjes. 

Dat kan in deze fase niet fout gaan!

Bijsnijden tot de juiste maat. Dit liniaaltje heeft een middenstip! 

Dat kwam heel goed uit. Met een vouwtje het midden van het roze vierkantje bepaald, de liniaal er op en snijden maar! Soms hebben liniaaltjes meer handige functies dan je weet!

Boven en onder een rechthoekje aangezet en de blokken zijn klaar om, in de goede volgorde, aan elkaar te naaien!

Het zou zomaar kunnen, dat deze rij de goede maat heeft: 

72,5 inch!

Groet, Marina.

Projects on hand!

De afgelopen maanden heb ik aan 

een aantal projecten gewerkt.

Nadat de grote quilt met de Giant Nested Curves af was, heb ik 2 quiltjes gemaakt voor de Tentoonstelling van Miniatuur quilts. Het thema was Balanceren op de kleurencirkel. Met de MOQingbirds hebben we quiltjes gemaakt met telkens 2 complementaire kleuren en alleen horizontale en verticale lijnen. 

Ze hingen in Rijswijk.

Tussendoor heb ik aan de Moderne Round Robin gewerkt. Dit was mijn startblok.

Ik vond het al met al best ingewikkeld om aan een dergelijk project te werken. De werkstukken, die je ontvangt, bieden nog al wat uitdagingen om aan te werken. Uiteindelijk is gelukkig iedereen blij met haar resultaat.

Dit is mijn quilt geworden. 

Ik vind het erg leuk, dat er verder gewerkt is aan mijn gebogen lijn.

En ook de kleuren vormen een redelijk geheel.

Nu nog doorquilten en afwerken.

Het volgende project, dat zich aandiende was een quilt voor de tentoonstelling in september in de Elzas. 

Ik heb voor het eerst Half Rectangle Triangels gemaakt met 

de HuRTy liniaal van Latifah Saafir.

Dat was heel erg leuk. 

Ik hou' wel van 'lopende band' werk en ketting naaien.

Ik heb nu gekozen voor kleine rechthoeken, maar dit patroon leent zich heel goed voor grotere rechthoeken om mooie stoffen lekker te laten stralen.

De quilt is free motion gequilt met 2 verschillende kleuren.

Ik ben steeds van links naar rechts gegaan om te zorgen dat de lussen dezelfde kant uit 'vallen'. Als ik ook van rechts naar links was gegaan, was het quilten minder evenwichtig geweest. Ik moest nu wel aan het eind van elke rij afhechten. Maar de quilt is niet zo groot, dus dat was niet erg.

De quilt is afgewerkt met een onzichtbare bies.

Hij ligt nu met tunnel, label en lat in een hoes te wachten tot ik hem wegbreng.

Zal hij straks in de Elzas te zien zijn? Geen idee. Ik hoop het wel. 

De quilt heet '50 shades of Red'.

Dit is een Darting Bird.

Een klassiek traditioneel vogel blok.

Ik heb er een heel klein quiltje mee gemaakt voor de EQA tentoonstelling met het thema vogels. De kleur smaragd moet er in verwerkt zijn, ivm een jubileum.

Het quiltje heet: Er is altijd wel ergens een vogeltje, dat zingt....!

En nu al deze 'tussendoortjes' klaar zijn, ga ik enthousiast verder met de Traverse quilt, die al deze maanden in de pauze stand aan een hangertje hing.

Daar zal ik deze zomer heerlijk mee bezig zijn!

Groet, Marina.