om zich dan op zijn allermooist te laten zien.
Afgelopen woensdag hebben de 750 kinderen van de school waar ik,
nog even,
directeur van ben,
voor mij gezongen en gedanst
en kreeg ik 32 prachtige
bloemen stengels met papieren bloemen.
De een nog mooier dan de andere.
Ik mocht op het podium zitten,
terwijl zij uit volle borst de ene na de andere prachtige tekst zongen
en mij daarmee tot tranen roerden.
Ik heb tekeningen, brieven en gedichten gekregen,
waarin de kinderen mij beschrijven in de liefste bewoordingen
en mij het allerbeste wensen.
Ik heb handjes en kusjes en knuffels gekregen.
Ik ga namelijk met pensioen.
En wat is pensioen, dan?
vroeg een van de kleintjes.
We gaan straks allemaal op vakantie,
zei ik,
en na de vakantie komen jullie terug op school
en ik niet.
Want ik heb voor de rest van mijn leven vakantie!
Toen de school uitging,
hebben de 2 adjunct-directeuren
mij door een haag van kinderen gejaagd
En mijn collega's?
Zij hebben mij een prachtig en spetterend feest bezorgd.
Ze hebben voor mij gezongen,
ze hebben mij toegesproken,
ze hebben een quiz over mij gespeeld.
Ze hebben zulke mooie en lieve dingen over mij gezegd.
De hele zaal was versierd met rode slingers en rode vlaggetjes.
Op de tafels lagen rode tafelkleedjes.
Er waren rode servetjes en rode bordjes.
Ze weten dat ik van rood hou'.
Er was heerlijk eten en hele mooie muziek.
Er waren gasten, er waren vrienden en mijn familie was er ook.
En Taante is gekomen.
Ze heeft mij tot Miss Communicatie gebombardeerd,
met sjerp en bloemen en al.
Maar de sjerp moest ik weer terug geven
en de bloemen heeft ze mij weer afgepakt
en aan mijn moeder gegeven!
En aan het einde heeft zij mij tot Consul-hulp-tante benoemd.
En dat is een eer, hoor!
Ik heb prachtige kado's gekregen en heel veel bloemen.
In zulke schitterende kleuren.
Mijn huiskamer staat vol vazen met bloemen
en het het ruikt er heerlijk.
Ik heb quiltlapjes gekregen!
En een eigen geldboom!
Jullie mogen 3 keer raden wat ik daarvoor ga kopen!
En bij het afscheid nemen,
kreeg ik van elke collega een potlood,
ik spaar potloden,
met een persoonlijke wens er aan!
Een hele vaas vol!
Er staan zulke lieve dingen op de kaartjes.
Dit is wel een heel bijzonder kadootje.
Een oud-collega heeft gedacht:
Wat jij kan, dat kan ik ook,
maar dan van keramiek.
Ze heeft een quilt tegeltje gemaakt.
Met een wens achterop.
Is het niet geweldig leuk?
En als klap op de vuurpijl
ga ik eind augustus een bezoek brengen
aan Highclere Castle in Engeland.
In en rondom dit kasteel wordt de televisie serie
Downton Abbey opgenomen.
Mijn collega's weten dat ik daar graag naar kijk
en hebben, samen met mijn man, dit voor mij geregeld.
We knopen er dan nog een weekje Londen aan vast.
Mijn hoofd gonst nog na van alle mooie woorden en alle feestelijkheden.
En een glimlach is sinds woensdag niet meer van mijn gezicht verdwenen.
Het is heerlijk nagenieten van dit prachtige feest.
Nog een week en dan is het echt zo ver.
Dan ga ik met pensioen!
Marina.
